ຄໍາພີໄບເບິນອອນໄລນ໌

中文   日本語   한국어   ไทย   ខ្មែរ   Tiếng Việt   ລາວ   ဗမာ

OTHER LANGUAGES

ການເຊື່ອມຕໍ່ (ໃນສີຟ້າ) ໃນພາສາຂອງການເລືອກຂອງທ່ານ, ຊີ້ໃຫ້ທ່ານອ່ານບົດຄວາມທີ່ຂຽນໃນພາສາດຽວກັນ. ການເຊື່ອມຕໍ່ສີຟ້າລາຍລັກອັກສອນໃນພາສາອັງກິດ, ໂດຍກົງກັບບົດຄວາມໃນພາສາອັງກິດ. ໃນກໍລະນີນີ້, ທ່ານຍັງສາມາດເລືອກຈາກສາມພາສາອື່ນ: ແອສປາໂຍນ, ໂປຕຸເກດແລະຝຣັ່ງ

(ບົດຂຽນ “ການສອນຄໍາພີໄບເບິນ” ແມ່ນຫລັງຈາກນັ້ນ)

ຊີວິດນິລັນດອນໃນອຸທິຍານເທິງແຜ່ນດິນໂລກ (ວິດີໂອໃນ Twitter)
ຊີວິດຕະຫຼອດໄປ

ຄວາມຫວັງດ້ວຍຄວາມຍິນດີແມ່ນ ກຳ ລັງຂອງຄວາມອົດທົນຂອງພວກເຮົາ

"ເມື່ອ​ເຫດ­ການ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ຕັ້ງ­ຕົ້ນ​ບັງ­ເກີດ​ຂຶ້ນ​ນັ້ນ ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈົ່ງ​ຍຶດ​ຕົວ​ແລະ​ເງີຍ​ຫົວ​ຂຶ້ນ ດ້ວຍ​ວ່າ­ການ​ຊົງ​ໄຖ່​ທ່ານ​ໃຫ້​ພົ້ນ​ກໍ​ໃກ້​ຈະ​ເຖິງ​ແລ້ວ"

(ລູກາ 21:28)

ຫຼັງຈາກພັນລະນາເຖິງເຫດການທີ່ຮ້າຍແຮງກ່ອນທີ່ລະບົບນີ້ສິ້ນສຸດລົງໃນເວລາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດທີ່ພວກເຮົາກໍາລັງດໍາລົງຊີວິດຢູ່ໃນຕອນນີ້, ພະເຍຊູຄລິດບອກພວກລູກສິດວ່າ“ ຈົ່ງເງີຍຫົວຂຶ້ນ” ເພາະຄວາມສໍາເລັດເປັນຈິງຂອງຄວາມຫວັງຂອງເຮົາຈະໃກ້ເຂົ້າມາຫຼາຍ.

ຈະຮັກສາຄວາມຍິນດີໄວ້ໄດ້ແນວໃດເຖິງວ່າຈະມີບັນຫາສ່ວນຕົວ? ອັກຄະສາວົກໂປໂລຂຽນວ່າພວກເຮົາຕ້ອງປະຕິບັດຕາມແບບຢ່າງຂອງພະເຍຊູຄລິດວ່າ: “ເຫດ​ສັນ­ນັ້ນ​ເມື່ອ​ເຮົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ມີ​ຝູງ​ພະ­ຍານ​ຫລວງ­ຫລາຍ​ຢູ່​ຮອບ​ຂ້າງ​ຢ່າງ​ນີ້​ແລ້ວ​ພວກ­ເຮົາ​ຈົ່ງ​ຊັດ​ຖິ້ມ​ທຸກ​ຢ່າງ​ທີ່​ຖ່ວງ​ຢູ່ ແລະ​ຜິດ­ບາບ​ທີ່​ຕິດ​ແໜ້ນ​ໂດຍ​ງ່າຍ ສ່ວນ​ການ​ແລ່ນ​ແຂ່ງ​ທີ່​ກຳ­ນົດ​ໄວ້​ຕໍ່­ໜ້າ​ພວກ­ເຮົາ​ນັ້ນ ຈົ່ງ​ພາ­ກັນ​ແລ່ນ​ດ້ວຍ​ຄວາມ­ພຽນ​ພະຍາຍາມ. ຈົ່ງ​ປັກ​ຕາ​ເບິ່ງ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ ຄື​ຜູ້​ບຸກ­ເບີກ​ຄວາມ­ເຊື່ອ​ແລະ​ຜູ້​ຊົງ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຄວາມ­ເຊື່ອ​ຂອງ​ພວກ­ເຮົາ​ເຖິງ​ທີ່​ສຳ­ເລັດ ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຊົງ​ອົດ­ທົນ​ຕໍ່​ໄມ້­ກາງ­ແຂນ ເພາະ​ເຫັນ­ແກ່​ຄວາມ​ຍິນ­ດີ​ທີ່​ຕັ້ງ​ໄວ້​ຕໍ່­ໜ້າ​ພຣະ­ອົງ ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຖື​ວ່າ­ຄວາມ​ລະ­ອາຍ​ນັ້ນ​ບໍ່​ເປັນ​ສິ່ງ​ສຳ­ຄັນ ຈິ່ງ​ໄດ້​ປະ­ທັບ​ລົງ​ເບື້ອງ​ຂວາ​ພຣະ­ທີ່­ນັ່ງ​ຂອງ​ພຣະເຈົ້າ. ຈົ່ງ​ພິ­ຈາ­ລະ­ນາ​ຄຶດ​ເຖິງ​ພຣະ­ອົງ ຜູ້​ຊົງ​ອົດ­ທົນ​ການ​ຂັດ­ຂວາງ​ຂອງ​ຄົນ​ບາບ​ທີ່​ຕໍ່­ສູ້​ພຣະ­ອົງ ເພື່ອ​ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈະ​ບໍ່­ໄດ້​ໝົດ​ກຳ­ລັງ​ໃຈ" (ເຫບເລີ 12:1-3).

ພະເຍຊູຄລິດໄດ້ເຂັ້ມແຂງໃນການປະເຊີນກັບບັນຫາຕ່າງ ໂດຍຄວາມຍິນດີຂອງຄວາມຫວັງທີ່ວາງໄວ້ຕໍ່ ໜ້າ ພະອົງ. ມັນເປັນສິ່ງ ສຳ ຄັນທີ່ຈະດຶງດູດເອົາພະລັງງານມາຕື່ມຄວາມອົດທົນຂອງພວກເຮົາ, ຜ່ານ "ຄວາມສຸກ" ຂອງຄວາມຫວັງຂອງພວກເຮົາກ່ຽວກັບຊີວິດນິລັນດອນທີ່ວາງໄວ້ຕໍ່ ໜ້າ ພວກເຮົາ. ເມື່ອເວົ້າເຖິງບັນຫາຂອງພວກເຮົາ, ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ກ່າວວ່າພວກເຮົາຕ້ອງແກ້ໄຂບັນຫານັ້ນທຸກມື້: "ດ້ວຍ​ເຫດ​ນັ້ນ​ເຮົາ​ຈິ່ງ​ບອກ​ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ວ່າ ຢ່າ​ກະ­ວົນ­ກະ­ວາຍ​ເຖິງ​ຊີ­ວິດ​ຂອງ­ຕົນ​ວ່າ ຈະ​ກິນ​ຫຍັງ ຈະ​ດື່ມ​ຫຍັງ ແລະ​ຢ່າ​ກະ­ວົນ­ກະ­ວາຍ​ເຖິງ​ຮ່າງ­ກາຍ​ຂອງ­ຕົນ​ວ່າ ຈະ​ນຸ່ງ​ຫຍັງ ຊີ­ວິດ​ກໍ​ລື່ນ​ກວ່າ​ອາ­ຫານ​ບໍ່​ແມ່ນ​ຫລື ແລະ​ຮ່າງ­ກາຍ​ກໍ​ລື່ນ​ກວ່າ​ເຄື່ອງ­ນຸ່ງ​ຫົ່ມ​ບໍ່​ແມ່ນ​ຫລື. ຈົ່ງ​ເບິ່ງ​ນົກ​ປ່າ ມັນ​ບໍ່­ໄດ້​ຫວ່ານ, ບໍ່­ໄດ້​ກ່ຽວ ບໍ່­ໄດ້​ເກັບ​ໂຮມ​ໃສ່​ເລົ້າ​ໄວ້​ແຕ່​ພຣະ­ບິ­ດາ​ຂອງ​ທ່ານ​ຜູ້​ຊົງ​ສະ­ຖິດ​ຢູ່­ໃນ​ສະ­ຫວັນ​ກໍ​ຍັງ​ຊົງ​ລ້ຽງ​ນົກ​ນັ້ນ ພວກ​ທ່ານ​ປະ­ເສີດ​ຫລາຍ­ກວ່າ​ນົກ​ບໍ່​ແມ່ນ​ຫລື. ມີ​ໃຜ​ໃນ​ພວກ​ທ່ານ​ໂດຍ​ຄວາມ​ກະ­ວົນ­ກະ­ວາຍ​ອາດ​ຕໍ່​ຊີ­ວິດ​ຂອງ­ຕົນ​ໃຫ້​ຍາວ​ອອກ​ໄປ​ອີກ​ຈັກ​ສອກ​ໜຶ່ງ​ໄດ້​ຫລື. ເປັນ​ສັນ­ໃດ ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈິ່ງ​ກະ­ວົນ­ກະ­ວາຍ​ເຖິງ​ເຄື່ອງ­ນຸ່ງ​ຫົ່ມ ຈົ່ງ​ສັງ­ເກດ​ເບິ່ງ​ດອກ­ໄມ້​ໃນ​ທົ່ງ​ວ່າ ມັນ​ຈະ­ເລີນ​ໃຫຍ່​ຂຶ້ນ​ຢ່າງ­ໃດ ມັນ​ບໍ່­ໄດ້​ເຮັດ­ການ, ບໍ່­ໄດ້​ເຂັນຝ້າຍ. ແຕ່​ເຮົາ​ບອກ​ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ວ່າ ເຖິງ​ແມ່ນ​ກະ­ສັດ​ໂຊ­ໂລ­ໂມນ, ເມື່ອ​ບໍ­ລິ­ບູນ​ດ້ວຍ​ສະ­ຫງ່າ­ລາ­ສີ ກໍ​ບໍ່­ໄດ້​ຊົງ​ເຄື່ອງ​ງາມ​ທໍ່​ດອກ­ໄມ້​ເຫລົ່າ​ນີ້​ດອກ​ໜຶ່ງ. ຖ້າ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ຕົກ­ແຕ່ງ​ຫຍ້າ​ທີ່​ທົ່ງ​ຢ່າງ​ນັ້ນ ຊຶ່ງ​ເປັນ​ຢູ່​ມື້­ນີ້​ແລະ​ມື້​ໜ້າ​ຕ້ອງ​ຖືກ​ຖິ້ມ​ໃສ່​ເຕົາ­ໄຟ ໂອ​ຜູ້​ມີ​ຄວາມ­ເຊື່ອ​ນ້ອຍ​ເອີຍ, ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ບໍ່​ຊົງ​ຕົກ­ແຕ່ງ​ທ່ານ​ຫລາຍ­ກວ່າ​ນັ້ນ​ອີກ​ຫລື. ເຫດ​ສັນ­ນັ້ນ​ຢ່າ​ກະ­ວົນ­ກະ­ວາຍ​ວ່າ ‘ພວກ­ເຮົາ​ຈະ​ກິນ​ຫຍັງ, ຈະ​ດື່ມ​ຫຍັງ ຫລື​ຈະ​ນຸ່ງ­ຫົ່ມ​ຫຍັງ. ເພາະ­ວ່າ​ພວກ​ຕ່າງ­ຊາດ​ສະ­ແຫວງ­ຫາ​ສິ່ງ​ຂອງ​ທັງ­ປວງ​ນີ້ ແຕ່­ວ່າ​ພຣະ­ບິ­ດາ​ຂອງ​ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ຜູ້​ຊົງ​ສະ­ຖິດ​ຢູ່­ໃນ​ສະ­ຫວັນ ຊົງ​ຊາບ​ແລ້ວ​ວ່າ​ພວກ​ທ່ານ​ຕ້ອງ­ການ​ສິ່ງ​ທັງ­ປວງ​ເຫລົ່າ​ນີ້" (ມັດທາຍ 6:25-32). ຫຼັກການຂອງລາວແມ່ນງ່າຍ simple, ພວກເຮົາຕ້ອງແກ້ໄຂບັນຫາຂອງພວກເຮົາທີ່ເກີດຂື້ນ, ວາງຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະເຈົ້າ, ເພື່ອຊ່ວຍພວກເຮົາຊອກຫາທາງອອກ: "ແຕ່­ກ່ອນ​ອື່ນ, ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ຈົ່ງ​ສະ­ແຫວງ­ຫາ​ລາ­ຊະ­ອາ­ນາ­ຈັກ­ຂອງ­ພຣະ­ເຈົ້າ ແລະ​ຄວາມ​ຊອບ­ທຳ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ ແລະ​ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ຊົງ​ເພີ່ມ​ເຕີມ​ສິ່ງ​ທັງ­ປວງ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ໃຫ້​ແກ່​ທ່ານ. ເຫດ​ສັນ­ນັ້ນ​ຢ່າ​ກະ­ວົນ­ກະ­ວາຍ​ເຖິງ​ມື້­ອື່ນ ເພາະ­ວ່າ​ມື້­ອື່ນ​ຄົງ​ມີ­ການ​ກະ­ວົນ­ກະ­ວາຍ​ສຳ­ລັບ​ມັນ​ເອງ ຄວາມ­ທຸກ​ໃນ​ວັນ​ໃດ​ກໍ​ພໍ­ແລ້ວ​ໃນ​ວັນ​ນັ້ນ” (ມັດທາຍ 6:33,34). ການ ນຳ ໃຊ້ຫຼັກການນີ້ຈະຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຮົາຈັດການພະລັງງານທາງຈິດຫຼືອາລົມໄດ້ດີຂຶ້ນເພື່ອຮັບມືກັບບັນຫາປະ ຈຳ ວັນຂອງພວກເຮົາ. ພຣະເຢຊູຄຣິດກ່າວວ່າບໍ່ຕ້ອງເປັນຫ່ວງຫຼາຍເກີນໄປ, ເຊິ່ງສາມາດເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຂອງພວກເຮົາສັບສົນແລະເອົາພະລັງທາງວິນຍານທັງfromົດໄປຈາກພວກເຮົາ (ປຽບທຽບກັບມາລະໂກ 4:18,19).

ເພື່ອກັບໄປຫາກໍາລັງໃຈທີ່ຂຽນໄວ້ໃນເຫບເລີ 12:1-3, ພວກເຮົາຕ້ອງໃຊ້ຄວາມສາມາດທາງດ້ານຈິດໃຈຂອງພວກເຮົາເພື່ອເບິ່ງໄປສູ່ອະນາຄົດໂດຍການມີຄວາມສຸກດ້ວຍຄວາມຫວັງ, ເຊິ່ງເປັນສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງຜົນຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ: "ຝ່າຍ​ຜົນ​ຂອງ​ພຣະ­ວິນ­ຍານ​ນັ້ນ​ຄື ຄວາມ​ຮັກ, ຄວາມ​ຍິນ­ດີ, ສັນ­ຕິ­ສຸກ, ຄວາມ​ອົດ​ກັ້ນ​ໄວ້​ຄວາມ​ສຸ­ພາບ​ອ່ອນ​ຫວານ, ການ​ຮູ້­ຈັກ​ບັງ­ຄັບ​ຕົນ ກົດ­ໝາຍ​ທີ່​ຫ້າມ​ການ​ຢ່າງ​ນີ້​ກໍ​ບໍ່ມີ" (ຄາລາເຕຍ 5:22,23). ມັນໄດ້ຖືກຂຽນໄວ້ໃນຄໍາພີໄບເບິນວ່າພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າທີ່ມີຄວາມສຸກແລະຄລິດສະຕຽນປະກາດ“ ຂ່າວດີເລື່ອງພະເຈົ້າຜູ້ມີຄວາມສຸກ” (1 ຕີໂມເຕ 1:11). ໃນຂະນະທີ່ລະບົບຂອງສິ່ງນີ້ຢູ່ໃນຄວາມມືດທາງວິນຍານ, ພວກເຮົາຕ້ອງເປັນຜູ້ໃຫ້ຄວາມສະຫວ່າງໂດຍຂ່າວດີທີ່ພວກເຮົາແບ່ງປັນ, ແຕ່ດ້ວຍຄວາມສຸກຂອງຄວາມຫວັງຂອງພວກເຮົາທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງການທີ່ຈະແຜ່ອອກໄປຈາກຄົນອື່ນ: "ພວກ​ທ່ານ​ຄື​ແສງ­ສະ­ຫວ່າງ​ສຳ­ລັບ​ໂລກ ເມືອງ​ທີ່​ຕັ້ງ​ຢູ່​ເທິງ​ພູ​ຈະ​ບັງ​ລັບ​ໄວ້​ບໍ່ໄດ້. ບໍ່­ຫ່ອນ​ມີ​ຜູ້­ໃດ​ເມື່ອ​ໄຕ້​ໂຄມ​ແລ້ວ​ເອົາ​ບຸງ​ມາ​ກວມ ແຕ່​ເຄີຍ​ຕັ້ງ​ໄວ້​ເທິງ​ຮອງ​ຕີນ​ໂຄມ​ແລະ​ມັນ​ສ່ອງ​ແຈ້ງ​ໄປ​ທົ່ວ​ທຸກ​ຄົນ­ທີ່​ຢູ່­ໃນ​ເຮືອນ​ນັ້ນ. ເໝືອນ​ຢ່າງ​ນັ້ນ​ແຫລະ, ພວກ​ທ່ານ​ຈົ່ງ​ສ່ອງ​ແຈ້ງ​ແກ່​ຄົນ​ທັງ­ປວງ ເພື່ອ​ວ່າ, ເມື່ອ​ເຂົາ​ເຫັນ​ການ​ດີ​ທີ່​ພວກ​ທ່ານ​ເຮັດ​ເຂົາ​ຈະ​ໄດ້​ສັນ­ລະ­ເສີນ​ພຣະ­ບິ­ດາ​ຂອງ​ພວກ​ທ່ານ​ຜູ້​ຊົງ​ສະ­ຖິດ​ຢູ່­ໃນ​ສະຫວັນ" (ມັດທາຍ 5:14-16). ວິດີໂອຕໍ່ໄປນີ້ແລະບົດຄວາມ, ໂດຍອີງໃສ່ຄວາມຫວັງຂອງຊີວິດຕະຫຼອດໄປ, ໄດ້ຖືກພັດທະນາຂຶ້ນມາດ້ວຍຈຸດປະສົງແຫ່ງຄວາມສຸກດ້ວຍຄວາມຫວັງ: “ຈົ່ງ​ຊົມ­ຊື່ນ­ຍິນ­ດີ ເພາະ­ວ່າ​ບຳ­ເໜັດ​ຂອງ​ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ມີ​ບໍ­ລິ­ບູນ​ໃນ​ສະ­ຫວັນ ເໝືອນ​ດັ່ງ­ນັ້ນ​ແຫລະ, ເຂົາ​ໄດ້​ຂົ່ມ­ເຫງ​ຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະ­ທຳ​ທີ່­ຢູ່​ກ່ອນ​ທ່ານ​ທັງຫລາຍ” (ມັດທາຍ 5:12). ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາເຮັດໃຫ້ຄວາມສຸກຂອງພະເຢໂຫວາເປັນທີ່strongັ້ນຂອງພວກເຮົາ:“ ຢ່າເສຍໃຈ, ເພາະວ່າຄວາມສຸກຂອງພະເຢໂຫວາເປັນທີ່strongັ້ນຂອງເຈົ້າ” (ເນເຫມີຢາ 8:10).

ຊີວິດນິລັນດອນໃນອຸທິຍານເທິງແຜ່ນດິນໂລກ

"ເຈົ້າຄົງຈະມີຄວາມສຸກເທົ່ານັ້ນ" (ພະບັນຍັດສອງ 16:15)

ຊີວິດນິລັນດອນຜ່ານການປົດປ່ອຍມະນຸດຊາດຈາກການເປັນທາດຂອງບາບ

"ພະເຈົ້າ​ຮັກ​ຄົນ​ໃນ​ໂລກ*ຫຼາຍ ຈົນ​ເຖິງ​ຂັ້ນ​ຍອມ​ສະລະ​ລູກ​ຄົນ​ດຽວ*ຂອງ​ພະອົງ ເພື່ອ​ທຸກ​ຄົນ​ທີ່​ສະແດງ​ຄວາມ​ເຊື່ອ​ໃນ​ຜູ້​ນັ້ນ​ຈະ​ບໍ່​ຖືກ​ທຳລາຍ ແຕ່​ຈະ​ມີ​ຊີວິດ​ຕະຫຼອດ​ໄປ. (... ) ຄົນ​ທີ່​ສະແດງ​ຄວາມ​ເຊື່ອ​ໃນ​ລູກ​ຂອງ​ພະເຈົ້າ​ຈະ​ມີ​ຊີວິດ​ຕະຫຼອດ​ໄປ ສ່ວນ​ຄົນ​ທີ່​ບໍ່​ເຊື່ອ​ຟັງ​ລູກ​ຂອງ​ພະເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່​ໄດ້​ຊີວິດ ແຕ່​ຈະ​ຖືກ​ພະເຈົ້າ​ລົງໂທດ​ຕະຫຼອດ​ໄປ”

(ໂຢຮັນ 3: 16,36)

ພຣະເຢຊູຄຣິດ, ຕອນຢູ່ເທິງໂລກ, ມັກສອນຄວາມຫວັງຂອງຊີວິດນິລັນດອນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ລາວຍັງໄດ້ສອນວ່າຊີວິດນິລັນດອນຈະໄດ້ຮັບພຽງແຕ່ຜ່ານສັດທາໃນການເສຍສະລະຂອງພຣະຄຣິດ (ໂຢຮັນ 3:16,36). ການເສຍສະລະຂອງພຣະຄຣິດຈະຊ່ວຍໃຫ້ການຮັກສາແລະຟື້ນຄືນຊີວິດ.

ການປົດປ່ອຍຜ່ານພອນຂອງການເສຍສະລະຂອງພຣະຄຣິດ

"ຄື​ກັບ​ທີ່ ‘ລູກ​ມະນຸດ’ ບໍ່​ໄດ້​ມາ​ໃຫ້​ຄົນ​ອື່ນ​ຮັບໃຊ້ ແຕ່​ມາ​ຮັບໃຊ້​ຄົນ​ອື່ນ ແລະ​ສະລະ​ຊີວິດ​ເປັນ​ຄ່າໄຖ່​ໃຫ້​ຄົນ​ຈຳນວນ​ຫຼາຍ"

(ມັດທາຍ 20:28)

"ຫລັງຈາກໂຢບ ໄດ້ອ້ອນ­ວອນສຳ­ລັບເພື່ອນສາມຄົນຂອງລາວແລ້ວ ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ໂຢບອຸ­ດົມ­ສົມ­ບູນຂຶ້ນອີກ ຊົງໃຫ້ລາວມີຂອງເພີ່ມຂຶ້ນອີກສອງເທົ່າ" (ໂຢບ 42:10). ມັນຈະເປັນຄືກັນ ສຳ ລັບສະມາຊິກທັງ ໝົດ ຂອງຝູງຄົນເປັນອັນມາກທີ່ຈະລອດຈາກຄວາມທຸກ ລຳ ບາກຄັ້ງໃຫຍ່ ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າໂດຍກະສັດເຍຊູຄລິດ ຈະເປັນພອນໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ ເຂົາເຈົ້າດັ່ງທີ່ສາວົກຢາໂກໂບເຕືອນເຮົາວ່າ: “ພວກ​ເຮົາ​ຖື​ວ່າ​ຄົນ​ທີ່​ອົດ​ທົນ​ກໍ​ມີ​ຄວາມ​ສຸກ. ພວກ​ເຈົ້າ​ເຄີຍ​ໄດ້​ຍິນ​ເລື່ອງ​ຄວາມ​ອົດ​ທົນ​ຂອງ​ໂຢບ​ແລະ​ຮູ້​ວ່າ​ຕອນ​ຈົບ​ພະ​ເຢໂຫວາ​ໃຫ້​ສິ່ງ​ໃດ​ແກ່​ລາວ​ແດ່ ນັ້ນ​ສະແດງ​ວ່າ​ພະ​ເຢໂຫວາ​ເມດຕາ​ແລະ​ມີ​ຄວາມ​ເຫັນ​ອົກ​ເຫັນ​ໃຈ​ແທ້ໆ” (ຢາໂກໂບ 5:11) (ກະສັດເຍຊູຄຣິດຈະອວຍພອນມະນຸດ).

ການເສຍສະລະຂອງພຣະຄຣິດຊ່ວຍໃຫ້ການໃຫ້ອະໄພ, ການຟື້ນຄືນຊີວິດແລະການຮັກສາ.

(ການເສຍສະລະຂອງພຣະຄຣິດຊ່ວຍໃຫ້ການໃຫ້ອະໄພ, ການຟື້ນຄືນຊີວິດແລະການຮັກສາ)

(ຝູງຊົນເປັນ ຈຳ ນວນຫລວງຫລາຍຂອງທຸກໆປະເທດຈະລອດຜ່ານຄວາມທຸກຍາກ ລຳ ບາກຄັ້ງໃຫຍ່ (ພະນິມິດ 7:9-17))

ການເສຍສະລະຂອງພຣະຄຣິດຜູ້ທີ່ຈະປິ່ນປົວມະນຸດ

"ຈະບໍ່ມີໃຜໃນປະເທດຂອງເຮົາຮ້ອງວ່າ ເຈັບໄຂ້ອີກ ທຸກໆ ຄົນຈະໄດ້ຮັບການອະໄພບາບ" (ເອຊາຢາ 33:24).

"ຄົນຕາບອດຈະເຫັນຮຸ່ງ ຄົນຫູໜວກຈະໄດ້ຍິນ. ຄົນພິການກໍຈະເຕັ້ນ ແລະຟ້ອນຄືຟານຄົນປາກກືກກໍຈະໂຮຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຍິນດີສາຍນ້ຳຈະໄຫລຜ່ານຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ” (ເອຊາຢາ 35:5,6).

ການເສຍສະຫຼະຂອງພຣະຄຣິດຈະຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ຄົນກາຍເປັນ ໜຸ່ມ

"ເນື້ອໜັງຂອງພວກເຂົາຈະອ່ອນກວ່າເນື້ອໜັງເດັກຂໍໃຫ້ພວກເຂົາກັບໄປສູ່ກຳລັງຄືຕອນຍັງໜຸ່ມ’" (ວຽກ 33:25).

ການເສຍສະລະຂອງພຣະຄຣິດຈະຊ່ວຍໃຫ້ການຟື້ນຄືນຊີວິດຂອງຄົນຕາຍ

"ຫລາຍຄົນໃນພວກເຫລົ່ານີ້ທີ່ໄດ້ຕາຍໄປແລ້ວ ຈະມີຊີ­ວິດມາອີກ ບາງຄົນຈະມີຊີ­ວິດຕະ­ຫລອດໄປ" (ດານີເອນ 12:2).

"ບໍ່​ຕ້ອງ​ແປກ​ໃຈ​ໃນ​ເລື່ອງ​ນີ້ ເພາະ​ຈະ​ມີ​ເວລາ​ທີ່​ທຸກ​ຄົນ​ເຊິ່ງ​ຢູ່​ໃນ​ອຸ​ໂມງ​ຝັງ​ສົບ ຈະ​ໄດ້​ຍິນ​ສຽງ​ເພິ່ນ ແລະ​ຈະ​ອອກ​ມາ ຄົນ​ທີ່​ເຮັດ​ດີ​ຈະ​ຄືນ​ມາ​ແລ້ວ​ໄດ້​ຊີວິດ ສ່ວນ​ຄົນ​ທີ່​ເຮັດ​ຊົ່ວ​ຈະ​ຄືນ​ມາ​ແລ້ວ​ຖືກ​ຕັດສິນ​ລົງໂທດ” (ໂຢຮັນ 5:28,29).

"ແລ້ວ​ຂ້ອຍ​ກໍ​ເຫັນ​ບັນລັງ​ໃຫຍ່​ສີ​ຂາວ​ກັບ​ຜູ້​ທີ່​ນັ່ງ​ເທິງ​ບັນລັງ​ນັ້ນ ໂລກ​ແລະ​ຟ້າ​ສະຫວັນ​ຫາຍ​ລັບ​ໄປ​ຈາກ​ສາຍ​ຕາ​ພະອົງ ແລະ​ຈຶ່ງ​ບໍ່​ມີ​ບ່ອນ​ສຳລັບ​ໂລກ​ແລະ​ຟ້າ​ສະຫວັນ​ອີກ​ເລີຍ. ແລ້ວ​ຂ້ອຍ​ກໍ​ເຫັນ​ຄົນ​ຕາຍ​ທັງ​ຄົນ​ທຳມະດາ​ແລະ​ຄົນ​ທີ່​ມີ​ອຳນາດ​ຢືນ​ຢູ່​ຕໍ່​ໜ້າ​ບັນລັງ​ນັ້ນ ແລະ​ມ້ວນ​ໜັງສື​ຕ່າງໆຖືກ​ມາຍ​ອອກ. ມີ​ມ້ວນ​ໜັງສື​ອີກ​ມ້ວນ​ໜຶ່ງ​ກໍ​ຖືກ​ມາຍ​ອອກ​ຄື​ກັນ ນັ້ນ​ແມ່ນ​ມ້ວນ​ໜັງສື​ແຫ່ງ​ຊີວິດ.* ແລ້ວ​ຄົນ​ຕາຍ​ກໍ​ຖືກ​ພິພາກສາ​ຕາມ​ການ​ກະທຳ​ຂອງ​ຕົວ​ເອງ​ໂດຍ​ອາໄສ​ສິ່ງ​ທີ່​ຂຽນ​ໄວ້​ໃນ​ມ້ວນ​ໜັງສື​ຕ່າງໆນັ້ນ. ທະເລ​ໄດ້​ປ່ອຍ​ຄົນ​ທີ່​ຕາຍ​ໃນ​ທະເລ ຄວາມ​ຕາຍ​ແລະ​ຫຼຸມ​ຝັງ​ສົບ*ກໍ​ປ່ອຍ​ຄົນ​ຕາຍ​ທີ່​ຢູ່​ໃນ​ນັ້ນ ແລ້ວ​ພວກ​ເຂົາ​ແຕ່​ລະ​ຄົນ​ກໍ​ຖືກ​ພິພາກສາ​ຕາມ​ການ​ກະທຳ​ຂອງ​ຕົວ​ເອງ" (ພະນິມິດ 20:11-13).

ຄົນທີ່ບໍ່ຊອບ ທຳ ທີ່ຖືກຟື້ນຄືນຊີວິດຈະຖືກພິພາກສາບົນພື້ນຖານຂອງການກະ ທຳ ທີ່ດີຫຼືສິ່ງທີ່ບໍ່ດີຂອງພວກເຂົາໃນອຸທິຍານເທິງແຜ່ນດິນໂລກໃນອະນາຄົດ.

(ການບໍລິຫານແຫ່ງການຄືນມາຈາກຕາຍເທິງແຜ່ນດິນໂລກ; ການຟື້ນຄືນຊີວິດເທິງສະຫວັນ; ການຟື້ນຄືນຊີວິດເທິງແຜ່ນດິນໂລກ)

ການເສຍສະລະຂອງພຣະຄຣິດຈະຊ່ວຍໃຫ້ຝູງຄົນເປັນ ຈຳ ນວນຫລວງຫລາຍລອດຊີວິດຈາກຄວາມຍາກ ລຳ ບາກຄັ້ງໃຫຍ່ແລະມີຊີວິດນິລັນດອນ

"ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ ຂ້ອຍ​ກໍ​ເຫັນ ເບິ່ງ​ແມ້! ມີ​ຄົນ​ຝູງ​ໃຫຍ່​ທີ່​ບໍ່​ມີ​ຜູ້​ໃດ​ນັບ​ຈຳນວນ​ໄດ້ ຈາກ​ທຸກ​ປະເທດ ທຸກ​ຕະກູນ ທຸກ​ຊົນຊາດ ແລະ​ທຸກ​ພາສາ ຢືນ​ຢູ່​ຕໍ່​ໜ້າ​ບັນລັງ​ແລະ​ຕໍ່​ໜ້າ​ລູກ​ແກະ​ຂອງ​ພະເຈົ້າ ພວກ​ເຂົາ​ໃສ່​ເສື້ອ​ຄຸມ​ຍາວ​ສີ​ຂາວ​ແລະ​ຖື​ໃບ​ປາມ. ພວກ​ເຂົາ​ຮ້ອງ​ສຽງ​ດັງ​ບໍ່​ຢຸດ​ບໍ່​ເຊົາ​ວ່າ: “ຄວາມ​ລອດ​ມາ​ຈາກ​ພະເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກ​ເຮົາ​ຜູ້​ທີ່​ນັ່ງ​ເທິງ​ບັນລັງ ແລະ​ມາ​ຈາກ​ລູກ​ແກະ​ຂອງ​ພະອົງ.”

ແລະ​ທູດ​ສະຫວັນ​ທຸກ​ອົງ​ຢືນ​ອ້ອມ​ຮອບ​ບັນລັງ​ແລະ​ອ້ອມ​ຮອບ​ພວກ​ຜູ້​ປົກຄອງ ກັບ​ສິ່ງ​ທີ່​ມີ​ຊີວິດ​ທັງ 4 ແລະ​ທູດ​ສະຫວັນ​ເຫຼົ່າ​ນັ້ນ​ກໍ​ໝອບ​ລົງ​ນະມັດສະການ​ພະເຈົ້າ​ຕໍ່​ໜ້າ​ບັນລັງ​ນັ້ນ ແລະ​ເວົ້າ​ວ່າ: “ອາແມນ! ຂໍ​ໃຫ້​ພະເຈົ້າ​ຂອງ​ພວກ​ເຮົາ​ໄດ້​ຮັບ​ຄຳ​ສັນລະເສີນ ສະຫງ່າ​ລາສີ ສະຕິ​ປັນຍາ ການ​ຂອບໃຈ ຄວາມ​ນັບຖື ລິດເດດ ແລະ​ກຳລັງ​ຕະຫຼອດ​ໄປ. ອາແມນ.”

ແລະ​ຜູ້​ປົກຄອງ ຄົນ​ໜຶ່ງ​ໄດ້​ຖາມ​ຂ້ອຍ​ວ່າ: “ຄົນ​ເຫຼົ່າ​ນັ້ນ​ທີ່​ໃສ່​ເສື້ອ​ຄຸມ​ຍາວ​ສີ​ຂາວ​ແມ່ນ​ໃຜ​ແລະ​ມາ​ຈາກ​ໃສ?” ຂ້ອຍ​ຕອບ​ທັນທີ​ວ່າ: “ທ່ານ​ເອີຍ ທ່ານ​ກໍ​ຮູ້​ແລ້ວ.” ເພິ່ນ​ຈຶ່ງ​ບອກ​ຂ້ອຍ​ວ່າ: “ພວກ​ເຂົາ​ເປັນ​ຄົນ​ທີ່​ຜ່ານ​ຄວາມ​ທຸກ​ລຳບາກ​ຄັ້ງ​ໃຫຍ່ ແລະ​ໄດ້​ຊັກ​ເສື້ອ​ຄຸມ​ຂອງ​ຕົວ​ເອງ​ແລະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຂາວ​ດ້ວຍ​ເລືອດ​ຂອງ​ລູກ​ແກະ​ຂອງ​ພະເຈົ້າ. ຍ້ອນ​ແນວ​ນັ້ນ ພວກ​ເຂົາ​ຈຶ່ງ​ໄດ້​ມາ​ຢູ່​ຕໍ່​ໜ້າ​ບັນລັງ​ຂອງ​ພະເຈົ້າ​ແລະ​ເຮັດ​ວຽກ​ຮັບໃຊ້​ທີ່​ສັກສິດ​ໃຫ້​ພະອົງ​ທັງ​ເວັນ​ທັງ​ຄືນ​ໃນ​ວິຫານ​ຂອງ​ພະອົງ ແລະ​ພະອົງ​ຜູ້​ທີ່​ນັ່ງ​ເທິງ​ບັນລັງ​ນັ້ນ​ຈະ​ກາງ​ເຕັ້ນ​ຂອງ​ພະອົງ​ປົກ​ປ້ອງ​ພວກ​ເຂົາ. ພວກ​ເຂົາ​ຈະ​ບໍ່​ຫິວ​ຫຍັງ​ແລະ​ບໍ່​ຢາກ​ນ້ຳ​ເລີຍ ດວງ​ຕາເວັນ​ແລະ​ຄວາມ​ຮ້ອນ​ຈະ​ບໍ່​ແຜດ​ເຜົາ​ພວກ​ເຂົາ ຍ້ອນ​ລູກ​ແກະ​ຂອງ​ພະເຈົ້າ​ເຊິ່ງ​ຢູ່​ທາງ​ກາງ​ບ່ອນ​ທີ່​ບັນລັງ​ນັ້ນ​ຕັ້ງ​ຢູ່​ຈະ​ລ້ຽງ​ດູ​ພວກ​ເຂົາ ແລະ​ຈະ​ພາ​ພວກ​ເຂົາ​ໄປ​ບ່ອນ​ທີ່​ມີ​ນ້ຳ​ພຸ​ຕ່າງໆເຊິ່ງ​ມີ​ນ້ຳ​ທີ່​ໃຫ້​ຊີວິດ ແລະ​ພະເຈົ້າ​ຈະ​ເຊັດ​ນ້ຳ​ຕາ​ທຸກ​ຢົດ​ຈາກ​ຕາ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ.”" (ຄຳ ປາກົດ 7:9-17) (ຝູງຊົນເປັນ ຈຳ ນວນຫລວງຫລາຍໃນທຸກໆປະເທດ, ທຸກເຜົ່າແລະທຸກພາສາຈະລອດຜ່ານຄວາມທຸກຍາກ ລຳ ບາກຢ່າງຫລວງຫລາຍ) 

ອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າຈະປົກຄອງແຜ່ນດິນໂລກ

"ຈາກ​ນັ້ນ ຂ້ອຍ​ເຫັນ​ຟ້າ​ສະຫວັນ​ໃໝ່​ແລະ​ໂລກ​ໃໝ່ ຟ້າ​ສະຫວັນ​ເກົ່າ​ແລະ​ໂລກ​ເກົ່າ​ນັ້ນ​ກໍ​ຫາຍ​ສາບ​ສູນ​ໄປ​ແລ້ວ ແລະ​ບໍ່​ມີ​ທະເລ​ອີກ​ຕໍ່​ໄປ. ຂ້ອຍ​ໄດ້​ເຫັນ​ເມືອງ​ບໍລິສຸດ​ນຳ​ອີກ ເຊິ່ງ​ແມ່ນ​ເຢຣູ​ຊາ​ເລັມ​ໃໝ່​ທີ່​ກຳລັງ​ລົງ​ມາ​ຈາກ​ສະຫວັນ ເມືອງ​ນັ້ນ​ມາ​ຈາກ​ພະເຈົ້າ​ແລະ​ກຽມ​ໄວ້​ພ້ອມ​ຄື​ກັບ​ເຈົ້າ​ສາວ​ທີ່​ແຕ່ງ​ໂຕ​ຢ່າງ​ສວຍ​ງາມ​ສຳລັບ​ເຈົ້າ​ບ່າວ. ແລ້ວ​ຂ້ອຍ​ໄດ້​ຍິນ​ສຽງ​ດັງ​ຈາກ​ບັນລັງ​ນັ້ນ​ບອກ​ວ່າ: “ເບິ່ງ​ແມ້! ເຕັ້ນ​ຂອງ​ພະເຈົ້າ​ຢູ່​ກັບ​ມະນຸດ​ແລ້ວ ພະອົງ​ຈະ​ຢູ່​ກັບ​ພວກ​ເຂົາ​ແລະ​ພວກ​ເຂົາ​ຈະ​ເປັນ​ປະຊາຊົນ​ຂອງ​ພະອົງ ແລະ​ພະເຈົ້າ​ຈະ​ຢູ່​ກັບ​ພວກ​ເຂົາ. ພະເຈົ້າ​ຈະ​ເຊັດ​ນ້ຳ​ຕາ​ທຸກ​ຢົດ​ຈາກ​ຕາ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ ແລະ​ຄວາມ​ຕາຍ​ຈະ​ບໍ່​ມີ​ອີກ​ຕໍ່​ໄປ ຄວາມ​ໂສກ​ເສົ້າ​ຫຼື​ສຽງ​ຮ້ອງໄຫ້​ເສຍໃຈ​ຫຼື​ຄວາມ​ເຈັບ​ປວດ​ຈະ​ບໍ່​ມີ​ອີກ​ເລີຍ ສິ່ງ​ທີ່​ເຄີຍ​ມີ​ຢູ່​ນັ້ນ​ຜ່ານ​ພົ້ນ​ໄປແລ້ວ.”" (ການເປີດເຜີຍ 21:1-4). (ລາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ເທິງໂລກ; ເຈົ້າຊາຍ; ປະໂລຫິດ; ພວກເລວີ)

"ຈົ່ງຊົມຊື່ນຍິນດີໃນພະເຢໂຫວາແລະຈົ່ງມີຄວາມສຸກເຖີດເຈົ້າຜູ້ຊອບທໍາທັງຫຼາຍແລະຈົ່ງໂຮຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຍິນດີເຖີດ!" (ເພງສັນລະເສີນ 32:11)

ຄົນຊອບ ທຳ ຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປແລະຄົນຊົ່ວຈະຕາຍໄປ

“ຄົນ​ທີ່​ຈິດ​ໃຈ​ອ່ອນ​ໂຍນ*ກໍ​ມີ​ຄວາມ​ສຸກ ຍ້ອນ​ພວກ​ເຂົາ​ຈະ​ໄດ້​ຮັບ​ໂລກ​ເປັນ​ລາງວັນ” (ມັດທາຍ 5:5).

"ໃນພຽງຊົ່ວໄລຍະດຽວເທົ່ານັ້ນແຫລະ ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຈະດັບສູນໄປພວກເຈົ້າຈະຊອກຫາລາວແຕ່ຈະບໍ່ພົບ. ແຕ່ຜູ້ທີ່ອ່ອນໂຍນຈະຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຢ່າງປອດໄພ ແລະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມສະຫງົບສຸກ. ຄົນຊົ່ວວາງແຜນອຸບາຍຕໍ່ສູ້ຄົນດີ ແລະກັດແຂ້ວໃສ່ລາວ. ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງຫົວຂວັນພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍ ເພາະພຣະອົງຊົງຮູ້ຈັກວ່າໃນບໍ່ດົນນີ້ ພວກເຂົາຈະຖືກທຳລາຍ. ພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍຖອດດາບຂອງຕົນອອກ ແລະກົ່ງຄັນທະນູ ເພື່ອຂ້າຄົນທຸກຍາກ ແລະຂັດສົນຖິ້ມ ແລະຂ້າພວກຄົນດີທັງຫລາຍໂດຍວິທີປາດຄໍ. ແຕ່ວ່າພວກເຂົາຈະຖືກທຳລາຍດ້ວຍດາບຂອງພວກເຂົາເອງ ແລະຄັນທະນູຂອງພວກເຂົາຈະຫັກ. (...) ເພາະວ່າພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຈະໃຫ້ກຳລັງຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍສູນເສຍໄປ ແຕ່ພຣະອົງຈະຊົງຄ້ຳຊູຄົນດີ. (...) ແຕ່ວ່າພວກຄົນຊົ່ວຈະຕ້ອງຕາຍ ສັດຕູທັງຫລາຍຂອງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຈະດັບສູນໄປເໝືອນດອກໄມ້ປ່າ ພວກເຂົາຈະສູນຫາຍໄປເໝືອນດັ່ງຄວັນໄຟ. (...) ຄົນຊອບທຳຈະຢູ່ໃນຜືນແຜ່ນດິນຢ່າງປອດໄພ ແລະເປັນເຈົ້າຂອງດິນນັ້ນຕະຫລອດໄປ. (...) ຈົ່ງມອບຄວາມຫວັງຂອງເຈົ້າໄວ້ກັບພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ ແລະເຊື່ອຟັງພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ ພຣະອົງຈະປະທານເຫື່ອແຮງໃຫ້ເຈົ້າຢູ່ໃນຜືນແຜ່ນດິນຢ່າງປອດໄພ ແລະເຈົ້າຈະເຫັນວ່າພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍຖືກໄລ່ອອກໄປ. (...) ຈົ່ງພິຈາລະນາເບິ່ງຄົນດີ ແລະຊອບທຳ ເພາະວ່າມະນຸດທີ່ມີຄວາມສະຫງົບສຸກຈະມີເຊື້ອສາຍຫລາຍ. ແຕ່ຄົນທີ່ເຮັດຜິດຕ້ອງຖືກທຳລາຍເປັນແນ່ ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຂົາຈະຖືກທຳລາຍໃຫ້ດັບສູນໄປ. ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງຊ່ອຍມະນຸດທີ່ຊອບທຳໃຫ້ພົ້ນໄພ ແລະໃນເວລາທຸກລຳບາກ ພຣະອົງຊົງເປັນທີ່ເພິ່ງຂອງພວກເຂົາ. ພຣະອົງຊົງຊ່ອຍເຫລືອພວກເຂົາ ແລະຊ່ອຍຊີວິດຂອງພວກເຂົາໄວ້ ທັງຊ່ອຍພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກຄົນຊົ່ວຮ້າຍ ເພາະວ່າພວກເຂົາມາຂໍໃຫ້ພຣະອົງຄຸ້ມຄອງ” (ເພງສັນລະເສີນ 37:10-15, 17, 20, 29, 34, 37-40).

"ດັ່ງນັ້ນ, ເຈົ້າຄວນຈະດຳເນີນໃນທາງຂອງຄົນດີ ແລະຮັກສາການດຳເນີນຊີວິດຂອງຄົນຊອບທຳ ເພາະວ່າຄົນທີ່ທ່ຽງທຳຈະໄດ້ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ ແລະຄົນດີຮອບຄອບຈະໝັ້ນຄົງຢູ່ໃນບ່ອນນັ້ນ ແຕ່ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຈະຖືກຕັດຂາດອອກຈາກແຜ່ນດິນໂລກ ແລະຄົນລະເມີດຈະຖືກຖອນອອກຈາກບ່ອນນັ້ນ. (...) ພຣະພອນຢູ່ເທິງຫົວຂອງຄົນຍຸດຕິທ ແຕ່ຄວາມທາລຸນປົກຄຸມປາກຄົນຊົ່ວຮ້າຍ ການລະນຶກເຖິງຄົນຍຸດຕິທຳເປັນພຣະພອນ ແຕ່ຊື່ສຽງຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍຈະເນົ່າເໝັນ" (ສຸພາສິດ 2:20-22; 10:6,7).

ສົງຄາມຈະຢຸດລົງຈະມີຄວາມສະຫງົບສຸກຢູ່ໃນໃຈແລະໃນທົ່ວໂລກ

"ພວກ​ເຈົ້າ​ເຄີຍ​ໄດ້​ຍິນ​ຄຳ​ເວົ້າ​ທີ່​ວ່າ: ‘ໃຫ້​ຮັກ​ເພື່ອນ​ບ້ານ​ແລະ​ຊັງ​ສັດຕູ.’ ແຕ່​ຂ້ອຍ​ຈະ​ບອກ​ພວກ​ເຈົ້າ​ວ່າ: ໃຫ້​ຮັກ​ສັດຕູ​ແລະ​ອະທິດຖານ​ເພື່ອ​ຄົນ​ທີ່​ຂົ່ມເຫງ​ພວກ​ເຈົ້າ ຖ້າ​ເຮັດ​ແນວ​ນັ້ນ ພວກ​ເຈົ້າ​ກໍ​ຈະ​ເປັນ​ລູກ​ແທ້ໆຂອງ​ພະເຈົ້າ​ຜູ້​ເປັນ​ພໍ່​ທີ່​ຢູ່​ໃນ​ສະຫວັນ ເພາະ​ພະອົງ​ໃຫ້​ດວງ​ຕາເວັນ​ສ່ອງ​ແສງ​ແກ່​ທັງ​ຄົນ​ດີ​ແລະ​ຄົນ​ຊົ່ວ ແລະ​ໃຫ້​ຝົນ​ຕົກ​ແກ່​ຄົນ​ເຮັດ​ດີ*ແລະ​ຄົນ​ເຮັດ​ຊົ່ວ. ຖ້າ​ພວກ​ເຈົ້າ​ຮັກ​ແຕ່​ຄົນ​ທີ່​ຮັກ​ພວກ​ເຈົ້າ ພວກ​ເຈົ້າ​ກໍ​ບໍ່​ໄດ້​ດີ​ກວ່າ​ຄົນ​ອື່ນ​ແມ່ນ​ບໍ? ພວກ​ຄົນ​ເກັບ​ພາສີ​ກໍ​ເຮັດ​ແບບ​ນັ້ນ​ຄື​ກັນ. ແລະ​ຖ້າ​ພວກ​ເຈົ້າ​ທັກທາຍ​ແຕ່​ໝູ່*ຂອງ​ພວກ​ເຈົ້າ ພວກ​ເຈົ້າ​ເຮັດ​ຫຍັງ​ພິເສດ​ກວ່າ​ຄົນ​ອື່ນໆບໍ? ຄົນ​ຊາດ​ອື່ນ​ກໍ​ເຮັດ​ແບບ​ນັ້ນ​ຄື​ກັນ. ດັ່ງ​ນັ້ນ ພວກ​ເຈົ້າ​ຕ້ອງ​ເປັນ​ຄົນ​ດີ​ພ້ອມ ຄື​ກັບ​ພະເຈົ້າ​ຜູ້​ເປັນ​ພໍ່​ທີ່​ຢູ່​ໃນ​ສະຫວັນ" (ມັດທາຍ 5:43-48).

"ຖ້າ​ເຈົ້າ​ໃຫ້​ອະໄພ​ຄົນ​ທີ່​ເຮັດ​ຜິດ​ຕໍ່​ເຈົ້າ ພະເຈົ້າ​ຜູ້​ເປັນ​ພໍ່​ທີ່​ຢູ່​ໃນ​ສະຫວັນ​ກໍ​ຈະ​ໃຫ້​ອະໄພ​ເຈົ້າ​ຄື​ກັນ. ແຕ່​ຖ້າ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ໃຫ້​ອະໄພ​ຄົນ​ອື່ນ ພະອົງ​ກໍ​ຈະ​ບໍ່​ໃຫ້​ອະໄພ​ເຈົ້າ​ຄື​ກັນ" (ມັດທາຍ 6:14,15).

"ພະ​ເຢຊູ​ບອກ​ຜູ້​ນັ້ນ​ວ່າ: “ເອົາ​ດາບ​ມ້ຽນ​ໄວ້​ໃນ​ຝັກ​ສະ ເພາະ​ທຸກ​ຄົນ​ທີ່​ໃຊ້​ດາບ​ຈະ​ຕາຍ​ຍ້ອນ​ດາບ"" (ມັດທາຍ 26:52).

"ຈົ່ງມາເບິ່ງສິ່ງອັດສະຈັນທີ່ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຊົງກະທຳໃນໂລກນີ້. ພຣະອົງຊົງກະທຳໃຫ້ເສິກສົງຄາມໃນໂລກນີ້ສະຫງົບລົງ ພຣະອົງຊົງຫັກຄັນທະນູ ທຳລາຍຫອກ ແລະເອົາແຜ່ນເຫລັກຕ້ານທານໂຍນເຂົ້າກອງໄຟ” (ເພງສັນລະເສີນ 46:8,9).

"ພຣະອົງຈະຊົງຕັດສິນພິພາກສາຊົນຊາດໃຫຍ່ທັງຫລາຍ ພວກເຂົາຈະເອົາດາບຕີເປັນໝາກສົບໄຖ ແລະຕີຫອກເປັນກ່ຽວ ຊາດທັງຫລາຍຈະບໍ່ມີສົງຄາມອີກ ຈະບໍ່ຈັດຕຽມເພື່ອເຮັດສົງຄາມອີກ" (ເອຊາຢາ 2:4).

"ໃນຍຸກຕໍ່ມາ ຈະເປັນດັ່ງນີ້ຄື: ພູເຂົາບ່ອນພຣະວິຫານຕັ້ງຢູ່ ຈະເປັນພູເຂົາທີ່ສູງສຸດ ໃນຈຳນວນພູເຂົາທັງຫລາຍ ຫລາຍຊົນຊາດຈະຫລັ່ງໄຫລມາທີ່ນັ້ນ. ແລະປະຊາຊົນຂອງຊົນຊາດເຫລົ່ານັ້ນຈະເວົ້າວ່າ, “ມາເທາະ ເຮົາພາກັນໄປຍັງພູເຂົາຂອງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ ຂຶ້ນໄປຍັງພຣະວິຫານຂອງພຣະ­ເຈົ້າແຫ່ງອິ­ສຣາ­ເອນ ພວກເຮົາຈະໄດ້ຮູ້ສິ່ງທີ່ພຣະອົງຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຮົາເຮັດ ພວກເຮົາຈະເດີນທາງໄປໃນຫົນທາງທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງເລືອກໄວ້” ພຣະທຳຂອງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າມາຈາກເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ ຈາກຊີ­ໂອນບ່ອນທີ່ພຣະອົງຊົງເວົ້າກັບໄພ່ພົນຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງຈະຊົງໄກ່ເກ່ຍການຜິດຖຽງກັນລະຫວ່າງຊົນຊາດ ແລະເປັນຜູ້ພິພາກສາຄະດີ ລະຫວ່າງມະຫາອຳນາດ ທັງຫລາຍ ທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກຈາກອິ­ສຣາ­ເອນ ພວກເຂົາຈະຕີດາບໃຫ້ເປັນໝາກສົບໄຖ ແລະຈະຕີຫອກໃຫ້ເປັນມີດຕັດກິ່ງໄມ້ ຊົນຊາດທັງຫລາຍຈະບໍ່ເຮັດເສິກຕໍ່ສູ້ກັນອີກຕໍ່ໄປ ຫລືຈະບໍ່ຈັດຕຽມເພື່ອເຮັດເສິກອີກ. ທຸກໆຄົນຢູ່ໃນຄວາມສະຫງົບສຸກ ຢູ່ໃຕ້ຮົ່ມອະງຸ່ນ ແລະຕົ້ນໝາກເດື່ອຂອງຕົນ ໂດຍບໍ່ມີໃຜເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຢ້ານກົວ ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ ຜູ້ມີອຳນາດຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້ສັນຍາໄວ້ດັ່ງນີ້” (ມີເກ 4:1-4).

ທົ່ວໂລກຈະມີອາຫານກິນຢ່າງອຸດົມສົມບູນ

"ຈະມີເມັດພືດຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ; ເທິງຍອດພູເຂົາມັນຈະມີຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. fruitາກຂອງມັນຈະຄືກັບຢູ່ໃນເລບານອນ, ແລະຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນເມືອງຈະຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຄືກັບຕົ້ນໄມ້ຂອງແຜ່ນດິນໂລກ" (ເພງສັນລະເສີນ 72:16).

"ລະພຣະ­ອົງຈະຊົງປະ­ທານຝົນໃຫ້ແກ່ເມັດພືດທີ່ເຈົ້າຫວ່ານລົງດິນ ແລະປະ­ທານເຂົ້າ ຊຶ່ງເປັນຜະ­ລິດ­ຜົນຂອງດິນ ເຂົ້າຈະອຸ­ດົມ ແລະສົມ­ບູນ ໃນມື້ນັ້ນ ງົວຂອງເຈົ້າຈະກິນຢູ່ໃນເດີ່ນຫຍ້າໃຫຍ່ແ" (ເອຊາຢາ 30:23).

ສິ່ງມະຫັດສະຈັນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເພື່ອເສີມສ້າງສັດທາໃນຄວາມຫວັງຂອງຊີວິດນິລັນດອນ

"ທີ່​ຈິງ ພະ​ເຢຊູ​ໄດ້​ເຮັດ​ອີກ​ຫຼາຍ​ຢ່າງ ຖ້າ​ຈະ​ຂຽນ​ໄວ້​ທັງ​ໝົດ ຂ້ອຍ​ຄິດ​ວ່າ​ໂລກ​ນີ້​ຄື​ຊິ​ບໍ່​ມີ​ບ່ອນ​ພໍ​ທີ່​ຈະ​ເກັບ​ມ້ວນ​ໜັງສື​ເຫຼົ່າ​ນັ້ນ​ໄວ້​ໄດ້” (ໂຢຮັນ 21:25)

ພຣະເຢຊູຄຣິດແລະສິ່ງມະຫັດສະຈັນທໍາອິດທີ່ຂຽນໄວ້ໃນພຣະກິດຕິຄຸນຂອງໂຢຮັນ, ລາວປ່ຽນນໍ້າໃຫ້ກາຍເປັນເຫຼົ້າແວງ: "ວັນ​ຖ້ວນ​ສາມ​ມີ​ງານ​ພິ­ທີ​ສົມ­ລົດ​ທີ່​ບ້ານ​ກາ­ນາ ແຂວງ​ຄາ­ລີ­ເລ ແລະ​ມານ­ດາ​ຂອງ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ກໍ​ຢູ່​ຫັ້ນ. ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ກັບ​ພວກ​ສາ­ວົກ​ໄດ້­ຮັບ​ເຊີນ​ໄປ​ໃນ​ງານ​ນັ້ນ​ເໝືອນ​ກັນ. ເມື່ອ​ເຫລົ້າ​ແວງ​ໝົດ​ແລ້ວ ມານ­ດາ​ຂອງ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຈຶ່ງ​ທູນ​ພຣະ­ອົງ​ວ່າ, “ເຫລົ້າ​ແວງ​ເຂົາ​ບໍ່­ມີ​ແລ້ວ.” ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຕອບ​ມານ­ດາ​ວ່າ, “ນາງ​ເອີຍ, ປະ​ໃຫ້­ເປັນ​ທຸ­ລະ​ຂອງ​ເຮົາ​ເສຍ ເພາະ​ເວ­ລາ​ຂອງ​ເຮົາ​ຍັງ​ບໍ່​ທັນ​ມາ​ເຖິງ.” ມານ­ດາ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ຈຶ່ງ​ບອກ​ຕໍ່​ຄົນ­ໃຊ້​ວ່າ, “ເມື່ອ​ເພິ່ນ​ບອກ​ພວກ​ເຈົ້າ​ໃຫ້​ເຮັດ​ອັນ­ໃດ ຈົ່ງ​ເຮັດ​ຕາມ​ເນີ.” ທີ່​ນັ້ນ​ມີ​ອ່າງ​ຫີນ​ຫົກ​ໜ່ວຍ​ຕັ້ງ​ຢູ່ ເພື່ອ​ໃຊ້​ຊຳ­ລະ​ລ້າງ​ຕາມ​ທຳ­ນຽມ​ຂອງ​ພວກ­ຢິວ ອ່າງ​ໜ່ວຍ​ໃດ​ກໍ​ໃສ່​ນ້ຳ​ໄດ້​ສີ່​ຫລື​ຫ້າ​ກະ​ໂລ່ງ. ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ບອກ​ຕໍ່​ເຂົາ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ຕັກ​ນ້ຳ​ໃສ່​ອ່າງ​ໃຫ້​ເຕັມ” ແລະ​ເຂົາ​ໄດ້​ຕັກ​ນ້ຳ​ໃສ່​ອ່າງ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ເຕັມ​ພຽງ​ປາກ. ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ບອກ​ເຂົາ​ວ່າ, “ບັດ­ນີ້​ຈົ່ງ​ຕັກ​ສົ່ງ​ໄປ​ໃຫ້​ພະ­ນັກ­ງານ​ເນີ” ເຂົາ​ກໍ​ຕັກ​ສົ່ງ​ໃຫ້. ເມື່ອ​ພະ­ນັກ­ງານ​ຊີມ​ນ້ຳ​ທີ່​ກາຍ­ເປັນ​ເຫລົ້າ​ແວງ​ນັ້ນ­ແລ້ວ ແລະ​ບໍ່​ຮູ້­ວ່າ​ມາ​ແຕ່​ໃສ (ແຕ່​ຄົນ­ໃຊ້​ທີ່​ຕັກ​ນ້ຳ​ກໍ​ຮູ້) ພະ­ນັກ­ງານ​ຈຶ່ງ​ເອີ້ນ​ເຈົ້າ­ບ່າວ​ມາ. ແລະ​ກ່າວ​ວ່າ, “ທຸກ​ຄົນ​ເຄີຍ​ເອົາ​ເຫລົ້າ​ແວງ​ອັນ​ດີ​ມາ​ໃຫ້​ກ່ອນ ແລະ​ເມື່ອ​ເຂົາ​ດື່ມ​ຫລາຍ​ແລ້ວ​ຈຶ່ງ​ເອົາ​ອັນ​ບໍ່​ດີ​ມາ ແຕ່​ຝ່າຍ​ທ່ານ​ໄດ້​ກັກ​ເຫລົ້າ​ແວງ​ອັນ​ດີ​ໄວ້​ຈົນ​ເຖິງ​ບັດນີ້.” ການ​ໝາຍ​ສຳ­ຄັນ​ເທື່ອ​ຕົ້ນ​ນີ້ ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ເຮັດ​ທີ່​ບ້ານ​ກາ­ນາ​ແຂວງ​ຄາ­ລີ­ເລ ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຊົງ​ສະ­ແດງ​ສະ­ຫງ່າ­ລາ­ສີ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ໃຫ້​ປະ­ກົດ ຝ່າຍ​ພວກ​ສາ­ວົກ​ກໍ­ໄດ້​ເຊື່ອ​ໃນ​ພຣະອົງ" (ໂຢຮັນ 2:1-11).

ພຣະເຢຊູຄຣິດປິ່ນປົວລູກຊາຍຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງກະສັດ: "ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ສະ­ເດັດ​ໄປ​ຍັງ​ບ້ານ​ກາ­ນາ​ໃນ​ແຂວງ​ຄາ­ລີ­ເລ​ອີກ ຄື​ບ່ອນ​ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ເຮັດ­ໃຫ້​ນ້ຳ​ກາຍ­ເປັນ​ເຫລົ້າ​ແວງ​ນັ້ນ ມີ​ເສ­ນາ​ບໍ­ດີ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ໃນ​ເມືອງ​ກາ­ເປ­ນາ­ອູມ ຊຶ່ງ​ລູກ­ຊາຍ​ຂອງ​ທ່ານ​ກໍ​ປ່ວຍ​ຢູ່. ເມື່ອ​ທ່ານ​ໄດ້­ຍິນ​ຂ່າວ​ວ່າ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ໄດ້​ສະ­ເດັດ​ຈາກ​ແຂວງ​ຢູ­ດາຍ​ມາ​ເຖິງ​ແຂວງ​ຄາ­ລີ­ເລ​ແລ້ວ ທ່ານ​ຈຶ່ງ​ໄປ​ທູນ​ອ້ອນ­ວອນ​ພຣະ­ອົງ​ໃຫ້​ສະ­ເດັດ​ລົງ​ໄປ​ໂຜດ​ລູກ​ຂອງ­ຕົນ​ໃຫ້​ດີ ເພາະ​ລູກ​ນັ້ນ​ໃກ້​ຈະ​ຕາຍ​ແລ້ວ. ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ທ່ານ​ວ່າ. “ຖ້າ​ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ບໍ່​ເຫັນ​ໝາຍ​ສຳ­ຄັນ​ແລະ​ການ​ອັດ­ສະ­ຈັນ​ທ່ານ​ຈະ​ບໍ່​ເຊື່ອ.” ເສ­ນາ​ບໍ­ດີ​ຜູ້­ນັ້ນ​ຈຶ່ງ​ທູນ​ພຣະ­ອົງ​ວ່າ, “ນາຍ​ເອີຍ, ຂໍ​ເຊີນ​ທ່ານ​ລົງ​ໄປ​ກ່ອນ​ທີ່​ລູກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະ​ຕາຍ.” ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ທ່ານ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ກັບ​ເມືອ​ສາ​ລູກ​ຂອງ​ທ່ານ​ຈະ​ບໍ່​ຕາຍ” ແລະ​ທ່ານ​ໄດ້​ເຊື່ອ​ພຣະ­ທຳ​ທີ່​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ກ່າວ​ແກ່​ເພິ່ນ ແລ້ວ​ກໍ​ທູນ​ລາ​ກັບ​ເມືອ. ໃນ​ຂະ­ນະ​ທີ່​ທ່ານ​ກຳ­ລັງ​ກັບ​ເມືອ ພວກ­ຂ້ອຍ​ໃຊ້​ໄດ້​ມາ​ຕ້ອນ­ຮັບ ບອກ​ຂ່າວ​ວ່າ​ລູກ​ຂອງ​ທ່ານ​ພົ້ນ​ຊີ­ວິດ​ແລ້ວ. ທ່ານ​ຈຶ່ງ​ຖາມ​ເຖິງ​ເວ­ລາ​ທີ່​ລູກ​ຕັ້ງ­ຕົ້ນ​ມີ­ແຮງ​ມາ ຄົນ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ບອກ​ວ່າ, “ໄຂ້​ກໍ​ຫາຍ​ຈາກ​ລາວ​ວານ​ນີ້​ເວ­ລາ​ບ່າຍ​ໂມງ​ໜຶ່ງ.” ບິ­ດາ​ຈຶ່ງ​ຮູ້­ວ່າ​ຊົ່ວ­ໂມງ​ນັ້ນ​ແຫລະ, ເປັນ​ເວ­ລາ​ທີ່​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ໄດ້​ກ່າວ​ກັບ​ຕົນ​ວ່າ, “ລູກ​ຂອງ​ທ່ານ​ຈະ​ບໍ່​ຕາຍ” ແລະ​ທ່ານ​ເອງ​ກໍ​ເຊື່ອ​ພ້ອມ​ທັງ​ຄົວ­ເຮືອນ​ຂອງຕົນ. ນີ້​ເປັນ​ໝາຍ​ສຳ­ຄັນ​ທີ​ສອງ​ທີ່​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ­ກະ­ທຳ ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ສະ­ເດັດ​ຈາກ​ແຂວງ​ຢູ­ດາຍ​ໄປ​ຍັງ​ແຂວງ​ຄາລີເລ" (ໂຢຮັນ 4:46-54).

ພຣະເຢຊູຄຣິດປິ່ນປົວຜີປີສາດທີ່ມີຊາຍຄົນນຶ່ງຢູ່ໃນ Capernaum: "ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ສະ­ເດັດ​ລົງ​ໄປ​ເຖິງ​ເມືອງ​ກາ­ເປ­ນາ­ອູມ​ແຂວງ​ຄາ­ລີ­ເລ​ແລະ​ໄດ້​ຊົງ​ສັ່ງ­ສອນ​ເຂົາ​ທັງ­ຫລາຍ​ໃນ​ວັນຊະບາໂຕ. ເຂົາ​ກໍ​ປະ­ຫລາດ​ໃຈ​ດ້ວຍ​ການ​ສັ່ງ­ສອນ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ ເພາະ​ຖ້ອຍ­ຄຳ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ປະ­ກອບ​ດ້ວຍ​ອຳນາດ. ໃນ​ໂຮງ­ທຳ​ມະ​ເທດ​ສະ­ໜາ​ນັ້ນ​ມີ­ຄົນ​ໜຶ່ງ​ມີ​ຜີ​ຖ່ອຍ​ຮ້າຍ​ເຂົ້າ​ສິງ​ຢູ່​ແລະ​ໄດ້​ຮ້ອງ​ສຽງ​ດັງ​ວ່າ. “ເຢ­ຊູ​ໄທ​ນາ­ຊາ­ເຣັດ​ເຮີຍ, ທ່ານ​ມາ​ຫຍຸ້ງ​ກ່ຽວ­ກັບ​ພວກ­ເຮົາ​ເຮັດ​ຫຍັງ ທ່ານ​ມາ​ທຳ­ລາຍ​ພວກ­ເຮົາ​ຫລື ທ່ານ​ແມ່ນ​ຜູ້­ໃດ​ພວກ­ເຮົາ​ກໍ​ຮູ້​ແລ້ວ ທ່ານ​ຄື​ຜູ້​ບໍ­ລິ­ສຸດ​ຂອງ​ພຣະເຈົ້າ.” ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຫ້າມ​ມັນ​ວ່າ, “ມິດ​ແມ ອອກ­ຈາກ​ຄົນ​ນີ້​ເສຍ!’ ແລະ​ເມື່ອ​ຜີ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ຄົນ​ນັ້ນ​ລົ້ມ­ລົງ​ຖ້າມ­ກາງ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ແລ້ວ ກໍ​ອອກ​ມາ​ໂດຍ​ບໍ່­ໄດ້​ເຮັດ​ອັນ­ຕະ­ລາຍ​ແກ່​ຄົນ​ນັ້ນ​ແຕ່​ຢ່າງໃດ. ຄົນ​ທັງ­ປວງ​ກໍ​ປະ­ຫລາດ​ໃຈ​ຈິ່ງ​ເວົ້າ​ກັນ​ວ່າ, “ຄຳ​ເວົ້າ​ນີ້​ເປັນ​ຢ່າງ­ໃດ​ໜໍ​ເພາະ­ວ່າ​ເພິ່ນ​ໄດ້​ສັ່ງ​ຜີ​ຖ່ອຍ​ຮ້າຍ​ດ້ວຍ​ອຳ­ນາດ​ແລະ​ລິດ­ເດດ ມັນ​ກໍ​ອອກ​ມາ.” ແລະ​ກິ​ຕິ​ສັບ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຊ່າ­ລື​ໄປ​ທຸກ​ບ່ອນ​ທົ່ວ​ຂົງ­ເຂດ​ນັ້ນ" (ລູກາ 4:31-37).

ພຣະເຢຊູຄຣິດຂັບໄລ່ຜີອອກໃນດິນແດນ: "ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ສະ­ເດັດ​ຂ້າມ​ຟາກ​ໄປ​ເຖິງ​ເຂດ­ແດນ​ຊາວ​ຄາ­ດາ­ຣາ ມີ​ສອງ​ຄົນ­ທີ່​ມີ​ຜີ​ສິງ​ຢູ່​ອອກ­ຈາກ​ປ່າ­ຊ້າ​ມາ​ພົບ​ພຣະ­ອົງ ເຂົາ​ໂຫດ­ຮ້າຍ​ປານ​ນັ້ນ​ຈົນ​ບໍ່­ມີ​ຜູ້­ໃດ​ອາດ​ທຽວ​ທາງ​ນັ້ນ​ໄດ້. ເບິ່ງ​ແມ, ເຂົາ​ຮ້ອງ​ໃສ່​ພຣະ­ອົງ​ທູນ​ວ່າ, “ໂອ ບຸດ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ເອີຍ, ທ່ານ​ມາ​ຫຍຸ້ງ​ກ່ຽວ­ກັບ​ເຮົາ​ດ້ວຍ​ເຫດ​ໃດ ຈະ​ມາ​ທໍ­ລະ­ມານ​ເຮົາ​ກ່ອນ​ເວ­ລາ​ກຳ­ນົດ​ຫລື.” ໄກ​ຈາກ​ທີ່​ນັ້ນ​ມີ​ໝູ​ຝູງ​ໃຫຍ່​ກຳ­ລັງ​ຫາ​ກິນ​ຢູ່. ຜີ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ຈິ່ງ​ໄດ້​ທູນ​ຂໍ​ພຣະ­ອົງ​ວ່າ, “ຖ້າ​ທ່ານ​ຂັບ­ໄລ່​ພວກ­ເຮົາ​ອອກ ກໍ​ຂໍ​ໃຫ້​ພວກ­ເຮົາ​ເຂົ້າ­ໄປ​ສິງ​ຢູ່­ໃນ​ໝູ​ຝູງ​ນັ້ນ​ທ້ອນ.” ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ບອກ​ຜິ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ວ່າ, “ໄປ​ເສຍ” ຜີ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ກໍ​ອອກ​ໄປ​ເຂົ້າ​ສິງ​ຢູ່­ໃນ​ຝູງ​ໝູ ແລະ​ເບິ່ງ​ແມ, ໝູ​ທັງ​ຝູງ​ນັ້ນ​ໄດ້​ຟ້າວ​ແລ່ນ​ລົງ​ຈາກ​ຕາ​ຫລິ່ງ​ຊັນ​ໂຕນ​ໃສ່​ທະ­ເລ­ຕາຍ​ດິກ​ນ້ຳ​ໝົດ. ຝ່າຍ​ຄົນ​ລ້ຽງ​ໝູ​ກໍ­ພາ­ກັນ​ປົບ​ໜີ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ເມືອງ ເລົ່າ​ບັນ­ດາ​ການ​ຊຶ່ງ​ເປັນ​ໄປ​ນັ້ນ​ກັບ​ເຫດ​ທີ່​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ແກ່​ຄົນ­ທີ່​ມີ​ຜີ​ສິງ​ຢູ່. ແລະ​ເບິ່ງ​ແມ, ຄົນ​ທັງ​ເມືອງ​ກໍ­ພາ­ກັນ​ອອກ​ມາ​ຫາ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ ເມື່ອ​ພົບ​ພຣະ­ອົງ​ແລ້ວ​ເຂົາ​ຈິ່ງ​ອ້ອນ­ວອນ​ທູນ​ຂໍ​ໃຫ້​ພຣະ­ອົງ​ອອກ​ໄປ​ເສຍ​ຈາກ​ເຂດ­ແດນ​ຂອງ​ເຂົາ" (ມັດທາຍ 8:28-34).

ພະເຍຊູຄລິດປິ່ນປົວ ແມ່ເຖົ້າ ຂອງອັກຄະສາວົກເປໂຕ: “ຕອນ​ທີ່​ພະ​ເຢຊູ​ມາ​ຮອດ​ເຮືອນ​ຂອງ​ເປໂຕ ເພິ່ນ​ເຫັນ​ແມ່​ເຖົ້າ​ຂອງ​ລາວ​ນອນ​ປ່ວຍ​ຢູ່​ຍ້ອນ​ເປັນ​ໄຂ້. ພະ​ເຢຊູ​ຈຶ່ງ​ຈັບ​ມືຂອງ​ລາວ ແລ້ວ​ລາວ​ກໍ​ເຊົາ​ໄຂ້​ແລະ​ລຸກ​ຂຶ້ນ​ມາ​ກຽມ​ອາຫານ​ສຳລັບ​ເພິ່ນ” (ມັດທາຍ 8:14,15).

ພຣະເຢຊູຄຣິດປິ່ນປົວຊາຍຜູ້ທີ່ມີມືເປັນ ອຳ ມະພາດ: "ໃນ​ວັນ­ຊະ­ບາ­ໂຕ​ອີກ​ວັນ​ໜຶ່ງ ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ສະ­ເດັດ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ໂຮງ­ທຳ​ມະ​ເທດ​ສະ­ໜາ​ແລະ​ສັ່ງ­ສອນ ທີ່​ນັ້ນ​ມີ­ຄົນ​ຜູ້​ໜຶ່ງ​ມື​ເບື້ອງ​ຂວາ​ລີບ. ຝ່າຍ​ພວກ­ນັກ­ທຳ​ແລະ​ພວກ​ຟາ­ຣີ­ຊາຍ​ຊອມ­ເບິ່ງ​ວ່າ ພຣະ­ອົງ​ຈະ​ຊົງ​ໂຜດ​ໃຫ້​ດີ​ໃນ​ວັນ­ຊະ­ບາ­ໂຕ​ຫລື ເພື່ອ​ເຂົາ​ຈະ​ຫາ​ເຫດ​ຟ້ອງ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້. ແຕ່​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຊາບ​ຄວາມ​ຄຶດ​ຂອງ​ເຂົາ ຈິ່ງ​ຊົງ​ບອກ​ຄົນ​ມື​ລີບ​ນັ້ນ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ລຸກ­ຂຶ້ນ​ມາ​ຢືນ­ຢູ່​ຂ້າງ​ໜ້າ​ສາ” ຄົນ​ນັ້ນ​ກໍ​ລຸກ​ຢືນ​ຂຶ້ນ​ຢູ່​ແລ້ວ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ກ່າວ​ແກ່​ເຂົາ​ວ່າ. “ເຮົາ​ຈະ​ຖາມ​ພວກ​ທ່ານ​ວ່າ ໃນ​ວັນ­ຊະ­ບາ­ໂຕ​ຄວນ​ຈະ​ເຮັດ​ດີ ຫລື​ຄວນ​ຈະ​ເຮັດ​ຊົ່ວ ຈະ​ເອົາ​ຊີ­ວິດ​ໄວ້ ຫລື​ຈະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ຊີ­ວິດ​ດັບ​ເສຍ?”. ພຣະ­ອົງ​ຈິ່ງ​ທອດ​ພຣະ­ເນດ​ເບິ່ງ​ອ້ອມ​ເຂົາ​ທຸກ​ຄົນ ແລ້ວ​ຊົງ​ກ່າວ​ແກ່​ຄົນ​ມື​ລີບ​ນັ້ນ​ວ່າ, “ເຈົ້າ​ຈົ່ງ​ຢຽດ​ມື​ອອກ” ຄົນ​ນັ້ນ​ກໍ​ເຮັດ​ຕາມ ແລະ​ມື​ຂອງ​ລາວ­ກໍ​ດີ​ເປັນ​ປົກກະຕິ. ຝ່າຍ​ຄົນ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ກໍ​ເຕັມ​ໄປ​ດ້ວຍ​ຄວາມ​ຄຽດ­ແຄ້ນ ແລະ​ໄດ້​ປຶກ­ສາ​ກັນ​ວ່າ​ຈະ​ເຮັດ​ຢ່າງ­ໃດ​ກັບ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ໄດ້" (ລູກາ 6:6-11).

ພຣະເຢຊູຄຣິດປິ່ນປົວຜູ້ຊາຍທີ່ທົນທຸກທໍລະມານຈາກການເປັນນໍ້າຢອດ (ອາການບວມ, ການສະສົມນໍ້າຫຼາຍເກີນໄປຢູ່ໃນຮ່າງກາຍ): "ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ສະ­ເດັດ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ເຮືອນ​ຜູ້­ໃຫຍ່​ຜູ້​ໜຶ່ງ​ຝ່າຍ​ພວກ​ຟາ­ຣີ­ຊາຍ ເພື່ອ​ຮັບ​ປະ­ທານ​ອາ­ຫານ​ໃນ​ວັນ­ຊະ­ບາ­ໂຕ ເຂົາ​ກໍ​ຜົກ​ເບິ່ງ​ພຣະ­ອົງ​ຢູ່. ແລະ​ເບິ່ງ​ແມ! ມີ​ຊາຍ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ເປັນ​ພະ­ຍາດ​ທ້ອງ​ມານ​ຢູ່​ຕໍ່​ພຣະ­ພັກ​ພຣະອົງ. ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຖາມ​ພວກ​ທຳ​ບັນ­ດິດ​ແລະ​ພວກ​ຟາ­ຣີ­ຊາຍ​ວ່າ, “ຖ້າ​ເຮັດ­ໃຫ້​ດີ​ພະ­ຍາດ​ໃນ​ວັນ­ຊະ­ບາ­ໂຕ ຈະ​ຜິດ​ພຣະ­ບັນ­ຍັດ​ຫລື​ບໍ່?”. ເຂົາ​ກໍ​ມິດ​ຢູ່ ພຣະ­ອົງ​ຈິ່ງ​ຊົງ​ຮັບ​ເອົາ​ຄົນ​ນັ້ນ​ແລະ​ເຮັດ­ໃຫ້​ດີ​ພະ­ຍາດ​ແລ້ວ​ກໍ​ປ່ອຍ​ໄປ. ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ເຂົາ​ວ່າ, “ຖ້າ​ຄົນ​ໃດ​ໃນ​ພວກ​ທ່ານ​ມີ​ລູກ​ຫລື​ງົວ​ຕົກ​ນ້ຳ­ສ້າງ ຈະ​ບໍ່​ຮີບ​ດຶງ​ອອກ​ໃນ​ວັນ­ຊະ­ບາ­ໂຕ​ຫລື?”. ແລະ​ເຂົາ​ບໍ່​ສາ­ມາດ​ຈະ​ຕອບ​ພຣະ­ອົງ​ໃນ​ເລື່ອງ​ນີ້​ໄດ້" (ລູກາ 14:1-6).

ພະເຍຊູຄລິດປິ່ນປົວຄົນຕາບອດວ່າ: “ເມື່ອ​ພະ​ເຢຊູ​ເດີນ​ທາງ​ໃກ້​ຈະ​ຮອດ​ເມືອງ​ເຢຣິໂກ ມີ​ຜູ້​ຊາຍ​ຕາ​ບອດ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ນັ່ງ​ຂໍ​ທານ​ຢູ່​ແຄມ​ທາງ. ເມື່ອ​ລາວ​ໄດ້​ຍິນ​ສຽງ​ຝູງ​ຄົນ​ຍ່າງ​ກາຍ​ໄປ ລາວ​ກໍ​ຖາມ​ວ່າ​ເກີດ​ຫຍັງ​ຂຶ້ນ. ມີ​ຄົນ​ບອກ​ລາວ​ວ່າ: “ເຢຊູ​ຊາວ​ນາຊາເຣັດ​ກຳລັງ​ຍ່າງ​ກາຍ​ມາ​ທາງນີ້!” ລາວ​ຈຶ່ງ​ຮ້ອງ​ຂຶ້ນ​ວ່າ: “ທ່ານ​ເຢຊູ ຜູ້​ເປັນ​ລູກ​ຫຼານ​ດາວິດ​ເອີຍ ອີ່​ຕົນ*​ຂ້ອຍ​ແດ່!” ຄົນ​ທີ່​ຍ່າງ​ຢູ່​ທາງ​ໜ້າ​ຈຶ່ງ​ບອກ​ລາວ​ໃຫ້​ມິດ ແຕ່​ລາວ​ແຮ່ງ​ຮ້ອງ​ດັງ​ຂຶ້ນ​ອີກ​ວ່າ: “ທ່ານ​ຜູ້​ເປັນ​ລູກ​ຫຼານ​ດາວິດ​ເອີຍ ອີ່​ຕົນ ຂ້ອຍ​ແດ່!” ພະ​ເຢຊູ​ຈຶ່ງ​ຢຸດ ແລ້ວ​ສັ່ງ​ໃຫ້​ພາ​ຜູ້​ຊາຍ​ຄົນ​ນັ້ນ​ມາ​ຫາ ແລ້ວ​ເພິ່ນ​ກໍ​ຖາມ​ລາວ​ວ່າ: “ເຈົ້າ​ຢາກ​ໃຫ້​ຂ້ອຍ​ຊ່ວຍ​ຫຍັງ?” ລາວ​ຕອບ​ວ່າ: “ນາຍ​ເອີຍ ຊ່ວຍ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຂ້ອຍ​ເຫັນ​ຮຸ່ງ​ແດ່.” ພະ​ເຢຊູ​ຈຶ່ງ​ບອກ​ລາວ​ວ່າ: “ໃຫ້​ເຈົ້າ​ເຫັນ​ຮຸ່ງ​ສະ ຄວາມ​ເຊື່ອ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ເຮັດ​ໃຫ້​ເຈົ້າ​ດີ​ເປັນ​ປົກກະຕິ​ແລ້ວ.” ທັນໃດ​ນັ້ນ ລາວ​ກໍ​ເຫັນ​ຮຸ່ງ​ແລະ​ຕິດ​ຕາມ​ພະ​ເຢຊູ​ໄປ​ພ້ອມ​ທັງ​ສັນລະເສີນ​ພະເຈົ້າ. ເມື່ອ​ປະຊາຊົນ​ເຫັນ​ແບບ​ນັ້ນ​ກໍ​ພາ​ກັນ​ສັນລະເສີນ​ພະເຈົ້າ​ຄື​ກັນ” (ລູກາ 18:35-43).

ພຣະເຢຊູຄຣິດປິ່ນປົວຄົນຕາບອດສອງຄົນ: "ເມື່ອ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ສະ­ເດັດ​ຈາກ​ບ່ອນ­ນັ້ນ​ໄປ ກໍ​ມີ­ຄົນ​ຕາ­ບອດ​ສອງ​ຄົນ​ຕາມ​ພຣະ­ອົງ​ໄປ​ຮ້ອງ​ຂຶ້ນ​ວ່າ, “ບຸດ​ດາ­ວິດ​ເອີຍ, ໂຜດ​ເມດ­ຕາ​ພວກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ແດ່ທ້ອນ.” ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ສະ­ເດັດ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ເຮືອນ​ແລ້ວ ຄົນ​ຕາ­ບອດ​ສອງ​ຄົນ​ນັ້ນ​ກໍ​ເຂົ້າ​ມາ​ຫາ​ພຣະ­ອົງ ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຖາມ​ເຂົາ​ວ່າ, “ພວກ​ເຈົ້າ​ເຊື່ອ​ວ່າ​ເຮົາ​ອາດ­ຈະ​ເຮັດ­ການ​ນີ້​ໄດ້​ຫລື” ເຂົາ​ກໍ​ທູນ​ພຣະ­ອົງ​ວ່າ, “ເຊື່ອ​ຢູ່​ທ່ານ​ເອີຍ.” ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ບາຍ​ຕາ​ຂອງ​ເຂົາ​ພ້ອມ­ກັບ​ຊົງ​ກ່າວ​ວ່າ, “ໃຫ້­ເປັນ​ໄປ​ຕາມ​ຄວາມ­ເຊື່ອ​ຂອງ​ເຈົ້າ.” ແລະ​ຕາ​ຂອງ​ເຂົາ​ກໍ​ກັບ​ເຫັນ­ຮຸ່ງ ແລ້ວ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ສັ່ງ​ຫ້າມ​ເຂົາ​ຢ່າງ​ແຂງ­ແຮງ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ລະ­ວັງ​ຢ່າ​ໃຫ້​ຜູ້­ໃດ​ຮູ້.” ແຕ່​ເມື່ອ​ເຂົາ​ຈາກ​ບ່ອນ­ນັ້ນ​ໄປ ເຂົາ​ກໍ​ປະ­ກາດ​ເລື່ອງ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ໃຫ້​ຊ່າ­ລື​ທົ່ວ​ໄປ​ໃນ​ແຂວງ​ນັ້ນ" (ມັດທາຍ 9:27-31).

ພຣະເຢຊູຄຣິດປິ່ນປົວຄົນຫູ ໜວກ ປາກກືກ: "ຕໍ່​ມາ​ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ສະ­ເດັດ​ຈາກ​ເຂດ​ເມືອງ​ຕີ­ເຣ​ແລະ​ຜ່ານ​ຊີ​ດົນ ດຳ­ເນີນ​ໄປ​ຕາມ​ແຂວງ​ເດ­ກາ­ໂປ­ລີ​ມາ­ຍັງ​ທະ­ເລ​ຄາລີເລ. ມີ­ຄົນ​ໄດ້​ພາ​ຊາຍ​ຫູ­ໜວກ​ປາກ­ກືກ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ມາ​ຫາ​ພຣະ­ອົງ ແລ້ວ​ຂໍ​ໃຫ້​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ໂຜດ​ວາງ​ພຣະ­ຫັດ​ເທິງ​ຄົນ​ນັ້ນ. ພຣະ­ອົງ​ຈິ່ງ​ຊົງ​ພາ​ຄົນ​ນັ້ນ​ອອກ­ຈາກ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ໄປ​ຢູ່​ຕ່າງ­ຫາກ ຊົງ​ເອົາ​ນິ້ວ​ພຣະ­ຫັດ​ແຍ່​ຫູ​ຊາຍ​ຄົນ​ນັ້ນ​ທັງ​ສອງ​ກ້ຳ ແລະ​ຊົງ​ບ້ວນ​ນ້ຳ­ລາຍ​ໃສ່​ນິ້ວ​ພຣະ­ຫັດ​ແປະ​ລີ້ນ​ຄົນ​ນັ້ນ. ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ແຫງນ​ພຣະ­ພັກ​ສູ່​ຟ້າ ຊົງ​ຖອນ​ພຣະ­ໄທ​ກ່າວ​ແກ່​ຄົນ​ນັ້ນ​ວ່າ, “ເອບ­ຟາ­ທາ” ແປ​ວ່າ “ຈົ່ງ​ໄຂ​ອອກ”. ແລ້ວ​ຫູ​ຄົນ​ນັ້ນ​ກໍ​ໄຂ​ອອກ ແລະ​ສິ່ງ​ທີ່​ຂັດ​ລີ້ນ​ກໍ​ຫລຸດ ແລະ​ລາວ­ກໍ​ປາກ​ໄດ້​ຄັກ. ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຫ້າມ​ຄົນ​ທັງ­ຫລາຍ​ບໍ່​ໃຫ້​ແຈ້ງ​ຄວາມ​ນີ້​ໃຫ້​ແກ່​ຜູ້­ໃດ ແຕ່​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຫ້າມ​ເທົ່າ­ໃດ ເຂົາ​ກໍ​ແຮ່ງ​ເລົ່າ​ລື​ໄປ​ຫລາຍ. ແລະ​ຄົນ​ທັງ­ປວງ​ກໍ​ງຶດ​ປະ­ຫລາດ​ໃຈ​ເຫລືອ​ເກີນ ຈິ່ງ​ເວົ້າ​ກັນ​ວ່າ, “ທ່ານ​ຜູ້​ນີ້​ໄດ້​ເຮັດ​ລ້ວນ​ແຕ່​ເປັນ​ການ​ດີ ເຖິງ​ແມ່ນ​ຄົນ​ຫູ­ໜວກ​ກໍ​ເຮັດ­ໃຫ້​ໄດ້­ຍິນ ແລະ​ຄົນ​ປາກ­ກືກ​ກໍ​ເຮັດ­ໃຫ້​ປາກ​ໄດ້" (ມາລະໂກ 7:31-37).

ພຣະເຢຊູຄຣິດຊົງປິ່ນປົວຄົນຂີ້ທູດ: "ມີ​ຜູ້​ໜຶ່ງ​ທີ່​ເປັນ​ຂີ້ທູດ​ໄດ້​ມາ​ຫາ​ພະ​ເຢຊູ ລາວ​ເຖິງ​ຂັ້ນ​ຄູ້​ເຂົ່າ​ລົງ​ອ້ອນ​ວອນ​ເພິ່ນ​ວ່າ: “ພຽງ​ແຕ່​ທ່ານ​ຢາກ​ຊ່ວຍ ທ່ານ​ກໍ​ຈະ​ປິ່ນປົວ​ຂ້ອຍ​ໄດ້.”  ພະ​ເຢຊູ​ຮູ້ສຶກ​ອີ່​ຕົນ​ຈຶ່ງ​ເດ່​ມື​ໄປ​ຈັບ​ຕົວ​ລາວ​ແລະ​ເວົ້າ​ວ່າ: “ຂ້ອຍ​ຢາກ​ຊ່ວຍ! ໃຫ້​ເຈົ້າ​ເຊົາ​ພະຍາດ​ເດີ້.” ແລ້ວ​ລາວ​ກໍ​ເຊົາ​ເປັນ​ຂີ້ທູດ​ທັນທີ" (ມາລະໂກ 1:40-42).

ການປິ່ນປົວຄົນຂີ້ທູດສິບຄົນ: "ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ກຳ­ລັງ​ສະ­ເດັດ​ຂຶ້ນ​ເມືອ​ກຸງ­ເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມ ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ສະ­ເດັດ​ຜ່ານ​ແຂວງ​ຊາ­ມາ­ເຣຍ​ແລະ​ແຂວງ​ຄາລີເລ. ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ສະ­ເດັດ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ບ້ານ​ໜຶ່ງ​ມີ​ຊາຍ​ຂີ້­ທູດ​ສິບ​ຄົນ​ມາ​ພົບ​ພຣະ­ອົງ​ຢືນ­ຢູ່​ແຕ່​ໄກ. ເຂົາ​ໄດ້​ຮ້ອງ​ຂຶ້ນ​ວ່າ, “ເຢ­ຊູ​ຜູ້​ເປັນ​ອາ­ຈານ​ເຈົ້າ​ເອີຍ, ຂໍ​ເມດ­ຕາ​ພວກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ແດ່­ທ້ອນ!”. ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ເຫັນ​ແລ້ວ​ຈິ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ເຂົາ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ໄປ​ສະ­ແດງ​ຕົວ​ຕໍ່​ພວກ​ປະ­ໂລ­ຫິດ” ເມື່ອ​ກຳ­ລັງ​ອອກ­ຈາກ​ບ່ອນ­ນັ້ນ​ໄປ​ເຂົາ​ກໍ­ດີ​ສະ­ອາດ​ແລ້ວ. ສ່ວນ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ໃນ​ພວກ​ນັ້ນ ເມື່ອ​ເຫັນ​ວ່າ​ຕົວ​ດີ​ພະ­ຍາດ​ແລ້ວ ກໍ​ກັບ​ມາ​ກ່າວ​ສັນ­ລະ­ເສີນ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ດ້ວຍ​ສຽງ​ອັນ​ດັງ. ແລະ​ຂາບ​ລົງ​ທີ່​ພຣະ­ບາດ​ຂອງ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ ໂມ­ທະ­ນາ​ພຣະ­ຄຸນ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ ຄົນ​ນັ້ນ​ເປັນ​ໄທ​ຊາມາເຣຍ. ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຖາມ​ຜູ້­ນັ້ນ​ວ່າ, “ມີ​ສິບ​ຄົນ­ທີ່​ດີ​ສະ­ອາດ ບໍ່​ແມ່ນ​ຫລື ແຕ່​ເກົ້າ​ຄົນ​ນັ້ນ​ຢູ່​ໃສ? ບໍ່​ເຫັນ​ຜູ້­ໃດ​ກັບ​ມາ​ຖວາຍ​ພຣະ­ກຽດ​ແດ່​ພຣະ­ເຈົ້າ ເວັ້ນ​ໄວ້​ແຕ່​ຄົນ​ຕ່າງ­ຊາດ​ຜູ້​ນີ້.” ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ບອກ​ຜູ້­ນັ້ນ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ລຸກ­ຂຶ້ນ​ໄປ​ເທີນ ຄວາມ­ເຊື່ອ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຊ່ອຍ​ໃຫ້​ເຈົ້າ​ດີ​ແລ້ວ.”" (ລູກາ 17:11-19).

ພະເຍຊູປິ່ນປົວຄົນເປັນ ອຳ ມະພາດ: “ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ ມີ​ເທດສະການ​ຂອງ​ຊາວ​ຢິວ ແລະ​ພະ​ເຢຊູ​ໄດ້​ຂຶ້ນ​ໄປ​ເມືອງ​ເຢຣູຊາເລັມ. ໃກ້ໆປະຕູ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ຊື່​ປະຕູ​ແກະ​ໃນ​ເມືອງ​ເຢຣູຊາເລັມ ມີ​ສະ​ນ້ຳ​ທີ່​ເອີ້ນ​ໃນ​ພາສາ​ເຮັບເຣີ​ວ່າ​ເບັດ​ຊະ​ທາ ຢູ່​ອ້ອມ​ສະ​ມີ​ທາງ​ຍ່າງ ທາງ​ທີ່​ມີ​ເສົາ​ລຽນ​ກັນ. ມີ​ຄົນ​ຈຳນວນ​ຫຼາຍ​ທີ່​ເຈັບ​ປ່ວຍ ຕາ​ບອດ ເປັນ​ງ່ອຍ ແລະ​ແຂນ​ຂາ​ລີບ ໄດ້​ມາ​ນອນ​ຢູ່​ທາງ​ຍ່າງ​ນັ້ນ. ຢູ່​ຫັ້ນ​ມີ​ຜູ້​ຊາຍ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ເຈັບ​ປ່ວຍ​ໄດ້ 38 ປີ​ແລ້ວ. ເມື່ອ​ພະ​ເຢຊູ​ເຫັນ​ລາວ​ນອນ​ຢູ່​ແລະ​ຮູ້​ວ່າ​ລາວ​ເຈັບ​ປ່ວຍ​ມາ​ດົນ​ແລ້ວ ເພິ່ນ​ຈຶ່ງ​ຖາມ​ລາວ​ວ່າ: “ເຈົ້າ​ຢາກ​ເຊົາ​ເຈັບ​ປ່ວຍ​ບໍ?” ຜູ້​ຊາຍ​ທີ່​ເຈັບ​ປ່ວຍ​ຄົນ​ນັ້ນ​ຕອບ​ວ່າ: “ທ່ານ​ເອີຍ ບໍ່​ມີ​ໃຜ​ພາ​ຂ້ອຍ​ລົງ​ໄປ​ໃນ​ສະ​ນ້ຳ​ເລີຍ​ຕອນ​ທີ່​ນ້ຳ​ສະເທືອນ ເມື່ອ​ຂ້ອຍ​ຈະ​ລົງ​ໄປ​ຄົນ​ອື່ນ​ກໍ​ລົງ​ໄປ​ກ່ອນ.” ພະ​ເຢຊູ​ບອກ​ລາວ​ວ່າ: “ລຸກ​ຂຶ້ນ! ກູ້​ສາດ ແລະ​ຍ່າງ​ໄປ.” ຜູ້​ຊາຍ​ຄົນ​ນັ້ນ​ກໍ​ເຊົາ​ເຈັບ​ປ່ວຍ​ທັນທີ ແລ້ວ​ລາວ​ກໍ​ກູ້​ສາດ*ແລະ​ຍ່າງ​ໄປ” (ໂຢຮັນ 5:1-9).

ພະເຍຊູຄລິດປິ່ນປົວພະຍາດບ້າູ: "ເມື່ອ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ສະ­ເດັດ​ພ້ອມ­ກັບ​ສາ­ວົກ​ສາມ​ຄົນ​ມາ​ເຖິງ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທັງ­ຫລາຍ​ແລ້ວ​ມີ​ຊາຍ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ມາ​ຫາ​ພຣະ­ອົງ​ຄຸ­ເຂົ່າ​ລົງ. ທູນ​ວ່າ, “ນາຍ​ເອີຍ, ຂໍ​ໂຜດ​ເມດ­ຕາ​ລູກ­ຊາຍ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ແດ່­ທ້ອນ ດ້ວຍ​ວ່າ​ມັນ​ເປັນ​ບ້າ­ໝູ ມີ​ຄວາມ­ທຸກ​ລຳ­ບາກ​ຫລາຍ​ເພາະ​ມັນ​ຕົກ​ໃສ່​ໄຟ​ໃສ່​ນ້ຳ​ຫລາຍ​ເທື່ອ. ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄດ້​ພາ​ລູກ​ມາ​ຫາ​ພວກ​ສິດ​ຂອງ​ທ່ານ​ແລ້ວ ແຕ່​ເຂົາ​ເຮັດ­ໃຫ້​ມັນ­ດີ​ບໍ່ໄດ້.” ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຕອບ​ວ່າ, “ໂອ​ຄົນ​ໃນ​ສະ­ໄໝ​ທີ່​ຂາດ​ຄວາມ­ເຊື່ອ​ແລະ​ຊົ່ວ­ຊ້າ​ເຮີຍ ເຮົາ​ຈະ​ຕ້ອງ​ຢູ່​ກັບ​ພວກ​ເຈົ້າ​ເຫິງ​ປານ­ໃດ ເຮົາ​ຈະ​ຕ້ອງ​ອົດ­ທົນ​ກັບ​ພວກ​ເຈົ້າ​ນານ​ປານ­ໃດ ຈົ່ງ​ພາ​ມັນ​ມາ​ຫາ​ເຮົາ​ທີ່​ນີ້​ສາ.” ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ກ່າວ​ຊຳ­ລະ​ຜີ­ຮ້າຍ​ນັ້ນ ແລ້ວ​ມັນ​ໄດ້​ອອກ​ໜີ​ໄປ ຕັ້ງ­ແຕ່​ໂມງ​ນັ້ນ​ໄປ​ເດັກ­ນ້ອຍ​ນັ້ນ​ກໍ­ດີ​ປົກກະຕິ. ຕໍ່​ມາ​ພວກ​ສາ­ວົກ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ມາ​ຫາ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຕ່າງ­ຫາກ​ທູນ​ຖາມ­ວ່າ, “ເພາະ​ເຫດ​ໃດ​ພວກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈິ່ງ​ຂັບ­ໄລ່​ຜີ​ນັ້ນ​ອອກ​ບໍ່­ໄດ້?”. ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຕອບ​ເຂົາ​ວ່າ, “ເພາະ​ເຫດ​ພວກ​ທ່ານ​ມີ​ຄວາມ­ເຊື່ອ​ນ້ອຍ ດ້ວຍ​ເຮົາ​ບອກ​ພວກ​ທ່ານ​ຕາມ​ຄວາມ­ຈິງ​ວ່າ ຖ້າ​ພວກ​ທ່ານ​ມີ​ຄວາມ­ເຊື່ອ​ທໍ່­ກັບ​ເມັດ​ຜັກ­ກາດ​ເມັດ​ໜຶ່ງ ພວກ​ທ່ານ​ຈະ​ສັ່ງ​ພູ​ໜ່ວຍ​ນີ້​ວ່າ ‘ຈົ່ງ​ເຄື່ອນ​ຈາກ​ບ່ອນ­ນີ້​ໄປ​ຢູ່​ບ່ອນ­ນັ້ນ’ ມັນ​ກໍ​ຈະ​ເຄື່ອນ​ໄປ ບໍ່­ມີ​ສິ່ງ­ໃດ​ທີ່​ທ່ານ​ເຮັດ​ບໍ່ໄດ້" (ມັດທາຍ 17:14-20).

ພຣະເຢຊູຄຣິດເຮັດການອັດສະຈັນໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ: "ໃນ​ຂະ­ນະ​ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ສະ­ເດັດ​ໄປ​ນັ້ນ ປະ­ຊາ­ຊົນ​ໄດ້​ກີດ­ຂວາງ​ພຣະ­ອົງ ມີ​ຍິງ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ເປັນ​ພະ­ຍາດ​ເລືອດ​ຕົກ​ໄດ້​ສິບ​ສອງ​ປີ​ມາ​ແລ້ວ ນາງ​ໄດ້​ຈ່າຍ​ຊັບ​ຂອງ­ຕົນ​ໃຫ້​ພວກ​ໝໍ​ຈົນ​ໝົດ​ແຕ່​ບໍ່­ມີ​ໝໍ​ຄົນ​ໃດ​ອາດ​ໃຫ້​ດີ​ພະ­ຍາດ​ໄດ້. ນາງ​ໄດ້​ຫຍັບ​ເຂົ້າ​ມາ​ເບື້ອງ​ຫລັງ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ແລະ​ບາຍ​ແຄມ​ເຄື່ອງ​ທົງ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ ໃນ​ທັນ­ໃດ​ນັ້ນ​ເລືອດ​ທີ່​ໄຫລ​ກໍ​ຕຸດ. ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຖາມ­ວ່າ, “ແມ່ນ​ໃຜ​ໄດ້​ບາຍ​ເຮົາ?” ເມື່ອ​ຄົນ​ທັງ­ປວງ​ໄດ້​ຕອບ​ປະ­ຕິ­ເສດ​ເປ­ໂຕ​ກັບ​ພວກ​ຄົນ​ທີ່­ຢູ່​ນຳ­ກັນ​ໄດ້​ທູນ​ວ່າ, “ອາ­ຈານ​ເຈົ້າ​ເອີຍ, ກໍ​ແມ່ນ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທີ່​ກຳ­ລັງ​ກີດ­ຂວາງ​ແລະ​ບຽດ​ທ່ານ​ຢູ່.” ແຕ່​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຕອບ​ວ່າ, “ມີ​ຜູ້​ໜຶ່ງ​ໄດ້​ບາຍ​ເຮົາ ເພາະ​ເຮົາ​ຮູ້­ສຶກ​ວ່າ​ລິດ​ໄດ້​ອອກ­ຈາກ​ເຮົາ​ໄປ.” ເມື່ອ​ເຫັນ​ວ່າ​ຈະ​ເຊື່ອງ​ຕົວ​ບໍ່­ໄດ້​ແລ້ວ ນາງ​ກໍ​ເຂົ້າ​ມາ​ດ້ວຍ​ຕົວ​ສັ່ນ​ຂາບ​ລົງ​ຕໍ່​ພຣະ­ພັກ​ຂອງ​ພຣະ­ອົງ​ຕໍ່­ໜ້າ​ຄົນ​ທັງ­ປວງ ທູນ​ເຖິງ​ເຫດ­ການ​ທີ່​ຕົນ​ໄດ້​ບາຍ​ພຣະ­ອົງ ແລະ​ບອກ​ເຖິງ​ເລື່ອງ​ທີ່​ຕົນ​ໄດ້​ດີ​ພະ­ຍາດ​ທັນ­ທີ​ນັ້ນ​ເໝືອນ​ກັນ. ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ນາງ​ວ່າ, “ລູກ​ຍິງ​ເອີຍ, ຄວາມ­ເຊື່ອ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຮັດ­ໃຫ້​ເຈົ້າ​ດີ​ແລ້ວ ຈົ່ງ​ໄປ​ເປັນ​ສຸກ​ເທີນ!" (ລູກາ 8:42-48).

ພຣະເຢຊູຄຣິດປິ່ນປົວຈາກໄລຍະໄກ: "ເມື່ອ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ກ່າວ​ຄຳ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ໃຫ້​ພົນ­ລະ­ເມືອງ​ຟັງ​ໝົດ​ແລ້ວ ພຣະ­ອົງ​ກໍ​ສະ­ເດັດ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ເມືອງ​ກາເປນາອູມ. ມີ​ຂ້ອຍ​ໃຊ້​ຂອງ​ນາຍ​ທະ­ຫານ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ນາຍ​ຮັກ​ຫລາຍ ປ່ວຍ​ຢູ່​ໃກ້​ຈະ​ຕາຍ​ແລ້ວ. ເມື່ອ​ນາຍ­ຮ້ອຍ​ໄດ້­ຍິນ​ເຖິງ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ ຈິ່ງ​ໄດ້​ໃຊ້​ເຖົ້າ​ແກ່​ບາງ​ຄົນ​ຂອງ​ພວກ­ຢິວ ໃຫ້​ໄປ​ອ້ອນ­ວອນ​ເຊີນ​ພຣະ­ອົງ​ສະ­ເດັດ​ມາ​ໂຜດ​ຂ້ອຍ​ໃຊ້​ຂອງ­ຕົນ​ໃຫ້​ດີ. ເມື່ອ​ຄົນ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ມາ​ເຖິງ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ແລ້ວ ເຂົາ​ກໍ​ອ້ອນ­ວອນ​ພຣະ­ອົງ​ດ້ວຍ​ໃຈ­ຮ້ອນ­ຮົນ​ວ່າ, “ນາຍ­ຮ້ອຍ​ຜູ້­ນັ້ນ​ສົມ­ຄວນ​ທີ່​ຈະ​ເຮັດ­ການ​ນີ້​ໃຫ້​ເພິ່ນ. ເພາະ­ວ່າ​ເພິ່ນ​ຮັກ​ປະ­ເທດ​ຊາດ​ຂອງ​ເຮົາ ແລະ​ແມ່ນ​ຜູ້​ນີ້­ແຫລະ, ໄດ້​ສ້າງ​ໂຮງ­ທຳ​ມະ​ເທດ​ສະ­ໜາ​ໃຫ້​ພວກເຮົາ.” ແລະ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຈິ່ງ​ສະ­ເດັດ​ໄປ​ກັບ​ເຂົາ ເມື່ອ​ສະ­ເດັດ​ເກືອບ​ຈະ​ເຖິງ​ແລ້ວ ນາຍ­ຮ້ອຍ​ທະ­ຫານ​ໄດ້​ໃຊ້​ໝູ່​ສະ­ຫາຍ​ໄປ​ຫາ​ພຣະ­ອົງ​ທູນ​ວ່າ, “ນາຍ​ເອີຍ, ຢ່າ­ຊູ່​ລຳ­ບາກ​ທ້ອນ ເພາະ­ວ່າ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເປັນ​ຄົນ​ບໍ່​ສົມ­ຄວນ​ທີ່​ຈະ­ໃຫ້​ທ່ານ​ເຂົ້າ­ໄປ​ລຸ່ມ​ຫລັງ­ຄາ​ເຮືອນ​ຂອງ​ຂ້ານ້ອຍ. ເພາະ​ເຫດ​ນັ້ນ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈິ່ງ​ຖື​ວ່າ​ເປັນ​ຜູ້​ບໍ່​ສົມ­ຄວນ​ທີ່​ຈະ​ໄປ​ຫາ​ທ່ານ ແຕ່​ຂໍ​ທ່ານ​ຈົ່ງ​ກ່າວ​ພຽງ​ຄຳ​ດຽວ ແລະ​ຄົນ­ໃຊ້​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຄົງ​ຈະ​ດີ​ພະຍາດ. ເຫດ​ວ່າ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເປັນ​ຄົນ​ທີ່­ຢູ່​ໃຕ້​ວິ­ໄນ​ທະ­ຫານ ແລະ​ຍັງ­ມີ​ທະ­ຫານ​ຢູ່​ໃຕ້​ບັງ­ຄັບ​ບັນ­ຊາ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ອີກ ຄື​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ສັ່ງ​ຄົນ​ນີ້​ວ່າ ‘ໄປ’ ມັນ​ກໍ​ໄປ ສັ່ງ​ອີກ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ວ່າ ‘ມາ’ ມັນ​ກໍ​ມາ ແລະ​ບອກ​ແກ່​ຂ້ອຍ​ໃຊ້​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ວ່າ ‘ຈົ່ງ​ເຮັດ​ສິ່ງ​ນີ້’ ມັນ​ກໍ​ເຮັດ.” ເມື່ອ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ໄດ້­ຍິນ​ຄຳ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ແລ້ວ​ກໍ​ປະ­ຫລາດ​ພຣະ­ໄທ​ດ້ວຍ​ນາຍ​ນັ້ນ ຈິ່ງ​ຊົງ​ຫລຽວ​ຫລັງ​ກ່າວ​ກັບ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ທີ່​ຕາມ​ມາ​ວ່າ, “ເຮົາ​ບອກ​ທ່ານ​ທັງ­ຫລາຍ​ວ່າ ແມ່ນ​ໃນ​ພວກ​ອິສຣາເອນ​ເຮົາ​ກໍ​ບໍ່­ໄດ້​ພົບ​ຄວາມ­ເຊື່ອ​ໃຫຍ່​ເທົ່າ​ນີ້.” ຝ່າຍ​ພວກ​ທີ່​ຮັບ­ໃຊ້​ມາ​ນັ້ນ ເມື່ອ​ກັບ​ໄປ​ເຖິງ​ເຮືອນ​ກໍ­ໄດ້​ພົບ​ຂ້ອຍ​ໃຊ້​ຜູ້­ນັ້ນ​ດີ​ພະ­ຍາດ​ແລ້ວ" (ລູກາ 7:1-10).

ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ປິ່ນປົວຜູ້ຍິງພິການເປັນເວລາ 18 ປີ: "ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ສັ່ງ­ສອນ​ຢູ່­ໃນ​ໂຮງ­ທຳ​ມະ​ເທດ​ສະ­ໜາ ບ່ອນ​ໜຶ່ງ​ໃນ​ວັນຊະບາໂຕ. ແລະ​ເບິ່ງ​ແມ! ມີ​ຍິງ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ຊຶ່ງ​ຜີ​ເຂົ້າ​ສິງ​ຢູ່​ເຮັດ­ໃຫ້​ອ່ອນ​ແຮງ​ໄດ້​ສິບ​ແປດ​ປີ​ມາ​ແລ້ວ ເປັນ​ຫລັງ​ກົ່ງ​ຢືນ​ຊື່​ບໍ່ໄດ້. ເມື່ອ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ເຫັນ​ຈິ່ງ​ເອີ້ນ​ນາງ​ມາ ຊົງ​ບອກ​ວ່າ, “ນາງ​ເອີຍ, ນາງ​ໄດ້​ພົ້ນ​ຈາກ​ພະ­ຍາດ​ແລ້ວ.” ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຢຽດ​ພຣະ­ຫັດ​ວາງ​ໃສ່​ຍິງ​ນັ້ນ ໃນ​ທັນ­ໃດ​ນັ້ນ​ຕົວ​ນາງ​ກໍ​ຢຽດ​ຊື່ ແລະ​ນາງ​ກໍ​ສັນ­ລະ­ເສີນ​ພຣະເຈົ້າ. ແຕ່​ນາຍ​ໂຮງ­ທຳ​ກໍ​ເຄືອງ​ໃຈ ເພາະ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ໄດ້​ຊົງ​ໂຜດ​ໃຫ້​ດີ​ພະ­ຍາດ​ໃນ​ວັນ­ຊະ­ບາ­ໂຕ ຈິ່ງ​ກ່າວ​ແກ່​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ວ່າ, “ມີ​ຫົກ​ວັນ­ທີ່​ຄວນ​ຈະ​ເຮັດ­ການ ໃນ​ຫົກ​ວັນ​ນີ້​ຈົ່ງ​ມາ​ໃຫ້​ດີ​ພະ­ຍາດ ແຕ່­ວ່າ​ຢ່າ​ໄດ້​ມາ​ໃນ​ວັນຊະບາໂຕ.” ແລ້ວ​ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ຊົງ​ຕອບ​ນາຍ​ໂຮງ­ທຳ ໂດຍ​ຊົງ​ກ່າວ​ວ່າ, “ພວກ​ຄົນ​ໜ້າ­ຊື່­ໃຈ­ຄົດ​ເຮີຍ! ພວກ​ເຈົ້າ​ບໍ່­ໄດ້​ແກ້​ງົວ​ຫລື​ລໍ​ຂອງ­ຕົນ ຈູງ​ອອກ­ຈາກ​ຄອກ​ໄປ​ກິນ​ນ້ຳ​ໃນ​ວັນ­ຊະ­ບາ­ໂຕ​ຫລື! ສ່ວນ​ຍິງ​ຄົນ​ນີ້​ເປັນ​ລູກ­ຫລານ​ຂອງ​ອັບ­ຣາ­ຮາມ ຊຶ່ງ​ຊາ­ຕານ​ໄດ້​ຜູກ­ມັດ​ໄວ້​ໄດ້​ສິບ​ແປດ​ປີ​ແລ້ວ ບໍ່​ສົມ­ຄວນ​ຫລື​ທີ່​ຈະ­ໃຫ້​ນາງ​ພົ້ນ​ຈາກ​ເຄື່ອງ​ຜູກ­ມັດ​ນີ້​ໃນ​ວັນຊະບາໂຕ.” ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ກ່າວ​ຄຳ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ແລ້ວ ບັນ­ດາ​ຄົນ­ທີ່​ຕໍ່­ສູ້​ພຣະ­ອົງ​ກໍ​ມີ​ຄວາມ​ລະ­ອາຍ ແລະ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ກໍ​ຊົມ­ຊື່ນ­ຍິນ­ດີ​ໃນ​ກິດ­ຈະ­ການ​ທັງ­ປວງ​ອັນ​ຮຸ່ງ­ເຮືອງ​ທີ່​ກຳ­ລັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ດ້ວຍ​ພຣະອົງ" (ລູກາ 13:10-17).

ພະເຍຊູຄລິດປິ່ນປົວລູກສາວຂອງຜູ້ຍິງທີ່ບໍ່ແມ່ນຢິວ: "ແລ້ວ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ໄດ້​ສະ­ເດັດ​ຈາກ​ບ່ອນ­ນັ້ນ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ເຂດ​ເມືອງ​ຕີ­ເຣ​ແລະ​ເມືອງ​ຊິ​ໂດນ. ມີ​ຍິງ​ຊາດ​ກາ­ນາ­ອານ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ມາ​ຈາກ​ເຂດ​ນັ້ນ​ຮ້ອງ​ທູນ​ພຣະ­ອົງ​ວ່າ, “ນາຍ​ຜູ້​ເປັນ​ບຸດ​ດາ­ວິດ​ເອີຍ, ຂໍ​ໂຜດ​ເມດ­ຕາ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ແດ່­ທ້ອນ ລູກ­ສາວ​ຂອງ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ມີ​ຄວາມ​ລຳ­ບາກ​ຫລາຍ​ຍ້ອນ​ຜີ­ຮ້າຍ​ບັງຄັບ.” ຝ່າຍ​ພຣະ­ອົງ​ບໍ່­ໄດ້​ຊົງ​ຕອບ​ຍິງ​ນັ້ນ​ຈັກ​ຄຳ ແລ້ວ​ພວກ​ສາ­ວົກ​ໄດ້​ມາ​ທູນ​ພຣະ­ອົງ​ວ່າ, “ຂໍ​ບອກ​ໃຫ້​ມັນ​ເມືອ​ເສຍ ເພາະ​ມັນ​ຮ້ອງ​ຕາມ​ເຮົາ​ມາ.” ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຕອບ​ວ່າ, “ເຮົາ​ບໍ່­ໄດ້​ຮັບ­ໃຊ້​ມາ​ຫາ​ຜູ້­ໃດ ເວັ້ນ​ແຕ່​ຝູງ​ແກະ​ທີ່​ເສຍ​ແລ້ວ ຄື​ກະ​ກຸນ​ອິສຣາເອນ.” ຝ່າຍ​ຍິງ​ນັ້ນ​ໄດ້​ມາ​ຂາບ​ທູນ​ພຣະ­ອົງ​ວ່າ, “ນາຍ​ເອີຍ, ຂໍ​ໂຜດ​ຊ່ອຍ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ແດ່ທ້ອນ.” ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຕອບ​ວ່າ, “ບໍ່​ສົມ­ຄວນ​ຈະ​ເອົາ​ອາ­ຫານ​ຂອງ​ລູກ​ໂຍນ​ໃຫ້​ແກ່​ໝານ້ອຍ.” ຍິງ​ນັ້ນ​ທູນ​ຕອບ​ວ່າ, “ຈິງ​ຢູ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ ແຕ່​ເຖິງ​ແມ່ນ​ໝາ­ນ້ອຍ​ກໍ​ເຄີຍ​ກິນ​ເມັດ​ທີ່​ຕົກ​ຈາກ​ໂຕະ​ນາຍ​ຂອງ​ມັນ.” ແລ້ວ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຕອບ​ຍິງ​ນັ້ນ​ວ່າ, “ນາງ​ເອີຍ, ຄວາມ­ເຊື່ອ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ກໍ​ໃຫຍ່​ໃຫ້­ເປັນ​ໄປ​ຕາມ​ຄວາມ​ປະ­ສົງ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ເທີນ” ລູກ­ສາວ​ຂອງ​ຍິງ​ນັ້ນ​ກໍ­ດີ​ເປັນ​ປົກ­ກະ­ຕິ​ຕັ້ງ­ແຕ່​ໂມງ​ນັ້ນ" (ມັດທາຍ 15:21-28).

ພະເຍຊູຄລິດຢຸດລົມພາຍຸ: “ຄັ້ງ​ໜຶ່ງ ພະ​ເຢຊູ​ຂຶ້ນ​ເຮືອ​ໄປ​ກັບ​ພວກ​ລູກ​ສິດ. ຫຼັງ​ຈາກ​ນັ້ນ ກໍ​ເກີດ​ພາຍຸ​ໃຫຍ່ໃນ​ທະເລ​ສາບ ຄື້ນ​ໄດ້​ຊັດ​ນ້ຳ​ເຂົ້າ​ມາ​ຈົນ​ຖ້ວມ​ເຮືອ ແຕ່​ພະ​ເຢຊູ​ກໍ​ຍັງ​ນອນ​ຫຼັບ​ຢູ່. ພວກ​ລູກ​ສິດ​ຈຶ່ງ​ມາ​ປຸກ​ເພິ່ນ​ແລ້ວ​ບອກ​ວ່າ: “ນາຍ​ເອີຍ ຊ່ວຍ​ຊີວິດ​ພວກ​ເຮົາ​ແດ່ ພວກ​ເຮົາ​ກຳລັງ​ຈະ​ຕາຍ​ແລ້ວ!”  ແຕ່​ເພິ່ນ​ເວົ້າ​ກັບ​ພວກ​ເຂົາ​ວ່າ: “ເປັນ​ຫຍັງ​ພວກ​ເຈົ້າ​ຈຶ່ງ​ຢ້ານ ພວກ​ເຈົ້າ​ຈັ່ງ​ແມ່ນ​ມີ​ຄວາມ​ເຊື່ອ​ໜ້ອຍ​ແທ້ໆ?” ຈາກ​ນັ້ນ​ເພິ່ນ​ກໍ​ລຸກ​ຂຶ້ນ​ແລ້ວ​ສັ່ງ​ຄື້ນ​ລົມ​ໃຫ້​ສະຫງົບ ແລະ​ທຸກ​ຢ່າງ​ກໍ​ຢຸດ​ສະຫງັດ. ພວກ​ເຂົາ​ຈຶ່ງ​ແປກ​ໃຈ​ຫຼາຍ​ແລະ​ພາ​ກັນ​ເວົ້າ​ວ່າ: “ເພິ່ນ​ແມ່ນ​ໃຜ? ຂະໜາດ​ລົມ​ແລະ​ທະເລ​ກໍ​ຍັງ​ເຊື່ອ​ຟັງ​ເພິ່ນ.”” (ມັດທາຍ 8:23-27). ການອັດສະຈັນນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າໃນອຸທິຍານເທິງແຜ່ນດິນໂລກຈະບໍ່ມີພາຍຸຫລືນໍ້າຖ້ວມເຊິ່ງຈະກໍ່ໃຫ້ເກີດໄພພິບັດ.

ພຣະເຢຊູຄຣິດຍ່າງເທິງທະເລ: "ແລະ​ເມື່ອ​ຊົງ​ໃຫ້​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ເລີກ​ໄປ​ໝົດ​ແລ້ວ ພຣະ­ອົງ​ຈິ່ງ​ສະ­ເດັດ​ຂຶ້ນ​ພູ​ຢູ່​ຕ່າງ­ຫາກ​ເພື່ອ​ໄຫວ້​ວອນ ແລະ​ເມື່ອ​ຄ່ຳ​ມາ​ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ກໍ​ຍັງ​ຊົງ​ຢູ່​ທີ່​ນັ້ນ​ແຕ່​ຕົນ​ດຽວ. ສ່ວນ​ເຮືອ​ນັ້ນ​ກໍ​ຢູ່​ໄກ​ຈາກ​ຝັ່ງ​ຫລາຍ​ຮ້ອຍ​ວາ​ແລະ​ຖືກ​ຟອງ­ນ້ຳ​ຕີ​ໄປ​ມາ​ເພາະ​ທວນ​ລົມ​ຕ້ານ​ຢູ່. ຄັນ​ເຖິງ​ຍາມ​ສີ່​ກາງ­ຄືນ ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຍ່າງ​ເທິງ​ນ້ຳ​ໄປ​ຫາ​ພວກ​ສາວົກ. ແຕ່​ເມື່ອ​ພວກ​ສາ­ວົກ​ໄດ້​ເຫັນ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຍ່າງ​ມາ​ເທິງ​ນ້ຳ ເຂົາ​ກໍ​ຕົກ­ໃຈ​ເວົ້າ​ກັນ​ວ່າ, “ຜີ” ເຂົາ​ຈິ່ງ​ຮ້ອງ​ຂຶ້ນ​ເພາະ​ຄວາມ​ຢ້ານ ໃນ​ທັນ­ໃດ​ນັ້ນ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ໄດ້​ຊົງ​ອອກ​ພຣະ­ໂອດ​ກ່າວ​ກັບ​ເຂົາ​ວ່າ. “ຢ່າ​ນ້ອຍ​ໃຈ​ເທາະ ແມ່ນ​ເຮົາ​ເອງ ຢ່າ​ຢ້ານ.” ຝ່າຍ​ເປ­ໂຕ​ຈິ່ງ​ທູນ​ຕອບ​ພຣະ­ອົງ​ວ່າ, “ນາຍ​ເອີຍ, ຖ້າ​ແມ່ນ​ທ່ານ​ແນ່​ແລ້ວ ຂໍ​ສັ່ງ​ໃຫ້​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຍ່າງ​ເທິງ​ນ້ຳ​ໄປ​ຫາ​ທ່ານ.” ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ບອກ​ວ່າ, “ມາ­ສາ” ເປ­ໂຕ​ຈິ່ງ​ອອກ­ຈາກ​ເຮືອ​ຍ່າງ​ເທິງ​ນ້ຳ​ໄປ​ຫາ​ພຣະເຢຊູ. ແຕ່​ເມື່ອ​ເຫັນ​ລົມ​ກໍ​ຢ້ານ​ແລະ​ເມື່ອ​ກຳ­ລັງ​ຈະ​ຈົມ​ກໍ​ຮ້ອງ​ວ່າ, “ນາຍ​ເອີຍ, ຊ່ອຍ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໃຫ້​ພົ້ນ​ແດ່ທ້ອນ.” ໃນ​ທັນ­ໃດ​ນັ້ນ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຢື້​ພຣະ­ຫັດ​ຈັບ​ເປ­ໂຕ​ໄວ້​ແລ້ວ​ຊົງ​ກ່າວ​ວ່າ, “ໂອ ຜູ້​ມີ​ຄວາມ­ເຊື່ອ​ນ້ອຍ ເປັນ­ຫຍັງ ຈິ່ງ​ສົງໄສ.” ເມື່ອ​ພຣະ­ອົງ​ກັບ​ເປ­ໂຕ​ຂຶ້ນ​ເຮືອ​ແລ້ວ​ລົມ​ກໍ​ງຽບ​ລົງ. ພວກ​ທີ່­ຢູ່​ໃນ​ເຮືອ​ໄດ້​ມາ​ກົ້ມ​ຂາບ​ໃສ່​ພຣະ­ອົງ​ແລ້ວ​ທູນ​ວ່າ, “ທ່ານ​ເປັນ​ພຣະ­ບຸດ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ​ຈິງ​ແທ້.”" (ມັດທາຍ 14:23-33).

ການປະມົງມະຫັດສະຈັນ: "ຢູ່​ມາ​ເມື່ອ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ກຳ­ລັງ​ບຸ​ບຽດ​ກັນ​ເຂົ້າ​ມາ ເພື່ອ­ຈະ​ໄດ້​ຟັງ​ພຣະ­ທຳ​ຂອງ​ພຣະ­ເຈົ້າ ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຢືນ­ຢູ່​ແຄມ​ທະ­ເລ­ສາບ​ເຄັນເນຊາເຣັດ. ຊົງ​ເຫັນ​ເຮືອ​ສອງ​ລຳ​ຈອດ​ຢູ່​ຮີມ​ຝັ່ງ​ທະ­ເລ­ສາບ​ນັ້ນ ສ່ວນ​ພວກ​ຫາ​ປາ​ໄດ້​ອອກ​ໄປ​ຈາກ​ເຮືອ​ນັ້ນ­ແລ້ວ ເຂົາ​ກຳ­ລັງ​ລ້າງ​ມອງ​ຢູ່. ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ສະ­ເດັດ​ເຂົ້າ­ໄປ​ໃນ​ເຮືອ​ລຳ​ໜຶ່ງ ຄື​ເຮືອ​ຂອງ​ຊີ­ໂມນ​ແລ້ວ​ຊົງ​ຂໍ​ໃຫ້​ຖອຍ​ເຮືອ​ອອກ​ໄປ​ຈາກ​ຝັ່ງ​ໜ້ອຍ​ໜຶ່ງ ຈິ່ງ​ປະ­ທັບ​ລົງ​ສັ່ງ­ສອນ​ປະ­ຊາ­ຊົນ​ຈາກ​ເຮືອ​ນັ້ນ. ເມື່ອ​ຊົງ​ຢຸດ​ສອນ​ແລ້ວ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ກ່າວ​ຕໍ່​ຊີ­ໂມນ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ພາຍ​ອອກ​ໄປ​ບ່ອນ​ເລິກ ແລ້ວ​ຢ່ອນ​ມອງ​ຂອງ​ພວກ​ທ່ານ​ລົງ​ຈັບ​ປາ.” ຊີ­ໂມນ​ທູນ​ຕອບ​ວ່າ, “ອາ­ຈານ​ເຈົ້າ​ເອີຍ, ພວກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ໄດ້​ຫາ​ຈົນ​ອິດ­ເມື່ອຍ​ໝົດ​ຄືນ​ກໍ​ບໍ່­ໄດ້​ຫຍັງ ແຕ່​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ຈະ​ຢ່ອນ​ມອງ​ລົງ​ຕາມ​ຄຳ​ຂອງ​ນາຍ.” ເມື່ອ​ຢ່ອນ​ລົງ​ແລ້ວ​ມອງ​ຂອງ​ເຂົາ​ກໍ​ຖືກ​ປາ​ຫລາຍ​ເຕັມ­ທີ ຈົນ​ມອງ​ຂອງ​ເຂົາ​ພວມ​ຂາດ​ໄປ. ເຂົາ​ຈິ່ງ​ກວັກ­ມື​ເອົາ​ໝູ່​ທີ່­ຢູ່​ເຮືອ​ລຳ​ອື່ນ​ໃຫ້​ມາ​ຊ່ອຍ ເມື່ອ​ເຂົາ​ມາ​ຊ່ອຍ​ແລ້ວ ກໍ­ໄດ້​ປາ​ເຕັມ​ເຮືອ​ທັງ​ສອງ​ລຳ ຈົນ​ເຮືອ​ເຂົາ​ແຊມ​ເກືອບ​ຫລົ້ມ. ເມື່ອ​ຊີ­ໂມນ­ເປ­ໂຕ​ໄດ້​ເຫັນ​ດັ່ງ­ນັ້ນ​ກໍ​ຂາບ​ລົງ​ທີ່​ພຣະ​ຊາ­ນຸ​ຂອງ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ທູນ​ວ່າ, “ນາຍ​ເອີຍ, ຂໍ​ເຊີນ​ໄປ​ໃຫ້​ຫ່າງ​ຈາກ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ທ້ອນ ເພາະ​ຂ້າ­ນ້ອຍ​ເປັນ​ຄົນ​ບາບ.” ເພາະ​ເປ­ໂຕ​ກັບ​ໝູ່​ທັງ​ໝົດ​ທີ່­ຢູ່​ນຳ­ກັນ​ນັ້ນ ໄດ້​ງຶດ​ປະ­ຫລາດ​ໃຈ​ດ້ວຍ​ປາ​ຫລາຍ​ທີ່​ເຂົາ​ຈັບ​ໄດ້​ນັ້ນ. ຢາ­ໂກ­ໂບ​ແລະ​ໂຢ­ຮັນ ລູກ­ຊາຍ​ຂອງ​ເຊ­ເບ­ດາຍ ທີ່​ເປັນ​ໝູ່​ຮ່ວມ​ງານ​ກັບ​ຊີ­ໂມນ​ກໍ​ປະ­ຫລາດ​ໃຈ​ເໝືອນ​ກັນ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ກ່າວ​ແກ່​ຊີ­ໂມນ​ວ່າ, “ຢ່າ­ຊູ່­ຢ້ານ ຕັ້ງ­ແຕ່​ນີ້​ໄປ​ທ່ານ​ຈະ​ເປັນ​ຜູ້​ຫາ​ຄົນ.” ເມື່ອ​ໄດ້​ນຳ​ເຮືອ​ມາ​ເຖິງ​ຝັ່ງ​ແລ້ວ ເຂົາ​ກໍ​ສະຫລະ​ສິ່ງ​ສາ­ລະ­ພັດ​ແລ້ວ​ຕາມ​ພຣະ­ອົງ​ໄປ" (ລູກາ 5:1-11).

ພຣະເຢຊູຄຣິດຄູນຂະ ໜົມ ປັງ: “ຫລັງ​ຈາກ​ນັ້ນ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ໄດ້​ສະ­ເດັດ​ຂ້າມ​ທະ­ເລ­ສາບ​ຄາ­ລີ­ເລ ຄື​ທະ­ເລ​ຕີເບເຣຍ. ປະ­ຊາ­ຊົນ​ເປັນ​ຈຳ­ນວນ​ຫລວງ­ຫລາຍ​ຕິດ­ຕາມ​ພຣະ­ອົງ​ໄປ ເພາະ​ເຂົາ​ໄດ້​ເຫັນ​ໝາຍ​ສຳ­ຄັນ​ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ເຮັດ­ໃຫ້​ແກ່​ຄົນ​ເຈັບປ່ວຍ. ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ໄດ້​ສະ­ເດັດ​ຂຶ້ນ​ໄປ​ຍັງ​ພູ​ແລະ​ປະ­ທັບ​ນັ່ງ​ລົງ​ທີ່​ນັ້ນ​ກັບ​ພວກ​ສາ­ວົກ​ຂອງ​ພຣະອົງ. ຂະ­ນະ​ນັ້ນ​ໃກ້​ຈະ​ເຖິງ​ປັດ­ສະ­ຄາ​ຊຶ່ງ​ເປັນ​ເທດ­ສະ­ການ​ຂອງ​ຊາດ​ຢິວ​ແລ້ວ. ຝ່າຍ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ເງີຍ​ພຣະ­ພັກ​ເຫັນ​ຄົນ​ເປັນ​ຈຳ­ນວນ​ຫລວງ­ຫລາຍ​ມາ​ຫາ​ພຣະ­ອົງ ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ຟີ­ລິບ​ວ່າ, “ພວກ­ເຮົາ​ຈະ​ຊື້​ອາ­ຫານ​ທີ່​ໃດ​ໃຫ້​ຄົນ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ກິນ.” ທີ່​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ກ່າວ​ຢ່າງ​ນັ້ນ​ກໍ​ເພື່ອ­ຈະ​ລອງ​ໃຈ​ຟີ­ລິບ ເພາະ​ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຊາບ​ແລ້ວ​ວ່າ​ຈະ​ຊົງ​ເຮັດ​ປະ­ການ​ໃດ. ຟີ­ລິບ​ທູນ​ຕອບ​ພຣະ­ອົງ​ວ່າ, “ອາ­ຫານ​ລາ­ຄາ​ສອງ​ຮ້ອຍ​ເດ­ນາ­ຣິ­ອົນ​ກໍ​ບໍ່​ພໍ​ໃຫ້​ທຸກ​ຄົນ​ກິນ​ຜູ້​ລະ​ເລັກ​ລະ​ນ້ອຍ​ດອກ.” ສາ­ວົກ​ຜູ້​ໜຶ່ງ​ຄື​ອັນ­ເດ­ອາ​ນ້ອງ­ຊາຍ​ຂອງ​ຊິ​ໂມນ​ເປ­ໂຕ ໄດ້​ທູນ​ພຣະ­ອົງ​ວ່າ, “ຢູ່​ທີ່​ນີ້​ມີ​ເດັກ­ນ້ອຍ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ມີ​ເຂົ້າ­ຈີ່​ເຮັດ​ດ້ວຍ​ເຂົ້າ​ຝ້າງ​ຫ້າ​ກ້ອນ​ກັບ​ປາ​ສອງ​ໂຕ ແຕ່​ສິ່ງ​ນີ້​ຈະ​ພໍ­ໄດ້​ຢ່າງ­ໃດ​ກັບ​ຄົນ​ຫລວງ­ຫລາຍ​ປານ​ນີ້.” ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ສັ່ງ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ໃຫ້​ຄົນ​ທັງ­ຫລາຍ​ນັ່ງ​ລົງ​ເສຍ” ທີ່​ນັ້ນ​ມີ​ຫຍ້າ​ຫລາຍ ຄົນ​ເຫລົ່າ­ນັ້ນ​ຈຶ່ງ​ນັ່ງ​ລົງ ນັບ​ແຕ່​ຜູ້­ຊາຍ​ມີ​ປະ­ມານ​ຫ້າ​ພັນ​ຄົນ. ແລ້ວ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຈັບ​ເຂົ້າ­ຈີ່​ນັ້ນ ເມື່ອ​ໂມ­ທະ­ນາ​ພຣະ­ຄຸນ​ແລ້ວ​ກໍ​ຊົງ​ແຈກ​ແກ່​ບັນ­ດາ​ຄົນ­ທີ່​ນັ່ງ​ຢູ່ນັ້ນ ສ່ວນ​ປາ​ກໍ​ຊົງ​ໃຫ້​ເໝືອນ​ກັນ​ຕາມ​ທີ່​ເຂົາ​ຕ້ອງການ. ເມື່ອ​ເຂົາ​ກິນ​ອີ່ມ​ແລ້ວ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ບອກ​ພວກ​ສາ­ວົກ​ວ່າ, “ຈົ່ງ​ເກັບ​ເອົາ​ຕ່ອນ​ຫັກ​ທີ່​ເຫລືອ​ນັ້ນ​ເພື່ອ​ບໍ່​ໃຫ້​ອັນ­ໃດ​ເສຍ.” ເຂົາ​ໄດ້​ເກັບ​ເອົາ​ຕ່ອນ​ຫັກ​ທີ່​ເຫລືອ​ຈາກ​ເຂົ້າ­ຈີ່​ທີ່​ເຮັດ​ດ້ວຍ​ເຂົ້າ​ຝ້າງ​ຫ້າ​ກ້ອນ ຊຶ່ງ​ຄົນ​ທັງ­ຫລາຍ​ໄດ້​ກິນ​ນັ້ນ ໄດ້​ເຕັມ​ສິບ​ສອງ​ບຸງ. ເມື່ອ​ຄົນ​ທັງ­ຫລາຍ​ໄດ້​ເຫັນ​ໝາຍ​ສຳ­ຄັນ​ທີ່ ພຣະ­ອົງ​ໄດ້​ຊົງ​ເຮັດ​ນັ້ນ ເຂົາ​ກໍ​ເວົ້າ​ກັນ​ວ່າ, “ຈິງ​ແທ້​ທ່ານ​ຜູ້​ນີ້​ເປັນ​ຜູ້­ປະ­ກາດ­ພຣະ­ທຳ​ນັ້ນ​ທີ່​ຊົງ​ກຳ­ນົດ​ວ່າ​ຈະ​ມາ​ໃນ​ໂລກ.” ເມື່ອ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຊາບ​ວ່າ ເຂົາ​ຈະ​ມາ​ຈັບ​ເອົາ​ໄປ​ແຕ່ງ­ຕັ້ງ​ໃຫ້​ພຣະ­ອົງ​ເປັນ​ເຈົ້າ​ແຜ່ນ­ດິນ ພຣະ­ອົງ​ຈຶ່ງ​ສະ­ເດັດ​ອອກ​ໄປ​ຍັງ​ພູ­ເຂົາ​ອີກ​ແຕ່​ອົງ​ດຽວ” (ໂຢຮັນ 6:1-15). ຈະມີອາຫານກິນຢ່າງອຸດົມສົມບູນຕະຫຼອດທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ (ເພງສັນລະເສີນ 72:16; ເອຊາຢາ 30:23).

ພະເຍຊູຄລິດ ຟື້ນຄືນຊີວິດ ລູກຊາຍຂອງຍິງ ໝ້າຍ ຄົນ ໜຶ່ງ: “ຈາກ​ນັ້ນ​ບໍ່​ດົນ ພະ​ເຢຊູ​ໄດ້​ເດີນ​ທາງ​ໄປ​ເມືອງ​ນາ​ອິນ ແລະ​ພວກ​ລູກ​ສິດ​ກັບ​ຄົນ​ກຸ່ມ​ໃຫຍ່​ກໍ​ຕິດ​ຕາມ​ເພິ່ນ​ໄປ​ຄື​ກັນ. ເມື່ອ​ໃກ້​ຈະ​ຮອດ​ປະຕູ​ເມືອງ​ກໍ​ມີ​ຄົນ​ຫາມ​ສົບ​ຜູ້​ຊາຍ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ອອກ​ມາ ຜູ້​ທີ່​ຕາຍ​ເປັນ​ລູກ​ຊາຍ​ຄົນ​ດຽວ​ຂອງ​ແມ່​ໝ້າຍ ມີ​ຄົນ​ຈຳນວນ​ຫຼາຍ​ຈາກ​ເມືອງ​ນັ້ນ​ມາ​ກັບ​ລາວ. ເມື່ອ​ພະ​ເຢຊູ​ເຫັນ​ແມ່​ໝ້າຍ​ຜູ້​ນັ້ນ ເພິ່ນ​ກໍ​ຮູ້ສຶກ​ອີ່​ຕົນ​ຈຶ່ງ​ເວົ້າ​ກັບລາວ​ວ່າ: “ຢ່າ​ຮ້ອງໄຫ້​ເລີຍ.”  ແລ້ວ​ເພິ່ນ​ກໍ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃກ້​ແລະ​ບາຍ​ເປ​ນັ້ນ ຄົນ​ທີ່​ຫາມ​ເປ​ກໍ​ຢຸດ ແລະ​ເພິ່ນ​ເວົ້າ​ວ່າ: “ຊາຍ​ໜຸ່ມ​ເອີຍ ຂ້ອຍ​ສັ່ງ​ເຈົ້າ​ໃຫ້​ລຸກ​ຂຶ້ນ!” ຄົນ​ຕາຍ​ນັ້ນ​ກໍ​ລຸກ​ຂຶ້ນ​ນັ່ງ​ແລ້ວ​ເລີ່ມ​ເວົ້າ ພະ​ເຢຊູ​ຈຶ່ງ​ມອບ​ລາວ​ໃຫ້​ແມ່. ທຸກ​ຄົນ​ກໍ​ຢ້ານ ແລ້ວ​ພາ​ກັນ​ສັນລະເສີນ​ພະເຈົ້າ​ວ່າ: “ມີ​ຜູ້​ພະຍາກອນ​ທີ່​ຍິ່ງໃຫຍ່​ມາ​ຢູ່​ໃນ​ທ່າມກາງ​ພວກ​ເຮົາ​ແລ້ວ” ແລະ​ພວກ​ເຂົາ​ຍັງ​ເວົ້າ​ອີກ​ວ່າ: “ພະເຈົ້າ​ໄດ້​ສົນ​ໃຈ​ປະຊາຊົນ​ຂອງ​ພະອົງ​ແລ້ວ.” ຊື່ສຽງ​ຂອງ​ພະ​ເຢຊູ​ກໍ​ຊ່າ​ລື​ໄປ​ທົ່ວ​ແຂວງ​ຢູດາຍ​ແລະ​ທົ່ວ​ຂົງ​ເຂດ​ນັ້ນ” (ລູກາ 7:11-17).

ພະເຍຊູຄລິດປຸກລູກສາວຂອງຢາອີລຶດໃຫ້ຟື້ນຄືນຊີວິດ: “ພະ​ເຢຊູ​ເວົ້າ​ຍັງ​ບໍ່​ທັນ​ສຸດ​ຄວາມ ກໍ​ມີ​ຄົນ​ຈາກ​ເຮືອນ​ຂອງ​ຢາອີໂຣ​ມາ​ບອກ​ລາວ​ວ່າ: “ລູກ​ສາວ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຕາຍ​ແລ້ວ ບໍ່​ຕ້ອງ​ລົບກວນ​ອາຈານ​ແລ້ວ.” ເມື່ອ​ພະ​ເຢຊູ​ໄດ້​ຍິນ​ແບບ​ນັ້ນ ຈຶ່ງ​ບອກ​ຢາອີໂຣ​ວ່າ: “ບໍ່​ຕ້ອງ​ຢ້ານ ຂໍ​ໃຫ້​ສະແດງ​ຄວາມ​ເຊື່ອ​ເທົ່າ​ນັ້ນ ລູກ​ສາວ​ຂອງ​ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່​ເປັນ​ຫຍັງ.” ເມື່ອໄປ​ຮອດ​ເຮືອນ​ຂອງ​ລາວ ພະ​ເຢຊູ​ບໍ່​ໄດ້​ໃຫ້​ຜູ້​ໃດ​ເຂົ້າ​ໄປ​ນຳ​ນອກ​ຈາກ​ເປໂຕ ໂຢຮັນ ຢາໂກໂບ​ແລະ​ພໍ່​ແມ່​ຂອງ​ເດັກ​ນ້ອຍ​ນັ້ນ. ຕອນ​ນັ້ນ ຜູ້​ຄົນ​ພາ​ກັນ​ຮ້ອງໄຫ້​ຄ່ຳຄວນ​ທີ່​ເດັກ​ນ້ອຍ​ນັ້ນ​ຕາຍ ພະ​ເຢຊູ​ຈຶ່ງ​ເວົ້າ​ວ່າ: “ຢ່າຮ້ອງໄຫ້​ເລີຍ ເດັກ​ນ້ອຍ​ຄົນ​ນີ້​ບໍ່​ໄດ້​ຕາຍ ແຕ່​ນອນ​ຫຼັບ​ຢູ່.” ພວກ​ເຂົາ​ຈຶ່ງ​ຫົວ​ເຍາະ​ເຍີ້ຍ​ເພິ່ນ​ຍ້ອນ​ຮູ້​ວ່າ​ເດັກ​ນ້ອຍ​ຕາຍ​ແລ້ວ​ແທ້ໆ. ພະ​ເຢຊູ​ຈັບ​ມື​ເດັກ​ນ້ອຍ​ແລ້ວ​ເວົ້າ​ວ່າ: “ນາງ​ນ້ອຍ ລຸກ​ຂຶ້ນ​ແມ້!” ເດັກ​ນ້ອຍ​ຄົນ​ນັ້ນ​ກໍ​ກັບ​ມາ​ມີ​ຊີວິດອີກ*ແລະ​ລຸກ​ຂຶ້ນ​ມາ​ທັນທີ ແລ້ວພະເຢຊູ​ກໍ​ບອກ​ໃຫ້​ພວກ​ເຂົາ​ເອົາ​ອາຫານ​ມາ​ໃຫ້​ລາວ​ກິນ. ພໍ່​ແມ່​ຂອງເດັກນ້ອຍ​ນັ້ນ​ດີ​ໃຈ​ຫຼາຍ ແຕ່​ພະ​ເຢຊູ​ສັ່ງ​ພວກ​ເຂົາ​ບໍ່​ໃຫ້​ເລົ່າ​ເລື່ອງ​ນີ້​ໃຫ້​ຜູ້​ໃດ​ຟັງ” (ລູກາ 8:49-56).

ພະເຍຊູຄລິດປຸກລາຊະໂລເພື່ອນຂອງພະອົງຄືນມາຈາກຕາຍເຊິ່ງໄດ້ເສຍຊີວິດສີ່ມື້ແລ້ວ: “ພະ​ເຢຊູ​ຍັງ​ບໍ່​ໄດ້​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ບ້ານ​ເທື່ອ ເພິ່ນ​ຍັງ​ຢູ່​ບ່ອນ​ທີ່​ມາທາ​ໄປ​ຫາ. ເມື່ອ​ຄົນ​ຢິວ​ທີ່​ປອບ​ໃຈ​ມາຣີ​ຢູ່​ໃນ​ເຮືອນ​ເຫັນ​ລາວ​ຟ້າວ​ອອກ​ໄປ ພວກ​ເຂົາ​ກໍ​ນຳ​ຫຼັງ​ລາວ​ໄປ ຍ້ອນ​ຄິດ​ວ່າ​ລາວ​ຈະ​ໄປ​ຮ້ອງໄຫ້​ຢູ່​ອຸ​ໂມງ. ເມື່ອ​ມາຣີ​ເຫັນ​ພະ​ເຢຊູ ລາວ​ກໍ​ໝອບ​ລົງ​ທີ່​ຕີນ​ຂອງ​ເພິ່ນ​ແລ້ວ​ເວົ້າ​ວ່າ: “ນາຍ​ເອີຍ ຖ້າ​ທ່ານ​ຢູ່​ທີ່​ນີ້​ລາວ​ຄື​ຊິ​ບໍ່​ຕາຍ.” ເມື່ອ​ພະ​ເຢຊູ​ເຫັນ​ມາຣີ​ຮ້ອງໄຫ້ ແລະ​ພວກ​ຢິວ​ທີ່​ມາ​ນຳ​ລາວ​ກໍ​ຮ້ອງໄຫ້​ຄື​ກັນ ເພິ່ນ​ກໍ​ໂສກ​ເສົ້າ​ແລະ​ສະເທືອນ​ໃຈ. ເພິ່ນ​ຖາມ​ວ່າ: “ພວກ​ເຈົ້າ​ເອົາ​ສົບ​ລາວ​ໄວ້​ໃສ?” ພວກ​ເຂົາ​ຕອບ​ວ່າ: “ນາຍ​ເອີຍ ມາ​ເບິ່ງ​ແມ້.” ແລ້ວ​ພະ​ເຢຊູ​ກໍ​ຮ້ອງໄຫ້​ນ້ຳ​ຕາ​ໄຫຼ. ພວກ​ຢິວ​ເຫັນ​ແບບ​ນັ້ນ​ກໍ​ພາ​ກັນ​ເວົ້າ​ວ່າ: “ເບິ່ງ​ແມ້ ລາວ​ຮັກ​ລາຊະໂຣ​ຫຼາຍ​ແທ້ໆ!” ແຕ່​ມີ​ບາງ​ຄົນ​ເວົ້າ​ວ່າ: “ຜູ້​ຊາຍ​ຄົນ​ນີ້​ເຄີຍ​ເຮັດ​ໃຫ້​ຄົນ​ຕາ​ບອດ​ເຫັນ​ຮຸ່ງ ລາວ​ໜ້າ​ຈະ​ເຮັດ​ບາງ​ຢ່າງ​ເພື່ອ​ບໍ່​ໃຫ້​ລາຊະໂຣ​ຕາຍ​ໄດ້​ບໍ?”

ເມື່ອ​ໃກ້​ຈະ​ຮອດ​ອຸ​ໂມງ ພະ​ເຢຊູ​ກໍ​ຮູ້ສຶກ​ສະເທືອນ​ໃຈ​ອີກ. ອຸ​ໂມງ​ນັ້ນ​ເປັນ​ຖ້ຳ​ແລະ​ມີ​ຫີນ​ອັດ​ປາກ​ຖ້ຳ​ໄວ້. ພະ​ເຢຊູ​ສັ່ງ​ວ່າ: “ກິ້ງ​ຫີນ​ອອກ​ໄປ.” ມາທາ​ເຊິ່ງ​ເປັນ​ເອື້ອຍ​ນ້ອງ​ຂອງ​ຜູ້​ຕາຍ​ບອກ​ເພິ່ນ​ວ່າ: “ນາຍ​ເອີຍ ປານ​ນີ້​ສົບ​ຄື​ຊິ​ເໝັນ​ແລ້ວ ເພາະ​ລາວ​ຕາຍ​ໄດ້ 4 ມື້​ແລ້ວ.”  ພະ​ເຢຊູ​ບອກ​ລາວ​ວ່າ: “ຂ້ອຍ​ເຄີຍ​ບອກ​ເຈົ້າ​ແລ້ວ​ບໍ່​ແມ່ນ​ບໍ​ວ່າ ຖ້າ​ເຈົ້າ​ເຊື່ອ ເຈົ້າ​ຈະ​ໄດ້​ເຫັນ​ລິດເດດ​ຂອງ​ພະເຈົ້າ?” ພວກ​ເຂົາ​ຈຶ່ງ​ກິ້ງ​ຫີນ​ທີ່​ອັດ​ປາກ​ຖ້ຳ​ອອກ ແລ້ວ​ພະ​ເຢຊູ​ກໍ​ເງີຍ​ໜ້າ​ຂຶ້ນ​ຟ້າ​ແລະ​ເວົ້າ​ວ່າ: “ພໍ່​ເອີຍ ລູກ​ຂອບໃຈ​ທີ່​ພໍ່​ຟັງ​ຄຳ​ຂໍຮ້ອງ​ຂອງ​ລູກ. ລູກ​ຮູ້​ຢູ່​ແລ້ວ​ວ່າ​ພໍ່ຟັງ​ລູກ​ສະເໝີ ແຕ່​ທີ່​ລູກ​ຂໍ​ເທື່ອ​ນີ້​ກໍ​ເພື່ອ​ຄົນ​ທີ່​ຢືນ​ຢູ່​ອ້ອມ​ນີ້​ຈະໄດ້​ເຊື່ອ​ວ່າ​ພໍ່​ໃຊ້​ລູກ​ມາ.” ເມື່ອ​ເວົ້າ​ຈົບ​ແລ້ວ ເພິ່ນ​ກໍ​ເອີ້ນ​ດ້ວຍ​ສຽງ​ດັງ​ວ່າ: “ລາຊະໂຣ ອອກ​ມາ!” ລາຊະໂຣ​ທີ່​ຕາຍ​ໄປ​ແລ້ວ​ກໍ​ຍ່າງ​ອອກ​ມາ​ທັງໆທີ່​ຍັງ​ມີ​ຜ້າ​ພັນ​ມື​ພັນ​ຕີນ​ຢູ່ ແລະ​ມີ​ຜ້າ​ພັນ​ໜ້າ​ຄື​ກັນ. ພະ​ເຢຊູ​ບອກ​ພວກ​ເຂົາ​ວ່າ: “ເອົາ​ຜ້າ​ທີ່​ພັນ​ຢູ່​ນັ້ນ​ອອກ​ໃຫ້ລາວ​ແດ່ ລາວ​ຈຶ່ງ​ຍ່າງ​ໄດ້​ສະດວກ.”” (ໂຢຮັນ 11:30-44).

ການປະມົງມະຫັດສະຈັນ (ບໍ່ດົນຫຼັງຈາກການຟື້ນຄືນຊີວິດຂອງພຣະຄຣິດ): "ເມື່ອ​ກຳ­ລັງ​ຮຸ່ງ​ເຊົ້າ​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ປະ­ທັບ​ຢືນ­ຢູ່​ທີ່​ຝັ່ງ ແຕ່​ພວກ​ສາ­ວົກ​ບໍ່​ຮູ້­ວ່າ​ແມ່ນ​ພຣະເຢຊູ. ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ຖາມ​ເຂົາ​ວ່າ, “ລູກ​ເອີຍ, ພວກ​ເຈົ້າ​ມີ​ຂອງ​ກິນ​ບໍ່” ເຂົາ​ທູນ​ຕອບ​ວ່າ, “ບໍ່­ມີ” ພຣະ­ອົງ​ຊົງ​ກ່າວ​ກັບ​ເຂົາ​ວ່າ “ຈົ່ງ​ຖິ້ມ​ມອງ​ລົງ​ເບື້ອງ​ຂວາ​ເຮືອ​ແລ້ວ​ຈະ​ໄດ້​ປາ” ເຂົາ​ຈຶ່ງ​ຖິ້ມ​ມອງ​ລົງ​ແລະ​ຖືກ​ປາ​ຫລາຍ ຈົນ​ດຶງ​ຂຶ້ນ​ບໍ່­ໄດ້​ເພາະ​ເຫລືອ​ແຮງ. ສາ­ວົກ​ທີ່​ພຣະ­ເຢ­ຊູ​ຊົງ​ຮັກ​ໄດ້​ບອກ​ເປ­ໂຕ​ວ່າ, “ແມ່ນ​ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ແຫລະ” ເມື່ອ​ຊີ­ໂມນ­ເປ­ໂຕ​ໄດ້­ຍິນ​ວ່າ​ເປັນ​ອົງ­ພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ​ທ່ານ​ໄດ້​ຈັບ​ເອົາ​ເສື້ອ​ມາ​ນຸ່ງ​ເພາະ​ເປືອຍ​ໂຕ​ຢູ່ ແລ້ວ​ກໍ​ໂຕນ​ລົງ​ນ້ຳ. ແຕ່​ພວກ​ສາ­ວົກ​ອື່ນໆ ນັ້ນ​ໄດ້​ເອົາ​ເຮືອ​ນ້ອຍ​ລາກ​ມອງ​ທີ່​ຖືກ​ປາ​ມາ ເພາະ​ເຂົາ​ບໍ່­ຢູ່​ໄກ​ຈາກ​ຝັ່ງ ໄກ​ປະ­ມານ​ສອງ​ຮ້ອຍ​ສອກ​ເທົ່າ​ນັ້ນ" (ໂຢຮັນ 21: 4-8).

ພະເຍຊູຄລິດໄດ້ເຮັດການອັດສະຈັນອື່ນໆອີກຫຼາຍຢ່າງ. ພວກເຂົາເສີມສ້າງສັດທາຂອງພວກເຮົາ, ໃຫ້ ກຳ ລັງໃຈພວກເຮົາແລະໄດ້ເຫັນການອວຍພອນຫລາຍໆຢ່າງທີ່ຈະມີຢູ່ເທິງໂລກ: "ທີ່​ຈິງ ພະ​ເຢຊູ​ໄດ້​ເຮັດ​ອີກ​ຫຼາຍ​ຢ່າງ ຖ້າ​ຈະ​ຂຽນ​ໄວ້​ທັງ​ໝົດ ຂ້ອຍ​ຄິດ​ວ່າ​ໂລກ​ນີ້​ຄື​ຊິ​ບໍ່​ມີ​ບ່ອນ​ພໍ​ທີ່​ຈະ​ເກັບ​ມ້ວນ​ໜັງສື​ເຫຼົ່າ​ນັ້ນ​ໄວ້​ໄດ້” (ໂຢຮັນ 21:25).

ການສອນຄໍາພີໄບເບິນ

ພະເຈົ້າມີຊື່: ພະເຢໂຫວາ: "ຂ້າພະເຈົ້າເປັນພະເຢໂຫວາ. ນີ້ແມ່ນຊື່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ; ແລະຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ໃຫ້ລັດສະຫມີພາບຂອງຂ້າພະເຈົ້າແກ່ຄົນອື່ນແລະສັນລະເສີນຂ້າພະເຈົ້າຕໍ່ຮູບພາບທີ່ຖືກແກະສະຫຼັກ" (ອິດສະຢາ 42:8) (The Revealed Name). ເຮົາຕ້ອງນະມັດສະການພະເຢໂຫວາເທົ່ານັ້ນ: "ທ່ານມີຄ່າຄວນ, ພຣະເຢໂຮວາ, ແມ່ນແລ້ວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ, ພຣະອົງຊົງສົມຄວນທີ່ຈະໄດ້ຮັບຄຳສັນລະເສີນ, ພຣະກຽດ,ແລະລິດເດດເພາະວ່າພຣະອົງໄດ້ຊົງສ້າງສັບພະສິ່ງທັງປວງແລະສັບພະສິ່ງທັງປວງກໍຊົງສ້າງຂຶ້ນແລ້ວ" (ພຣະນິມິດ4:11) (Worship Jehovah; In Congregation).ພວກເຮົາຕ້ອງຮັກພຣະອົງດ້ວຍຜົນບັງຄັບໃຊ້ຊີວິດທັງຫມົດຂອງພວກເຮົາ: "ພຣະ­ເຢຊູຕອບວ່າ, “ຈົ່ງຮັກອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຂອງເຈົ້າດ້ວຍສຸດໃຈ, ດ້ວຍສຸດຈິດ, ແລະດ້ວຍສຸດຄວາມຄຶດຂອງເຈົ້າ.’ ນັ້ນແຫລະ, ເປັນພຣະ­ບັນ­ຍັດຂໍ້ໃຫຍ່ແລະຂໍ້ຕົ້ນ" (ມັດທາຍ 22:37).

ພຣະເຢຊູຄຣິດເປັນພຣະບຸດດຽວຂອງພຣະເຈົ້າໃນຄວາມຫມາຍວ່າພຣະອົງເປັນພຣະບຸດດຽວຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ສ້າງໂດຍກົງໂດຍພຣະເຈົ້າ: "ພຣະ­ອົງຊົງຖາມພວກສາ­ວົກຂອງຕົນວ່າ, “ຄົນທັງ­ຫລາຍເວົ້າກັນວ່າບຸດມະ­ນຸດແມ່ນຜູ້ໃດ.” ເຂົາທູນຕອບວ່າ, “ຜູ້ລາງຄົນວ່າເປັນໂຢ­ຮັນບັບ­ຕິ­ສະ­ໂຕ ແລະຄົນອື່ນວ່າເປັນເອ­ລີ­ຢາ ແຕ່ຄົນອື່ນອີກວ່າເປັນເຢ­ເຣ­ມີ­ຢາ ຫລືເປັນຄົນໜຶ່ງໃນພວກຜູ້ປະ­ກາດພຣະ­ທຳ.” ພຣະ­ອົງຊົງຖາມເຂົາວ່າ, “ແລ້ວຝ່າຍພວກທ່ານເດ, ວ່າເຮົາເປັນໃຜ.” 16ຊີ­ໂມນເປ­ໂຕທູນຕອບວ່າ, “ທ່ານເປັນພຣະ­ຄຣິດ, ພຣະ­ບຸດຂອງພຣະ­ເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະ­ຊົນຢູ່.” ພຣະ­ເຢຊູຊົງກ່າວກັບເປ­ໂຕວ່າ, “ຊີ­ໂມນບາ­ຣະ­ໂຢ­ນາເອີຍ, ທ່ານກໍເປັນສຸກ ເພາະ­ວ່າບໍ່ແມ່ນມະ­ນຸດທີ່ໄດ້ສະ­ແດງຄຳນີ້ແກ່ທ່ານ ແຕ່ແມ່ນພຣະ­ບິ­ດາຂອງເຮົາຜູ້ຊົງສະ­ຖິດໃນສະ­ຫວັນຊົງໃຫ້ຊາບ" (ມັດທາຍ 16:13-17, ໂຢຮັນ 1:1-3) (Jesus Christ the Only Path; The King Jesus Christ).

ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດເປັນກໍາລັງຂອງພະເຈົ້າ. ພຣະອົງບໍ່ແມ່ນບຸກຄົນ: "ມີລີ້ນເປັນຮູບເໝືອນແປວໄຟໄດ້ປະກົດໃຫ້ເຂົາເຫັນແລະລີ້ນນັ້ນແຕກກະ­ຈາຍອອກໄປຢູ່ເທິງເຂົາທຸກຄົນຜູ້ລະລີ້ນ" (ກິດຈະການ 2:3).

ພະຄໍາພີເປັນພຣະຄໍາຂອງພຣະເຈົ້າ: "ພຣະ­ທຳຄຳພີທຸກຕອນໄດ້ຮັບການຊົງບັນດົນໃຈຈາກພຣະ­ເຈົ້າ ແລະເປັນປະ­ໂຫຍດໃນການສອນ, ການກ່າວຕັກ­ເຕືອນວ່າກ່າວ, ການປັບ­ປຸງແກ້ໄຂໃຫ້ຖືກ­ຕ້ອງ, ແລະການອົບ­ຮົມໃນທາງຊອບທຳ. ເພື່ອຄົນຂອງພຣະ­ເຈົ້າຈະບັນ­ລຸຜົນ­ສຳ­ເລັດ ແລະຈັດຕຽມໄວ້ພ້ອມສຳ­ລັບການດີທຸກຢ່າງ" (2 ຕີໂມທຽວ 3:16,17). ເຮົາຕ້ອງອ່ານມັນ, ສຶກສາມັນ, ແລະໃຊ້ມັນໃນຊີວິດຂອງເຮົາ: "ແຕ່ວ່າຄວາມສຸກເປັນຂອງຜູ້ທີ່ມັກອ່ານພຣະທຳຂອງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າແລະຮຽນຮູ້ເອົາທຸກມື້ທຸກຄືນ. ຄົນຜູ້ນີ້ເປັນຄືຕົ້ນໄມ້ທີ່ປູກໃກ້ລຳນ້ຳ ຊຶ່ງມີໃບຂຽວສົດງົດງາມ" (ເພງສັນລະເສີນ 1:1-3) (Read The Bible Daily).

ພຽງແຕ່ສັດທາໃນການເສຍສະລະຂອງພຣະຄຣິດເທົ່ານັ້ນທີ່ອະນຸຍາດໃຫ້ການໃຫ້ອະໄພບາບ: "ເພາະ­ວ່າພຣະ­ເຈົ້າຊົງຮັກໂລກຈົນໄດ້ ປະ­ທານພຣະ­ບຸດອົງດຽວຂອງພຣະ­ອົງ ເພື່ອທຸກຄົນທີ່ວາງ­ໃຈເຊື່ອໃນພຣະ­ບຸດນັ້ນຈະບໍ່ຈິບ­ຫາຍ ແຕ່ມີຊີ­ວິດອັນຕະ­ຫລອດໄປເປັນ­ນິດ. (...) ຜູ້ທີ່ວາງ­ໃຈໃນພຣະ­ບຸດກໍມີຊີ­ວິດອັນຕະ­ຫລອດໄປເປັນ­ນິດ ຜູ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະ­ບຸດກໍຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນຊີ­ວິດ ແຕ່ພຣະ­ພິ­ໂລດຂອງພຣະ­ເຈົ້າປົກຄຸມຢູ່ເທິງຜູ້ນັ້ນ" (ໂຢຮັນ 3:16). "ເໝືອນຢ່າງບຸດມະ­ນຸດບໍ່ໄດ້ມາເພື່ອໃຫ້ຄົນອື່ນບົວ­ລະ­ບັດຕົນ ແຕ່ໄດ້ມາເພື່ອຈະບົວ­ລະ­ບັດເຂົາ ແລະປະ­ທານຊີ­ວິດຂອງຕົນໃຫ້ເປັນຄ່າໄຖ່ຄົນຈຳ­ນວນຫລາຍ" (ມັດທາຍ 20:28) (The Release).

ລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າເປັນລັດຖະບານເທິງສະຫວັນທີ່ຕັ້ງຢູ່ເທິງສະຫວັນໃນປີ 1914 ເຊິ່ງເປັນກະສັດທີ່ເປັນພະເຍຊູຄລິດພ້ອມກັບ 144,000 ຄົນແລະພວກປະໂລຫິດທີ່ເປັນ "ເຢຣູຊາເລັມໃຫມ່", ພັນລະຍາ ຂອງພຣະຄຣິດ. ລັດຖະບານແຫ່ງສະຫວັນຂອງພຣະເຈົ້າຈະທໍາລາຍການປົກຄອງຂອງມະນຸດໃນປະຈຸບັນໃນໄລຍະຄວາມຍາກລໍາບາກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ແລະຈະຖືກສ້າງຂຶ້ນໃນໂລກ: "ໃນສະ­ໄໝພະລາ­ຊາເຫລົ່າ­ນັ້ນປົກ­ຄອງຢູ່ ພຣະ­ເຈົ້າເທິງສະ­ຫວັນຊັ້ນຟ້າຈະຊົງຈັດຕັ້ງລາ­ຊະອາ­ນາ­ຈັກອັນໜຶ່ງຂຶ້ນ ຊຶ່ງຈະບໍ່ຖືກທຳ­ລາຍ ແລະຈະຕັ້ງຢູ່ຕະ­ຫລອດໄປ ລາ­ຊະອາ­ນາ­ຈັກນີ້ຈະບໍ່ປະລາໄຊ ແຕ່ຈະທຳ­ລາຍລາ­ຊະອາ­ນາ­ຈັກອື່ນທັງປວງໃຫ້ໝົດສິ້ນ" (ດານີເອນ 2:44). "ແລ້ວຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າໄດ້ເຫັນທ້ອງ­ຟ້າໃໝ່ແລະແຜ່ນ­ດິນໂລກໃໝ່ ເພາະ­ວ່າທ້ອງ­ຟ້າເດີມແລະແຜ່ນ­ດິນໂລກເດີມນັ້ນໄດ້ລ່ວງໄປແລ້ວ ແລະທະ­ເລກໍບໍ່ມີເໝືອນກັນ. ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າໄດ້ເຫັນນະ­ຄອນສັກ­ສິດ ຄືກຸງເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມໃໝ່ ກຳ­ລັງລົງມາຈາກສະ­ຫວັນແລະຈາກພຣະ­ເຈົ້າ ນະ­ຄອນນີ້ໄດ້ຈັດຕຽມໄວ້ແລ້ວເໝືອນຢ່າງເຈົ້າສາວແຕ່ງຕົວໄວ້ສຳ­ລັບເຈົ້າບ່າວ. ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງດັງມາຈາກພຣະ­ລາ­ຊະ­ບັນ­ລັງວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ທີ່ສະ­ຖິດຂອງພຣະ­ເຈົ້າກໍຢູ່ກັບມະ­ນຸດແລ້ວ ພຣະ­ອົງຈະຊົງສະ­ຖິດຢູ່ກັບເຂົາ ເຂົາພວກນັ້ນແຫລະ, ຈະເປັນໄພ່ພົນຂອງພຣະ­ອົງ ແລະພຣະ­ເຈົ້າເອງຈະປະ­ທັບຢູ່ກັບເຂົາ. ພຣະ­ເຈົ້າຈະຊົງເຊັດນ້ຳຕາທຸກ ຢົດຈາກຕາຂອງເຂົາ ຄວາມຕາຍຈະບໍ່ມີອີກຕໍ່ໄປ ຄວາມໂສກ­ເສົ້າ, ການຮ້ອງ­ໄຫ້, ແລະຄວາມ­ເຈັບປວດຈະບໍ່ມີອີກຕໍ່ໄປ ເພາະ­ວ່າສິ່ງທີ່ມີຢູ່ຄາວກ່ອນນັ້ນກໍລ່ວງໄປແລ້ວ" (ມັດທາຍ 6: 9,10, ພຣະນິມິດ21:1-4) (The End of Patriotism; The King Jesus Christ; The Earthly Administration of the Kingdom of God).

ການຕາຍແມ່ນກົງກັນຂ້າມກັບຊີວິດ. ຈິດວິນຍານຕາຍ (ຜົນບັງຄັບໃຊ້ຊີວິດ) ຫາຍໄປ: "ຂໍທ່ານຢ່າໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈນຳພວກເຈົ້ານາຍທັງຫລາຍຄືມະນຸດທີ່ບໍ່ອາດຊ່ອຍທ່ານໃຫ້ພົ້ນໄພໄດ້.ເວລາພວກເຂົາຕາຍພວກເຂົາກໍກັບຄືນເປັນຂີ້ຝຸ່ນດິນໃນມື້ນັ້ນແຜນການທຸກຢ່າງກໍຈະເຖິງຈຸດຈົບ" (ຄໍາເພງ 146:3,4). "ເພາະ­ວ່າຄົນທີ່ມີຊີ­ວິດຍ່ອມຮູ້ວ່າຕົນເອງຈະຕາຍ ແຕ່ຄົນຕາຍແລ້ວກໍບໍ່ຮູ້ຫຍັງເລີຍ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັບລາ­ງວັນອີກ ດ້ວຍວ່າແມ່ນໃຜກໍພາ­ກັນລືມພວກເຂົາໝົດ. (...) ມືຂອງເຈົ້າຈັບອັນໃດ ຈົ່ງເຮັດອັນນັ້ນດ້ວຍເຕັມກຳ­ລັງຂອງເຈົ້າ ເພາະ­ວ່າໃນແດນຄົນຕາຍທີ່ເຈົ້າຈະໄປນັ້ນ ບໍ່ມີ­ການງານ ຫລືແນວຄວາມຄິດ ຫລືຄວາມຮູ້ ຫລືສະ­ຕິ­ປັນ­ຍາ"  (ປັນຍາຈານ 3:19,20, 9:5,10).

ຈະມີການຟື້ນຄືນຊີວິດຂອງຄົນຊອບທໍາແລະຄົນທີ່ບໍ່ຊອບທໍາ: "ຢ່າປະ­ຫລາດໃຈໃນຂໍ້ນີ້ ເພາະໃກ້ຈະເຖິງເວ­ລາທີ່ບັນ­ດາຜູ້ທີ່­ຢູ່ໃນຂຸມຝັງສົບຈະໄດ້ຍິນພຣະ­ສຸ­ລະ­ສຽງຂອງພຣະ­ອົງ, ແລະຈະໄດ້ອອກມາ ບັນ­ດາຜູ້ທີ່ໄດ້ເຮັດການດີກໍຄືນສູ່ຊີ­ວິດແລະບັນ­ດາຜູ້ເຮັດການຊົ່ວກໍຄືນສູ່ການພິ­ພາກ­ສາ" (ໂຢຮັນ 5: 28,29). "ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຫວັງນີ້ສໍາລັບພຣະເຈົ້າ, ຫວັງວ່າຜູ້ທີ່ເຫຼົ່ານີ້ຈະລ້ຽງເຂົາເຈົ້າ, ວ່າຈະມີການຟື້ນຄືນຊີວິດຂອງຄົນຊອບທໍາແລະຄົນທີ່ບໍ່ຊອບທໍາ" (ກິດຈະການ 24:15). ຜູ້ບໍ່ຍຸດຕິທໍາຈະຖືກຕັດສິນໂດຍອີງຕາມການກະທໍາຂອງເຂົາເຈົ້າໃນລະຫວ່າງການປົກຄອງ 1000 ປີ (ແລະບໍ່ແມ່ນອີງໃສ່ພຶດຕິກໍາທີ່ຜ່ານມາຂອງເຂົາເຈົ້າ): "ແລ້ວຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າໄດ້ເຫັນພຣະ­ລາ­ຊະ­ບັນ­ລັງໃຫຍ່ສີ­ຂາວ ແລະເຫັນພຣະ­ອົງຜູ້ຊົງປະ­ທັບເທິງບັນ­ລັງນັ້ນ ເມື່ອພຣະ­ອົງຊົງປະ­ກົດ ແຜ່ນ­ດິນໂລກແລະທ້ອງ­ຟ້າກໍຝ່າຍໜີແລະບ່ອນ­ຢູ່ສຳ­ລັບແຜ່ນ­ດິນໂລກແລະທ້ອງ­ຟ້ານັ້ນກໍບໍ່ເຫັນອີກ. ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າໄດ້ເຫັນບັນ­ດາຜູ້ທີ່ຕາຍແລ້ວ ທັງຜູ້ໃຫຍ່ແລະຜູ້ນ້ອຍ ຢືນຢູ່ຕໍ່­ໜ້າພຣະ­ລາ­ຊະ­ບັນ­ລັງນັ້ນແລະໜັງ­ສືຕ່າງ ກໍໄຂອອກ ມີໜັງ­ສືອີກເຫລັ້ມໜຶ່ງກໍໄຂອອກ ຄືທະ­ບຽນແຫ່ງຊີ­ວິດແລະຄົນທັງ­ຫລາຍທີ່ຕາຍແລ້ວກໍຖືກຊົງພິ­ພາກ­ສາ ຕາມການປະ­ຕິ­ບັດຂອງເຂົາທີ່ຂຽນໄວ້ໃນໜັງ­ສືເຫລົ່າ­ນັ້ນ. ທະ­ເລກໍສົ່ງຄົນທັງ­ຫລາຍທີ່ຕາຍໃນທະ­ເລຄືນ ຄວາມຕາຍແລະແດນມໍ­ລະ­ນາກໍສົ່ງຄົນທັງ­ຫລາຍທີ່­ຢູ່ໃນແດນນັ້ນຄືນ ເຂົາທັງປວງກໍຖືກຊົງພິ­ພາກ­ສາຕາມການປະ­ຕິ­ບັດຂອງຕົນທຸກຄົນ" (ການເປີດເຜີຍ 20: 11-13) (The Administration of the Earthly Resurrection; The Earthly Resurrection; The Judgment of the unrighteous).

ມີພຽງແຕ່ 144.000 ຄົນຈະໄປສະຫວັນກັບພຣະເຢຊູຄຣິດ: "ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າໄດ້ເຫັນແລະດັ່ງ­ນີ້, ພຣະ­ເມ­ສານ້ອຍຊົງຢືນຢູ່ທີ່ພູຊີ­ໂອນ ແລະຜູ້ທີ່­ຢູ່ກັບພຣະ­ອົງມີຈຳ­ນວນແສນສີ່ໝິ່ນສີ່ພັນຄົນ ຊຶ່ງເປັນຜູ້ທີ່ມີພຣະ­ນາມຂອງພຣະ­ອົງແລະພຣະ­ນາມພຣະ­ບິ­ດາຂອງພຣະ­ອົງຂຽນໄວ້ທີ່ໜ້າ­ຜາກຂອງເຂົາ. ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງດັງຈາກສະ­ຫວັນເໝືອນສຽງນ້ຳອັນຫລວງ­ຫລາຍ ແລະເໝືອນສຽງຟ້າ­ຮ້ອງດັງສະ­ໜັ່ນ ສຽງທີ່ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າໄດ້ຍິນນັ້ນກໍເໝືອນສຽງນັກດີດພິນກຳ­ລັງດີດພິນຢູ່. ຄົນເຫລົ່າ­ນັ້ນຮ້ອງ­ເພງບົດໃໝ່ຕໍ່­ໜ້າພຣະ­ລາ­ຊະ­ບັນ­ລັງ, ຕໍ່­ໜ້າສັດທັງສີ່, ແລະຕໍ່­ໜ້າພວກອາ­ວຸ­ໂສ ບໍ່ມີຜູ້ໃດສາ­ມາດຮຽນຮູ້ເພງບົດນັ້ນໄດ້ ເວັ້ນແຕ່ຄົນແສນສີ່ໝື່ນສີ່ພັນນັ້ນທີ່ໄດ້ຊົງໄຖ່ໄວ້ແລ້ວຈາກແຜ່ນ­ດິນໂລກ"  (ການເປີດເຜີຍ 7:3-8, 14:1-5). ແອອັດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ໄດ້ກ່າວມາໃນການເປີດເຜີຍ 7:9-17ແມ່ນຜູ້ທີ່ຈະຢູ່ລອດຄວາມຍາກລໍາບາກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ແລະຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປໃນສະຫວັນເທິງແຜ່ນດິນໂລກ: "ຫລັງຈາກນັ້ນຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າເບິ່ງ ແລະດັ່ງ­ນີ້, ມີຝູງຄົນຫລວງ­ຫລາຍເຫລືອຄັນ­ນະ­ນານັບ ມາຈາກທຸກປະ­ເທດ, ທຸກກະກຸນ, ທຸກຊາດ, ແລະທຸກພາ­ສາ ຄົນເຫລົ່າ­ນັ້ນນຸ່ງເຄື່ອງສີ­ຂາວ, ຖືກ້ານຕານ, ຢືນຢູ່ຕໍ່­ໜ້າພຣະ­ລາ­ຊະ­ບັນ­ລັງແລະຕໍ່ພຣະ­ພັກພຣະ­ເມ­ສານ້ອຍນັ້ນ. (...) ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າໄດ້ຕອບຜູ້ນັ້ນວ່າ, “ທ່ານເອີຍ, ທ່ານກໍຊາບຢູ່ແລ້ວ” ຜູ້ນັ້ນຈິ່ງບອກຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າວ່າ, “ຄົນເຫລົ່ານີ້ແຫລະ, ທີ່ມາຈາກຄວາມທຸກ­ຂະ­ເວ­ທະ­ນາອັນໃຫຍ່ ເຂົາໄດ້ຊຳ­ລະລ້າງເສື້ອຜ້າຂອງເຂົາໃຫ້ຂາວສະ­ອາດດ້ວຍພຣະ­ໂລ­ຫິດຂອງພຣະ­ເມ­ສານ້ອຍນັ້ນ. ເພາະເຫດນັ້ນເຂົາຈິ່ງໄດ້ຢູ່ຕໍ່­ໜ້າພຣະ­ລາ­ຊະ­ບັນ­ລັງຂອງພຣະ­ເຈົ້າ ແລະປະ­ຕິ­ບັດພຣະ­ອົງໃນພຣະ­ວິ­ຫານຂອງພຣະ­ອົງທັງກາງ­ເວັນແລະກາງ­ຄືນ ແລະພຣະ­ອົງ ຜູ້ຊົງປະ­ທັບເທິງພຣະ­ລາ­ຊະ­ບັນ­ລັງນັ້ນ ຈະຊົງສະ­ຖິດຢູ່ນຳແລະປົກປ້ອງຄຸ້ມຄອງເຂົາ. ຕໍ່ໄປເຂົາຈະບໍ່ອຶດເຂົ້າຢາກນ້ຳອີກຈັກເທື່ອ ແສງແດດແລະຄວາມຮ້ອນຢ່າງໜຶ່ງຢ່າງ­ໃດຈະບໍ່ສ່ອງຖືກເຂົາ. ເພາະພຣະ­ເມ­ສານ້ອຍ ທີ່ປະ­ທັບຢູ່ຖ້າມ­ກາງພຣະ­ລາ­ຊະ­ບັນ­ລັງນັ້ນ ຈະຊົງເປັນຜູ້ດູ­ແລເຂົາແລະຈະຊົງນຳເຂົາໄປເຖິງນ້ຳ­ພຸອັນປະ­ກອບດ້ວຍຊີວິດແລະພຣະເຈົ້າຈະຊົງເຊັດນ້ຳຕາທຸກຢົດຈາກຕາຂອງເຂົາ" (The Heavenly Resurrection (144000); The Great Crowd).

ພວກເຮົາກໍາລັງອາໃສຢູ່ໃນວັນສຸດທ້າຍທີ່ຈະສິ້ນສຸດໃນຄວາມຍາກລໍາບາກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ (ມັດທາຍ 24,25, ເຄື່ອງຫມາຍ 13, ລູກາ 21, ພຣະນິມິດ 19:11-21). "ເມື່ອພຣະ­ອົງປະ­ທັບຢູ່ພູໝາກ­ກອກ­ເທດ ພວກສາ­ວົກມາເຝົ້າພຣະ­ອົງຕ່າງ­ຫາກກາບທູນວ່າ, “ຂໍໂຜດໃຫ້ພວກຂ້າ­ນ້ອຍຊາບແດ່ວ່າ ເຫດ­ການເຫລົ່ານີ້ຈະເກີດຂຶ້ນໃນເວ­ລາໃດ ສິ່ງໃດເປັນໝາຍສຳ­ຄັນວ່າ ທ່ານຈະມາແລະສະ­ໄໝເກົ່າຈະສິ້ນສຸດລົງ. (...) ຂ່າວປະ­ເສີດເລື່ອງລາ­ຊະອາ­ນາ­ຈັກນີ້ຈະໄດ້ປະ­ກາດໄປທົ່ວໂລກ ເພື່ອເປັນຄຳພະ­ຍານແກ່ທຸກ ຊາດແລ້ວທີ່ສຸດປາຍຈະມາເຖິງ" (ມັດທາຍ 24:3,14) (The Great Tribulation; The King Jesus Christ).

ພາລາໄດຈະຢູ່ໃນໂລກ: "ແລ້ວຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າໄດ້ເຫັນທ້ອງ­ຟ້າໃໝ່ແລະແຜ່ນ­ດິນໂລກໃໝ່ ເພາະ­ວ່າທ້ອງ­ຟ້າເດີມແລະແຜ່ນ­ດິນໂລກເດີມນັ້ນໄດ້ລ່ວງໄປແລ້ວ ແລະທະ­ເລກໍບໍ່ມີເໝືອນກັນ. ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າໄດ້ເຫັນນະ­ຄອນສັກ­ສິດ ຄືກຸງເຢ­ຣູ­ຊາ­ເລັມໃໝ່ ກຳ­ລັງລົງມາຈາກສະ­ຫວັນແລະຈາກພຣະ­ເຈົ້າ ນະ­ຄອນນີ້ໄດ້ຈັດຕຽມໄວ້ແລ້ວເໝືອນຢ່າງເຈົ້າສາວແຕ່ງຕົວໄວ້ສຳ­ລັບເຈົ້າບ່າວ. ຂ້າ­ພະ­ເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງດັງມາຈາກພຣະ­ລາ­ຊະ­ບັນ­ລັງວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ທີ່ສະ­ຖິດຂອງພຣະ­ເຈົ້າກໍຢູ່ກັບມະ­ນຸດແລ້ວ ພຣະ­ອົງຈະຊົງສະ­ຖິດຢູ່ກັບເຂົາ ເຂົາພວກນັ້ນແຫລະ, ຈະເປັນໄພ່ພົນຂອງພຣະ­ອົງ ແລະພຣະ­ເຈົ້າເອງຈະປະ­ທັບຢູ່ກັບເຂົາ. ພຣະ­ເຈົ້າຈະຊົງເຊັດນ້ຳຕາທຸກ ຢົດຈາກຕາຂອງເຂົາ ຄວາມຕາຍຈະບໍ່ມີອີກຕໍ່ໄປ ຄວາມໂສກ­ເສົ້າ, ການຮ້ອງ­ໄຫ້, ແລະຄວາມ­ເຈັບປວດຈະບໍ່ມີອີກຕໍ່ໄປ ເພາະ­ວ່າສິ່ງທີ່ມີຢູ່ຄາວກ່ອນນັ້ນກໍລ່ວງໄປແລ້ວ"  (ເອຊາຢາ 11,35,65, ພຣະນິມິດ 21:1-5) (The Release).

ພຣະເຈົ້າອະນຸຍາດໃຫ້ຄວາມຊົ່ວ. ນີ້ແມ່ນຄໍາຕອບຂອງຄໍາທ້າທາຍຂອງມານ, ກ່ຽວກັບອະທິປະໄຕຂອງພະເຢໂຫວາແລະໃຫ້ຄໍາຕອບຕໍ່ຄໍາກ່າວຫາຂອງມານກ່ຽວກັບສັດຊື່ຂອງມະນຸດ (ປະຖົມມະການ 3:1-6) (Satan Hurled). (ໂຢບ 1: 7-12; 2:1-6). ມັນບໍ່ແມ່ນພຣະເຈົ້າຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ທຸກທໍລະມານ (ຢາໂກໂບ 1:13). ຄວາມທຸກທໍລະມານແມ່ນຜົນມາຈາກສີ່ປັດໃຈຕົ້ນຕໍ: ມານສາມາດເປັນຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ທຸກທໍລະມານ (ແຕ່ບໍ່ແມ່ນສະເຫມີ) (ໂຢບ 1: 7-12, 2:1-6). ຄວາມທຸກທໍລະມານແມ່ນຜົນມາຈາກສະພາບຂອງຄົນບາບທີ່ລ່ວງລະເມີດຂອງອາດາມນໍາພາເຮົາໃຫ້ແກ່ອາຍຸຄວາມເຈັບປ່ວຍແລະຄວາມຕາຍ (ໂລມ 5:12, 6:23). ຄວາມທຸກທໍລະມານສາມາດເປັນຜົນມາຈາກການຕັດສິນຂອງມະນຸດທີ່ບໍ່ດີ (ໃນສ່ວນຂອງພວກເຮົາຫຼືຂອງຜູ້ອື່ນ) (ພຣະບັນຍັດສອງ 32:5, Romans 7:19). ຄວາມທຸກທໍລະມານສາມາດເປັນຜົນມາຈາກ "ເວລາແລະເຫດການທີ່ບໍ່ໄດ້ຄາດເດົາ" ທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຢູ່ໃນສະຖານທີ່ທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງໃນເວລາທີ່ຜິດພາດ (ປັນຍາຈານ 9:11). ຈຸດຫມາຍປາຍທາງບໍ່ແມ່ນຄໍາສອນຂອງພຣະຄໍາພີ, ພວກເຮົາບໍ່ແມ່ນ "ສໍາລັບ" ເພື່ອເຮັດສິ່ງດີຫລືຊົ່ວ, ແຕ່ວ່າພວກເຮົາເລືອກທີ່ຈະເຮັດ "ດີ" ຫຼື "ຄວາມຊົ່ວ" (ພຣະບັນຍັດສອງ 30:15).

ພວກເຮົາຕ້ອງຮັບໃຊ້ຜົນປະໂຫຍດຂອງອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ. ຮັບບັບຕິສະມາແລະປະຕິບັດຕາມສິ່ງທີ່ຖືກຂຽນໄວ້ໃນພະຄໍາພີ (ມັດທາຍ 28: 19,20) (The Baptism). ພວກເຮົາຕ້ອງປະກາດຂ່າວດີກ່ຽວກັບອານາຈັກ (ມັດທາຍ 24:14) (The Good News; The End of Patriotism).

ສິ່ງທີ່ພະຄໍາພີຫ້າມ

ການກຽດຊັງແມ່ນຖືກຫ້າມ: "ຜູ້ໃດທີ່ກຽດຊັງພີ່­ນ້ອງຂອງຕົນກໍເປັນຜູ້ຂ້າຄົນ ແລະເຈົ້າທັງ­ຫລາຍຮູ້ແລ້ວວ່າ ຜູ້ຂ້າຄົນບໍ່ມີຊີ­ວິດອັນຕະ­ຫລອດໄປເປັນ­ນິດຕັ້ງຢູ່ໃນຕົນຈັກຄົນ" (1 ໂຢຮັນ 3:15). ການຂ້າຕົວເອງແມ່ນຖືກຫ້າມ, ການຄາດຕະກໍາສໍາລັບເຫດຜົນສ່ວນບຸກຄົນ, ການຄາດຕະກໍາໂດຍການເປັນສະມາທິ ຄວາມຮັກຊາດ ຫຼືໂດຍ ຄວາມຮັກຊາດ ຂອງລັດແມ່ນຖືກຫ້າມ: "ພຣະ­ເຢຊູຈິ່ງຊົງບອກຜູ້ນັ້ນວ່າ, “ຈົ່ງເອົາດາບຂອງທ່ານມ້ຽນໄວ້ບ່ອນມັນ ເພາະ­ວ່າບັນ­ດາຜູ້ທີ່ຖືດາບກໍຈະຖືກທຳ­ລາຍດ້ວຍດາບ" (ມັດທາຍ 26:52)(The End of Patriotism).

ບໍ່ບິນ: "ຝ່າຍຄົນຂີ້­ລັກ, ຢ່າໄດ້ລັກຕໍ່ໄປ ແຕ່ໃຫ້ໃຊ້ມືອອກເຫື່ອ­ແຮງຫາລ້ຽງຊີບໂດຍທາງຊອບທຳດີກວ່າ ເພື່ອຈະມີສ່ວນເຫລືອພໍຈະແຈກໃຫ້ແກ່ຄົນຍາກ­ຈົນ" (ເອເຟດ 4:28).

ບໍ່ໄດ້ຕົວະ: "ຢ່າກ່າວຄວາມຕົວະຕໍ່ກັນເພາະ­ວ່າເຈົ້າທັງ­ຫລາຍໄດ້ຖອດຖິ້ມສະ­ພາບມະ­ນຸດເກົ່າກັບການຂອງມະ­ນຸດນັ້ນ­ແລ້ວ" (ໂກໂລດ 3:9).

ການຫ້າມອື່ນໆຄໍາພີໄບເບິນ: "ສໍາລັບພຣະວິນຍານບໍລິສຸດແລະຕົວເຮົາເອງເຫັນວ່າບໍ່ເຫມາະສົມກັບສິ່ງໃດທີ່ທ່ານຕ້ອງການ, ເພາະວ່າທ່ານປະຕິເສດສິ່ງທີ່ເສຍສະລະກັບສິ່ງຕ່າງໆແລະຈາກເລືອດ. ແລະສິ່ງທີ່ຖືກ [stifled ບໍ່ມີເລືອດອອກ], ແລະການຜິດຊາຍຍິງ. ຖ້າທ່ານຮັກສາສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຢ່າງລະມັດລະວັງ, ທ່ານຈະມີຄວາມສຸກ. ໃສ່ໄດ້ດີ!" (ກິດຈະການ15:19,20,28,29).

ສິ່ງທີ່ໄດ້ຖືກ "ການປົນເປື້ອນ" ໂດຍຮູບພາບ: ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນ "ສິ່ງ" ກ່ຽວຂ້ອງກັບການປະຕິບັດທາງສາສະຫນາທີ່ກົງກັນຂ້າມກັບຄໍາພີໄບເບິນ. ນີ້ອາດຈະເປັນການປະຕິບັດທາງສາສະຫນາກ່ອນການຂ້າສັດຫຼືການບໍລິໂພກຂອງຊີ້ນ: "ຊີ້ນທຸກຢ່າງທີ່ເຂົາຂາຍຕາມຕະ­ຫລາດນັ້ນກິນໄດ້ໂດຍບໍ່ຕ້ອງຖາມສິ່ງໃດ ເພາະເຫັນ­ແກ່ໃຈສຳ­ນຶກຜິດແລະຊອບ. ດ້ວຍວ່າ, “ແຜ່ນ­ດິນໂລກກັບສັບ­ພະສິ່ງໃນໂລກນັ້ນເປັນຂອງອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າ.” ຖ້າຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມເຊື່ອເຊີນເຈົ້າໄປກິນລ້ຽງແລະເຈົ້າກໍເຕັມໃຈໄປ ສິ່ງໃດທີ່ເຂົາຈັດໃຫ້ກິນກໍກິນໄດ້ ບໍ່ຕ້ອງຖາມສິ່ງໃດເພາະເຫັນ­ແກ່ໃຈສຳ­ນຶກຜິດແລະຊອບ. ແຕ່ຖ້າມີຜູ້ໃດບອກເຈົ້າວ່າ, “ຂອງນີ້ເຂົາໄດ້ເອົາບູ­ຊາແລ້ວ” ເຈົ້າຢ່າໄດ້ກິນເພາະເຫັນ­ແກ່ຜູ້ທີ່ບອກນັ້ນ ແລະເພາະເຫັນ­ແກ່ໃຈສຳ­ນຶກຜິດແລະຊອບ. (ເຮົາບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງໃຈສຳ­ນຶກຜິດແລະຊອບຂອງເຈົ້າ ແຕ່ໝາຍເຖິງໃຈສຳ­ນຶກຜິດແລະຊອບຂອງຄົນທີ່ບອກນັ້ນ). “ເປັນຫຍັງໃຈສຳ­ນຶກຜິດແລະຊອບຂອງຄົນອື່ນ ຈະຕ້ອງມາຂັດ­ຂວາງເສລີ­ພາບຂອງເຮົາ. ຖ້າເຮົາຮັບປະ­ທານໂດຍຂອບພຣະ­ຄຸນ ເປັນຫຍັງເຂົາຈິ່ງຕິ­ຕຽນເຮົາເພາະສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ຂອບພຣະ­ຄຸນແລ້ວ" (1 ໂກຣິນໂທ10:25-30).

"ຢ່າຜູກພັນ ກັບຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອໃນຖາ­ນະທີ່ບໍ່ສະ­ເໝີກັນ ເພາະ­ວ່າຄວາມຊອບທຳຈະມີຫຸ້ນສ່ວນອັນໃດກັບຄວາມອະ­ທຳ ແລະຄວາມສະ­ຫວ່າງຈະເຂົ້າສະ­ໜິດກັບຄວາມມືດໄດ້ຢ່າງ­ໃດ. ພຣະ­ຄຣິດກັບເບລີ­ອານຈະລົງລອຍກັນໄດ້ຢ່າງ­ໃດ ຫລືຄົນທີ່ເຊື່ອຈະມີສ່ວນອັນໃດກັບຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອ. ວິ­ຫານຂອງພຣະ­ເຈົ້າຈະຕົກ­ລົງກັນກັບພຣະ­ທຽມໄດ້ຢ່າງ­ໃດ ດ້ວຍວ່າເຮົາທັງ­ຫລາຍເປັນວິ­ຫານຂອງພຣະ­ເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະ­ຊົນຢູ່ ດັ່ງທີ່ພຣະ­ເຈົ້າໄດ້ຊົງກ່າວໄວ້ແລ້ວວ່າ, “ເຮົາຈະສະ­ຖິດຢູ່ໃນເຂົາທັງ­ຫລາຍແລະຈະທຽວຢູ່ໃນຖ້າມ­ກາງເຂົາເຮົາຈະເປັນພຣະ­ເຈົ້າຂອງເຂົາແລະພວກເຂົາຈະເປັນໄພ່ພົນຂອງເຮົາ.” ດ້ວຍເຫດນັ້ນອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຈຶ່ງຊົງກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງອອກມາຈາກຖ້າມ­ກາງພວກເຂົາເຫລົ່າ­ນັ້ນແລະຈົ່ງຢູ່ຕ່າງ­ຫາກ ຢ່າຖືກ­ຕ້ອງສິ່ງທີ່ຖ່ອຍຮ້າຍແລ້ວຝ່າຍເຮົາ, ຈຶ່ງຈະຮັບເຈົ້າທັງ­ຫລາຍໄວ້. ເຮົາຈະເປັນບິ­ດາຂອງພວກເຈົ້າແລະຝ່າຍເຈົ້າ, ຈະເປັນບຸດຊາຍບຸດຍິງຂອງເຮົາ”ອົງພຣະ­ຜູ້­ເປັນ­ເຈົ້າຜູ້ຊົງລິດ­ທາ­ນຸ­ພາບສູງສຸດໄດ້ຊົງກ່າວໄວ້ດັ່ງ­ນັ້ນ" (2 ໂກຣິນໂທ6:14-18).

ບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດນະມັດສະການຮູບພາບ. ມັນເປັນສິ່ງຈໍາເປັນທີ່ຈະທໍາລາຍວັດຖຸທີ່ເປັນຮູບບູຊາຫຼືຮູບພາບຕ່າງໆ, ຮູບປັ້ນສໍາລັບຈຸດປະສົງທາງສາສະຫນາ (ມັດທາຍ 7:13-23). ຢ່າປະຕິບັດ ຜີປີສາດ (spiritism)... ພວກເຮົາຕ້ອງທໍາລາຍທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບ ຜີປີສາດ (occultism) (ກິດຈະການ 19:19, 20).

ທ່ານບໍ່ຄວນເບິ່ງຮູບເງົາຫຼືຮູບພາບທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທໍາຫຼືຮຸນແຮງແລະຮຸນແຮງ. ຫຼີກເວັ້ນຈາກການຫຼີ້ນການພະນັນ, ການໃຊ້ຢາເສບຕິດ, ເຊັ່ນ: ຢາສູບ, ຢາສູບ, ເຫຼົ້າເກີນ: "ເຫດສັນ­ນັ້ນພີ່­ນ້ອງທັງ­ຫລາຍເອີຍ, ໂດຍເຫັນ­ແກ່ພຣະ­ເມດ­ຕາກະ­ລຸ­ນາຂອງພຣະ­ເຈົ້າ ເຮົາຈິ່ງຊັກຊວນພວກເຈົ້າໃຫ້ຖວາຍຕົວແກ່ພຣະ­ອົງ ເພື່ອເປັນເຄື່ອງບູ­ຊາທີ່ມີຊີ­ວິດ, ເປັນອັນບໍ­ລິ­ສຸດ, ແລະເປັນທີ່ຊອບພຣະ­ໄທພຣະ­ເຈົ້າ ຊຶ່ງເປັນການນະ­ມັດ­ສະ­ການທີ່ສົມກັບຝ່າຍວິນຍານຂອງເຈົ້າທັງ­ຫລາຍ" (ໂລມ 12:1, ມັດທາຍ 5:27-30, ຄໍາເພງ 11: 5).

ການຜິດສິນທໍາທາງເພດ (ການຜິດຊາຍຍິງ): ການຫລິ້ນຊູ້, ສາຍພົວພັນທາງເພດໂດຍບໍ່ມີການແຕ່ງງານ, ການຮັກຮ່ວມເພດ (ເພດຊາຍ / ແມ່ຍິງ), ເພດຊາຍແລະເພດຍິງ, ແລະການປະຕິບັດທາງເພດທີ່ຜິດພວກເຂົາຖືກຫ້າມ: "ເຈົ້າທັງ­ຫລາຍບໍ່ຮູ້ຫລືວ່າຄົນອະ­ທຳຈະບໍ່ມີສ່ວນໃນລາ­ຊະອາ­ນາ­ຈັກຂອງພຣະ­ເຈົ້າ ຢ່າເຂົ້າ­ໃຈຜິດວ່າຄົນຫລິ້ນຊູ້ກໍດີ, ຫລືຄົນຂາບໄຫວ້ພຣະ­ທຽມ, ຄົນຜິດຈາກຜົວເມຍກັນ, ຊາຍຫລິ້ນຄືຍິງ, ຊາຍຫລິ້ນກັບຊາຍ. ຄົນຂະ­ໂມຍ, ຄົນໂລບ, ຄົນຂີ້ເຫລົ້າ, ຄົນເວົ້າຫຍາບ­ຊ້າ, ຄົນຂົ່ມ­ຂູ່ກໍດີ ຈະບໍ່ໄດ້ຮັບສ່ວນໃນລາ­ຊະອາ­ນາ­ຈັກຂອງພຣະ­ເຈົ້າ" (1 ໂກຣິນໂທ6:9,10). "ຈົ່ງໃຫ້­ການສົມ­ລົດເປັນທີ່ນັບ­ຖືແກ່ຄົນທັງປວງ ແລະໃຫ້ຕຽງສົມ­ລົດເວັ້ນຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ເພາະຄົນຜິດຊາຍຍິງແລະຄົນຫລິ້ນຊູ້ນັ້ນພຣະ­ເຈົ້າຈະຊົງພິ­ພາກ­ສາລົງ­ໂທດເຂົາ" (ເຮັບເຣີ13:4).

ຄໍາພີໄບເບິນຫ້າມແຕ່ງງານກັບຫຼາຍແມ່ຍິງ, ຜູ້ຊາຍທີ່ຢູ່ໃນສະຖານະການນີ້ຜູ້ທີ່ຕ້ອງການເຮັດຕາມຈະຕ້ອງຂອງພຣະເຈົ້າ, ຕ້ອງຢູ່ພຽງແຕ່ມີພັນລະຍາຂອງລາວຄັ້ງທໍາອິດທີ່ລາວໄດ້ແຕ່ງງານ (1 ຕີໂມເຕ 3: 2 "ເປັນຜົວຂອງຍິງຄົນດຽວ"): "ຫດສັນ­ນັ້ນຈົ່ງປະ­ຫານນິ­ໄສສ່ວນທີ່ອ້ຽງໄປຫາຝ່າຍໂລກຂອງເຈົ້າທັງ­ຫລາຍນັ້ນ ຄື ການຫລິ້ນຊູ້, ການຊົ່ວຮ້າຍ, ລາ­ຄະຕັນ­ຫາ, ຄວາມປາດ­ຖະ­ໜາຊົ່ວ, ແລະຄວາມໂລບຊຶ່ງເປັນການໄຫວ້ພຣະ­ທຽມ" (ໂກໂລຊາຍ3:5).

ມັນຖືກຫ້າມບໍ່ໃຫ້ກິນເລືອດ, ເຖິງແມ່ນວ່າສໍາລັບເຫດຜົນທາງການແພດ (ການຖ່າຍເລືອດ): "ແຕ່ມີສິ່ງທີ່ເຈົ້າບໍ່ຄວນກິນ ຄື ເລືອດ ຊຶ່ງເປັນຊີ­ວິດ" (ປະຖົມມະການ9:4) (The Sacred Blood; The Sacred Life).

ທຸກສິ່ງທີ່ຖືກຕັດສິນລົງໂທດໂດຍຄໍາພີໄບເບິນບໍ່ໄດ້ຖືກລະບຸໄວ້ໃນການສຶກສາຄໍາພີໄບເບິນນີ້. ຄຣິສຕຽນຜູ້ໃຫຍ່ແລະຄວາມຮູ້ທີ່ດີຂອງຫລັກທໍາໃນພຣະຄໍາພີຈະຮູ້ຄວາມແຕກຕ່າງກັນລະຫວ່າງ "ດີ" ແລະ "ຄວາມຊົ່ວ" ເຖິງແມ່ນວ່າມັນບໍ່ໄດ້ຂຽນໂດຍກົງໃນຄໍາພີໄບເບິນວ່າ: "ອາ­ຫານແຂງເປັນອາ­ຫານສຳ­ລັບຜູ້ແກ່ແລ້ວ ຄືສຳ­ລັບຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການເຝິກຫັດອົບ­ຮົມໃຫ້ສາ­ມາດສັງ­ເກດວ່າ ສິ່ງໃດດີແລະສິ່ງໃດຊົ່ວ" (ເຮັບເຣີ5:14) (SPIRITUAL MATURITY).

ການສະຫລອງຄວາມຊົງຈໍາຂອງການເສຍຊີວິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ

ສິ່ງທີ່ຄວນເຮັດ?

ຈຸດປະສົງຂອງເວັບໄຊທ໌

ເມນູຫລັກ:
ພາສາອັງກິດ: http://www.yomelyah.com/435871998
ແອສປາໂຍນ: http://www.yomeliah.com/435160491
ປອກຕຸຍການ: http://www.yomelias.com/435612345
ຝຣັ່ງ: http://www.yomelijah.com/433820120

TWITTER

FACEBOOK

FACEBOOK BLOG